Seedy Jeezus bestaat sinds 2010. Kun je ons vertellen hoe de band begonnen is?
Ik zat in een band die net begonnen was en besloot dat deze groep niets voor mij was. De bassist en ik besloten om een eigen band op te richten. We moesten alleen nog een drummer hebben. Ik zette een advertentie op Gumtree (een Australische ruilwebsite). Mark belde ons op en ik wist meteen dat hij de drummer was die we nodig hadden. We jamden wat en het voelde goed. Bij de tweede jamsessie wisten we dat we muzikale chemie hadden.
Waar komt de bandnaam vandaan?
De originele bassist waar ik het over had, is Chris. Hij tourde regelmatig als dj door het land. Hij gebruikte cds en kreeg hierdoor de bijnaam Compact Disc Jockey Chris, oftewel CD-JC. We waren het over eens dat Seedy Jeezus een goede bandnaam was. We kozen voor de z in Jeezus om verwarring te voorkomen met een ander historisch figuur die erg belangrijk voor veel mensen is.
Het nieuwe album heet Polaris Oblique. Het is jullie tweede studio-album. Wat voor vooruitgang hebben jullie gemaakt sinds jullie debuut?
Na de debuutplaat brachten we de Transquonauts-plaat uit met Isaiah Mitchell, de liveplaat Live In Netphen - Freak Valley 2015, de 12 releases The Echoes In The Sky en Cotez/Midnight en nog een 7 Comancheria / Warwhores. Met al deze releases hebben we veel muziek geschreven en zijn we gegroeid als band. De progressie van de band verliep vanzelf en niet geforceerd in die korte tijdsspanne.
Wat grappig is aan onze twee studioalbums is dat beide veertien maanden voor de releasedatum zijn opgenomen. Polaris Oblique hebben we in januari 2017 opgenomen en is uiteindelijk pas in juni 2018 uitgebracht. Omdat we een Europese tour wilden doen na het uitbrengen van die plaat en aangezien dat in 2017 niet lukte besloten we om het album pas in 2018 uit te brengen toen de tour definitief geregeld was.
Jullie hebben net die Europese tour achter de rug. Tony Reed (Mos Generator) was de bassist ter vervanging van Paul Crick, die andere verplichtingen had. Tony heeft ook jullie album geproduceerd. Hoe heb je hem zover gekregen?
Door het hem uiteindelijk gewoon te vragen. Ik ben fan van Tonys werk vanaf het moment dat ik The Late Great Planet Earth hoorde van Mos Generator. Die plaat hoort bij mijn top vijftig platen aller tijden. We zijn vrienden geworden door de jaren heen. Aangezien hij beide albums geproduceerd heeft, was het vanzelfsprekend om hem te vragen toen Paul niet kon. Hij kent immers alle nummers en is min of meer het vierde bandlid van Seedy Jeezus. We kunnen goed met elkaar overweg, iets wat niet onbelangrijk is in een tourbus. En hij kan uiteraard uitstekend spelen.
Jullie hebben ook een ep uitgebracht onder de naam Transquonauts, met Isaiah Mitchell van Earthless en Golden Void. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
Hetzelfde als bij Tony. Ik heb hem simpelweg gevraagd. Ik was destijds al een aantal jaren bevriend met hem. Het was een kwestie van tijd voordat ik hem zou opbellen om te vragen om iets samen te doen. Hij zag het wel zitten en zo geschiedde het.
Polaris Oblique is een zeer gitaar-georinteerde plaat. Bij het concert in Innocent te Hengelo viel me op dat het akoestische gitaar-intro van Dripping From The Eye Of The Sun van een backingtrack kwam. Is het moeilijk om zulke gitaarsongs live te spelen? En overwegen jullie eventueel om ooit als vierkoppige band door te gaan, met Reed eventueel als permanent lid?
Nee, moeilijk is het niet. Alle songs die we opgenomen hebben, zijn daarvoor al live gespeeld. We hebben meestal elke compositie in allerlei vormen gegoten voordat deze op plaat komt. Toen ik Dripping From The Eye Of The Sun schreef, gebruikte ik een loop-pedaal voor de akoestische akkoordenprogressie. Als trio heb je beperkingen, maar met behulp van technologie kun je een hoop dingen doen. Dus de looper gebruikte ik live voor dat stuk. Het geeft het nummer wat ruimte. En wat betreft Tony; dat zal niet gaan werken. Hij heeft Mos Generator en hij woont in de Verenigde Staten. Twee factoren die het heel moeilijk maken om te repeteren. De chemie tussen Mark, Paul en mij is geweldig. We zijn net een familie en dat is moeilijk te vinden in een band.
Polaris Oblique is een gebalanceerde plaat. Er staan zowel stevige, uptempo als rustigere (psychedelisch klinkende) nummers op het album. Ondanks die verschillen heeft de plaat een heerlijke flow wanneer je deze van het begin tot het einde beluistert.
Dankjewel. We hadden geen idee hoe het eindproduct zou klinken toen we de nummers schreven. We hebben de songs gekozen die we het leukste vonden en die opgenomen. Paul heeft daarna de tracklist samengesteld. Ik heb de interludes opgenomen. We hebben het gevoel dat het eindproduct goed heeft uitgepakt.
Wat zijn de meest voorkomende themas van jullie songs?
Oh man, dit is moeilijk. Dripping From The Eye Of The Sun gaat over hoe dingen voortbewegen in je leven, van je geboorte tot aan je dood. Treading Water gaat over het verlies van iemand waarvan ik heel erg hield. Oh Lord Pt 1 is mijn eerbetoon aan Phil Lynott van Thin Lizzy. Toen Phil overleed, was het de eerste keer dat ik het verlies voelde van een muzikant die ik nog nooit ontmoet had, maar wel het gevoel had hem te kennen via zijn muziek. Uiteindelijk gaan denk ik alle liedjes over het leven in goede en slechte vorm.
Ik wil de clich-vraag ontwijken over invloeden, maar jullie moeten wel veel naar Pink Floyd geluisterd hebben. Er staan namelijk nogal wat songs op de plaat met een groot Floyd-gehalte.
Ja, we hebben zeker naar Pink Floyd geluisterd. David Gilmour behoort tot mijn top vier gitaristen. Rory Gallagher, Jimi Hendrix en Roy Buchanan zijn de anderen. Ik weet niet zeker hoe het is gebeurd, maar toen we begonnen te werken aan nieuw materiaal, hadden we zeker Floyd in ons achterhoofd bij een aantal composities.
Als ik het niet verkeerd heb, maak je praktisch al het artwork voor de band. Waardoor raak je genspireerd?
Ik raak genspireerd door alles wat ik zie en wat ik gezien heb. Ik hou van advertentie-materiaal. Vooral artwork uit de periode 1870-1930 maakt mij enthousiast. Mucha, Lautrec, Grasset, Moser en Klimt; deze artiesten zijn verbazingwekkend goed in wat ze creerden in hun tijd.
Wat zijn de plannen voor Seedy Jeezus voor de rest van dit jaar?
We spelen shows met Samsara Blues Experiment op de Australische tour. We staan ook op het Heavy And Hammered-festival hier in Melbourne. We hebben een aantal releases waar we langzaamaan mee aan het werk zijn. En we gaan ook plannen maken om in 2019 weer terug naar Europa te komen.
Tenslotte de vraag waar iedereen antwoord op wil: houdt Seedy Jeezus echt van ons?Het klinkt misschien een beetje cheesy, maar JA! Dat doen we echt. We zijn erg dankbaar dat mensen ons willen zien spelen, even hallo willen zeggen of een lp of shirt willen kopen en om ons zo te steunen met de liefde die ze hebben voor de muziek. Als een muzikant is het fantastisch dat mensen houden van de dingen die je doet, je willen steunen en die liefde willen delen met je. Dus wanneer ik dat zing, zullen sommigen het vast cheesy noemen, maar het is de beste manier waarop we dankjewel kunnen zeggen tegen de mensen die onze concerten bezoeken en ons steunen.