Klopt, en daarom wilden we dit keer weer eens met een producer werken. Het zijn er zelfs twee geworden, namelijk Andy Sneap en Tom Allom. Soms hebben we een extra set oren nodig om tot een beter resultaat te komen. De naam van Tom komt altijd als eerste bij ons naar boven. Hij heeft al onze albums in de jaren tachtig gedaan. Gelukkig wilde hij ons dit keer opnieuw helpen.

Het leek ons ook verstandig om iemand te hebben die ervaring heeft met nieuwere bands. Zodoende kwamen we uit bij Andy. Uiteraard moesten we aan Andy en Tom de vraag stellen of ze wel wilden samenwerken. Ze blijken wederzijds respect voor elkaars werk te hebben. Nu dwingt Tom Allom als oude rot in het vak al automatisch respect af. Maar hij was ook bekend met de reputatie van Andy. Ze konden het ook nog eens goed met elkaar vinden. We hebben dus een dreamteam gevormd, haha.

Tom Allom heeft jarenlang geen albums meer geproduceerd. Waar was hij al die tijd?

Tom heeft zich een tijdlang op andere zakelijke avonturen gestort. De laatste jaren heeft hij toch weer een aantal dingen voor Judas Priest gedaan, zoals het mixen van live-albums en remasteren van oude studioalbums. Tom is dus vooral op de achtergrond bezig geweest voor ons. Toen het aanbod kwam om het nieuwe album te produceren, hapte hij meteen toe.

Andy Sneap heeft de gave om het beste te halen uit muzikanten van bands die al wat langer meegaan. Accept en Megadeth kunnen daarover meepraten. Hoe heb jij dat ervaren?

Het geluid van mijn basgitaar was jarenlang hetzelfde, maar Andy heeft daar verandering in gebracht. In dat opzicht heeft hij zelfs wonderen verricht. Ik moest van hem met een zwaarder plectrum spelen. Mijn partijen zijn daardoor een stuk rauwer en korreliger geworden. Daarna heeft hij wat gesleuteld in zijn studio en een werkelijk subliem basgeluid weten te cre�ren, het beste ooit op een Judas Priest-album.

Ik neem aan dat Andy als jonger persoon is opgegroeid met de muziek van Judas Priest. Kon hij zijn fangedrag een beetje in toom houden?

Hij gedroeg zich juist behoorlijk professioneel en maakte vanaf het begin aan duidelijk dat hij de baas was, haha. Als hem iets niet beviel, dan liet Andy dat ook meteen aan ons weten. Net als Tom trouwens. Ze kwamen beide steeds met soortgelijke suggesties.

Was er een back-upplan voor als Andy en Tom totaal niet samen konden werken?

Hm, nee, eigenlijk niet. Het is goed mogelijk dat we dan alleen met Tom hadden gewerkt omdat we hem als eerste hebben benaderd. Nou ja, en als het echt allemaal in de soep was gelopen, hadden we de klus gewoon zelf geklaard. Gelukkig werd het in de eerste week al duidelijk dat het samenbrengen van Andy en Tom de juiste keuze was.

Redeemer Of Souls was het eerste album met gitarist Richie Faulkner, die in 2011 K.K. Downing heeft vervangen. Was er toen al sprake van dat er met Richie in ieder geval meerdere studioalbums gemaakt gaan worden?

Ten tijde van Redeemer Of Souls barstte Richie van de idee�n. Hij heeft zichzelf volop bewezen op dat album. Het zou sneu voor hem zijn geweest als het slechts bij Redeemer Of Souls was gebleven. Hij is immers een stuk jonger dan de rest van de band (38 jaar, red.). In principe lag het dus voor de hand dat er in ieder geval een opvolger van dat album zou komen. Uiteraard moest de rest van de band een nieuw album wel zien zitten. Gelukkig voor Richie was dat het geval.

Ik vind dat je als band relevant moet blijven. We hebben in artistiek opzicht nog altijd wat te bewijzen. Nieuwe muziek levert financieel nauwelijks meer wat op, dus voor het geld hoeven we het niet te doen. Maar artistiek gezien is het voor ons essentieel dat we nieuwe muziek blijven maken. Wij willen met onze tijd meegaan en bewijzen dat we nog altijd relevant kunnen zijn tussen alle andere moderne bands.

De albumhoes met een vlammenwerpende robot en de titel Firepower laten er geen misverstand over bestaan dat de luisteraar een typische Judas Priest-plaat gaat krijgen.

We hebben dit keer iemand anders voor de albumhoes ingehuurd. Het moest rechttoe-rechtaan zijn, in tegenstelling tot de vorige hoezen die heel gedetailleerd zijn. Bij het aanschouwen van de eerste aanzet van Firepower waren we al verkocht. De hoes is fris, pittig, agressief en heeft zo min mogelijk detail. Het hele plaatje schreeuwt Judas Priest.

We komen jouw naam nooit tegen bij de credits van de songs. In hoeverre ben jij betrokken bij het schrijfproces van de nummers?

In principe doet iedereen wel een duit in het zakje. Richie en Glenn Tipton komen als eerste bij elkaar om idee�n uit te wisselen en te werken aan de eerste beginselen van de nummers. Rob Halford is verantwoordelijk voor de teksten. Vervolgens krijgen drummer Scott Travis en ik de songs in demoversies en verrijken wij ze met drum- en baspartijen. Die songs gaan dan een paar keer heen en weer tussen alle bandleden totdat iedereen tevreden is met het eindresultaat.

Maar hoe moet ik jouw input dan zien? Geef jij bijvoorbeeld ook inhoudelijk commentaar op de songs?

Mijn hoofdtaak is toch wel de basgitaar spelen. Glenn en Richie leggen de basis voor de baspartijen in een nummer. Die mag ik naar eigen believen gaan uitwerken. Het nummer bestaat al, maar de basgitaar moet nog wel een bepaalde richting opgaan. Meestal volg ik de gitaarpartijen gewoon en soms gooi ik er een kleine improvisatie in. Wat de rest van de song betreft kan iedereen kleine suggesties inbrengen, zoals een andere zanglijn of iets dergelijks.

Zoals we gewend zijn van Judas Priest staat Firepower weer vol met flitsend gitaarspel. Voor een jonkie als Richie moet dat geen probleem zijn. Glenn is echter 70 jaar, dus hoe kan het dat hij dat op zijn oude dag nog altijd voor elkaar krijgt?

Oeh, ik heb echt geen idee. Als hij net zoveel als ik oefent, dan is dat niet veel, haha. Maar ik ga ervanuit dat Glenn dat juist wel heel veel doet. Ik neem dan ook mijn pet af voor Glenn dat hij het na al die jaren nog vol kan houden. Maar dat geldt ook voor de anderen.

Je moet wel begrijpen dat muziek spelen in de stijl van Judas Priest voor ons de normaalste zaak van de wereld is. Het is iets dat we doen zonder er stil bij te staan. Het proces van ouder worden gaat langs ons heen. Ik merk het uiteraard wel als ik bijvoorbeeld uit een auto stap, haha. Dat begint een probleem te worden. Maar wat betreft het maken van muziek merk je er weinig van, totdat iemand zoals jij er een opmerking over maakt. Dan moet ik erkennen dat het toch wel bijzonder is dat we dit nog kunnen doen.

Het is dik twee jaar geleden dat je voor het laatst op het podium hebt gestaan. Inmiddels ben jij 67 jaar. Vraag jij je voor de nieuwe wereldtournee af of je het lichamelijk nog allemaal aankan?

Nee hoor, ik ben er helemaal klaar voor. We houden er allemaal nog van om op te treden. Een aantal jaar geleden wilden we het nog rustig aan gaan doen, maar dat is er niet van gekomen. Optreden doen we met z�n allen het liefst van alles. Dat is de hoofdreden dat we ons weer gaan wagen aan een nieuwe wereldtournee. Natuurlijk doen we het ook vanwege de loyaliteit van onze fans. Als zij er niet waren, dan deden we dit niet meer. Ieder van ons zou het tourleven enorm missen als we ermee zouden stoppen. Dat zijn we voorlopig dan ook niet van plan.

Iedereen in Judas Priest heeft wel eens iets anders naast de band gedaan, behalve jij. Is daar nog een speciale reden voor?

Glenn heeft een soloalbum gemaakt en Rob heeft de band voor een lange periode verlaten om zijn eigen ding te doen. Maar ik heb die behoefte eigenlijk nooit gehad. Al aan het begin van mijn carri�re wilde ik in een band als Judas Priest spelen en dat is altijd zo gebleven. Bovendien zou een nieuw muzikaal avontuur lang niet zo succesvol worden als Judas Priest. Als er even niks wordt gedaan met de band, dan besteed ik mijn vrije tijd aan compleet andere dingen. Dan ga ik lekker bezig met het klussen aan auto�s of ga ik op vliegles.

Kijk, er zit natuurlijk een einddatum aan mijn loopbaan binnen Judas Priest. Dat is als de band er definitief mee is gestopt. Als ik dan nog zin heb om muziek te blijven spelen, dan zal het waarschijnlijk beperkt blijven tot iets lokaals. Dan ga ik niet nogmaals streven naar wereldheerschappij, haha.

In 1969 ben jij Judas Priest begonnen samen met K.K. Downing. Hij heeft de band in 2011 verlaten. Vind je het spijtig dat jullie het einde van de rit niet samen gaan meemaken?

Ik keek er wel van op toen K.K. zijn pensioen aankondigde. Het was voor mij lastig te begrijpen, maar hij had zo zijn redenen. Wat die zijn, dat zou je hem zelf moeten vragen. Maar ik was wel enigszins verbijsterd. Ik ging er toch wel vanuit dat wij met z�n twee�n tot het einde bandmaten zouden blijven. Toch heeft hij het ruim veertig jaar volgehouden met de band. Dat zal voor mij hooguit tien jaar langer zijn. Als je kijkt naar het groter geheel, dan is dat best een klein verschil.

De laatste jaren verschijnen diverse klassieke Judas Priest-albums als heruitgave in het kader van hun dertigjarig jubileum, zoals Turbo vorig jaar. Dit jaar bestaat Ram It Down dertig jaar, dus kunnen we van dat album ook een heruitgave verwachten?

Dat is iets wat de platenmaatschappij moet weten, want ikzelf ben daar niet van op de hoogte. Maar eigenlijk verwacht ik dat wel. De fans kunnen vast weer rekenen op een complete remaster van het album. Reken echter niet op een tournee die in het teken staat van het hele album, zoals we in 2009 hebben gedaan met British Steel. We gaan het al druk genoeg krijgen met ons nieuwe album.

Ik vind Ram It Down het ideale album om nogmaals onder de aandacht te brengen. De plaat verscheen vlak na het spraakmakende Turbo uit 1986 en werd vervolgens overschaduwd door het bikkelharde Painkiller uit 1990.

Ram It Down zou je inderdaad kunnen zien als een tussendoortje. Voorheen vertrouwden we vooral op het traditionele Priest-geluid, met als hoogtepunt Defenders Of The Faith. Daarna verscheen het experimentele Turbo. Ram It Down zou je kunnen zien als de start van de nieuwe, hardere stijl van Judas Priest. Het heeft uiteindelijk geleid tot Painkiller, maar ook de Tim Ripper-albums Jugulator (1997) en Demolition (2001).