Als ik het goed heb, is dit de eerste keer in de geschiedenis van Cradle Of Filth dat twee albums op rij met dezelfde bezetting op werden genomen. Hoe heeft dat het schrijfproces benvloed?
Volgens mij hadden Midian (2000) en de ep Bittersweet Suites To Succubi (2001) ook dezelfde line up. Maar inderdaad: Cryptoriana is gemaakt door dezelfde mensen, met dezelfde producer, in dezelfde studio en het was zelfs dezelfde artiest die de videoclip voor het reeds vrijgegeven nummer Heartbreak And Seance regisseerde. Het ontbreekt ons niet aan inspiratie, maar ons motto was dit keer If its not broken, dont fix it. Desondanks hebben we bepaalde zaken wel op een andere manier aangepakt. De gitaristen gebruikten nieuwe pedalen en effecten. We hebben voor dit album op zichzelf staande orkestrale intermezzos laten varen. De symfonische elementen zitten nu meer in het grote geheel van de composities verwerkt.
Bovenal zijn we inmiddels vertrouwd met elkaar. Producer Scott Atkins kan ons gerust zeggen als hij iets slecht vindt en dat komt het eindresultaat zeker ten goede. We hebben als band ook anderhalve week met elkaar doorgebracht in het Tsjechische Brno, de woonplaats van onze drummer Martin karoupka en gitarist Ashok. We hebben daar de toerist uitgehangen, maar ook aan de ideen voor het nieuwe album gewerkt. Het was zowel een teambuildinguitje als een schrijfsessie en dat heeft ons als band nog hechter gemaakt.
Net als Hammer Of The Witches vind ik het album opvallend riffgericht. Was dit iets waar jullie bewust op mikten?
Dat het aan Hammer Of The Witches doet denken, komt ook omdat we overblijfselen uit het schrijfproces voor dat album hebben uitgewerkt op Cryptoriana. De nummers Achingly Beautiful en The Seductiveness Of Decay bevonden zich tijdens de opnamen van Hammer Of The Witches in hun embryonale fase. We hadden geen tijd meer om ze uit te werken en ze pasten ook niet zo goed bij de rest van de nummers, dus we hebben die ideen in de ijskast gezet. Uiteindelijk vonden ze op dit album hun plaats. Maar inderdaad ligt er, dankzij het talent van gitaristen Ashok en Rick Shaw, veel nadruk op twingitaren. Daardoor doet dit album weer behoorlijk aan onze oude albums denken.
Is dit, net zoals bijvoorbeeld Damnation And A Day (2003) en Godspeed On The Devils Thunder (2008) een conceptalbum?
Niet echt, maar er is wel een zeker verbindend thema tussen de nummers. Cryptoriana is een woordspeling, afgeleid van het Victoriaanse tijdperk. Voor Engeland was dit een glorieuze eeuw van industrialisme en rijkdom, waarin het grootste rijk dat de wereld ooit gezien heeft, gesticht werd. Dit rijk was echter gebouwd op een fundatie van veel lijden: pijn, dood, oorlog, onderdrukking, het lijden van de werkende klasse en zelfs kinderarbeid. Ook voor de meer welgestelde lagen van de samenleving bestond er een band met de donkere kanten des levens, die zich uitte middels een fascinatie voor themas als de dood, het bovennatuurlijke, seances en hypnose: zaken die destijds nog als wetenschap behandeld werden. Er is destijds veel prachtige, melancholische kunst gemaakt. Ik houd met name erg van de literatuur van auteurs als Bram Stoker en Sir Arthur Conan Doyle. De teksten zijn dus niet opgehangen aan een concept, maar elk nummer heeft wel met iets uit het Victoriaanse tijdperk te maken.
Moest je veel onderzoek doen om deze teksten te schrijven?
Nee, ik houd van deze literatuur en weet er veel vanaf. Ik leef zelfs in een Victoriaans huis. Uiteraard heb ik wel alle genoemde feiten nagetrokken om mezelf ervan te verzekeren dat ik geen onzin verkocht.
Wij leven zelf ook in een vrij duistere en turbulente periode. Zou je voor Cradle Of Filth ooit over hedendaagse zaken schrijven?
Ik geef wel eens commentaar op contemporaine onderwerpen door ze te vermommen als een horrorverhaal dat goed bij Cradle Of Filth past. Het nummer Nemesis op Nymphetamine (2005) bijvoorbeeld, was geschreven vanuit de optiek van een jihadist wiens familie gedood was en die daarom deel gaat nemen aan een heilige oorlog. Zo heb ik wel meer teksten geschreven die meerdere lagen bevatten en multi-interpretabel zijn.
Wat kun je nog meer vertellen over deze release?
Er wordt een speciale editie op de markt gebracht, met daarop twee bonustracks. Een daarvan is een geheel nieuw nummer getiteld The Night At Katafalk Manor. Het had zo op Cruelty And The Beast (1998) kunnen staan. Volgend jaar komt er een remaster van dat album uit om het twintigjarig jubileum te vieren. Om die twee releases met elkaar te verbinden, schreven we dit nummer.
De andere bonustrack is een cover van Annihilators Alison Hell. We wilden dit geweldige nummer al heel lang coveren. We hebben de kracht van het origineel geprobeerd te bewaren en het niet te veel omgebouwd tot een Cradle Of Filth-nummer. We hebben de keyboardpartijen bijvoorbeeld slechts licht aangezet. We zijn Jeff Waters, de componist van deze klassieker, vaak tegengekomen bij verschillende gelegenheden en hij wist dat we dit gingen doen. Ik heb hem het resultaat laatst gemaild en hij vind het heel geslaagd. Dat is natuurlijk het grootste compliment dat je krijgen kan!
Er gaat voor dit album uiteraard getoerd worden. We beginnen in oktober op het Loud Park-festival in Japan. Daarna trekken we door het Verenigd Koninkrijk en Ierland. In januari en februari doen we een Europese tournee die zal eindigen in Tel Aviv, onze eerste show op Isralisch grondgebied ooit. Daarna zijn Zuid- en Noord-Amerika, Canada, Japan, Australi, Indonesi, Malesi en de Filipijnen aan de beurt. Dan gaan we terug naar Engeland om op krachten te komen en dan is het alweer bijna tijd voor de zomerfestivals.
Kun je meer over die jubileumeditie van Cruelty And The Beast vertellen?
Sony heeft nu de rechten op Cruelty And The Beast, doordat zij ons toenmalige label Music For Nations opgekocht hebben. Zij willen het album graag heruitbrengen. Wij gaan daarmee akkoord, op voorwaarde dat het dan wel iets speciaals wordt dat daadwerkelijk de moeite waard is. Het album gaat geheel geremasterd worden, alsook de cover van Iron Maidens Hallowed Be Thy Name, die we destijds als bonustrack opnamen. Het gaat grootser en bruter klinken, maar moet natuurlijk ook niet te veel van de originele sfeer verliezen. Ook zal het artwork geherinterpreteerd worden door een nieuwe coverartiest. We mikken op april of mei 2018 voor de release hiervan.
Jullie carrire beslaat inmiddels zeker vijfentwintig jaar en twaalf studioalbums. Wat waren, terugblikkend, enkele hoogtepunten?
Te veel om op te noemen! Het was een reis, waarvan elke stap een waardevolle les was. Elk album was een deel van onze ontwikkeling en ik ben op allemaal nog altijd trots. Gebeurtenissen waar ik nog vaak aan terugdenk? Headlinen op het tweede podium van het rondreizende metalcircus Ozzfest in 2003 was wel een behoorlijke mijlpaal. Later dat jaar trokken we nog eens door Amerika met Type O Negative en Moonspell als voorprogrammas, toen hebben we echt een fantastische tijd gehad. De Grammy-nominatie die wij voor Nymphetamine ontvingen, was toch ook wel heel bijzonder. We hebben te veel moois meegemaakt om op te noemen!
Cradle Of Filth heeft altijd extreme reacties opgeroepen, zowel in positieve als negatieve zin. Jullie muziek is ook best moeilijk in een hokje te stoppen. Denk je dat jullie inmiddels een eigen niche gecreerd hebben in de metalscene?
Ik denk dat we daar wel redelijk in geslaagd zijn. Ik heb altijd gehoopt dat mensen ooit zouden weten hoe Cradle Of Filth klinkt, zonder daar een label op te plakken. Niemand noemt Iron Maiden die New Wave Of British Heavy Metal-band. Zodra Iron Maiden genoemdt wordt weet iedereen waarover het gaat en hoe het klinkt. Met Cradle Of Filth hebben we inmiddels hetzelfde bereikt en daar ben ik vrij trots op.
Zijn er dan nog doelen over voor de band?
Onze artistieke doelstellingen zijn wel behaald, maar er zijn nog steeds plekken op de wereld waar we niet gespeeld hebben. Ik wil nog steeds een boek schrijven, maar ik lijk daar nooit tijd voor te hebben. En het zou natuurlijk mooi zijn als we meer konden verdienen aan de band, maar dat zit er gewoon niet in heden ten dage.
Wat vind je dan van de huidige metalscene?
De metalwereld is momenteel erg levendig, maar illegaal dowloaden en media als Spotify zijn een smet en zullen dat helaas blijven. Mensen zien muziek te veel als gebruiksproduct en niet als kunstvorm waar heel veel werk in heeft gezeten, dat beloont dient te worden door middel van de aanschaf van een fysieke cd.
Welk advies zou je, sprekend vanuit je eigen ervaringen, geven aan een jonge band die net zijn eerste plaat uit gaat brengen?
"Quit"! (lacht)! En dan nu serieus: zorg dat iedereen in de band voor de volle 100% aan boord is. Met bandleden die zich maar voor 75% of zelfs 90% procent inzetten, krijg je een project niet van de grond. Dat heb ik wel ervaren met Cradle Of Filth.
De laatste vraag, die ik aan alle muzikanten die ik spreek, stel: wat was je eerste aanraking met metal?
Ik kom uit een klein en slaperig stadje op het Engelse platteland. Er woonden daar maar weinig metalheads, slechts een handjevol zelfs. Een van hen leende het livealbum Talk Of The Devil van Ozzy Osbourne en Dont Break The Oath van Mercyful Fate aan mij uit. Daarna geraakte ik aan compilatietapes met daarop nummers van uiteenlopende bands als Savatage, Slayer en Razor. Metal maakte een enorm diepe indruk op me. Ook omdat het naadloos aansloot op de andere zaken waardoor ik gefascineerd was, zoals klassieke horrorfilms. Ik was nog maar dertien rond deze tijd, maar begon meteen naar shows te gaan. Ik heb Ozzy gezien op de The Ultimate Sin-tournee. Twisted Sister toen Come Out And Play net uit was, Bon Jovi ten tijde van Slippery When Wet en W.A.S.P. met Inside The Electric Circus. Ik was een fanatieke metalhead en ben dat altijd gebleven.
Cryptoriana: The Seductiveness Of Decay is vanaf 22 september verkijgbaar. Cradle of Filth speelt op 1 februari 2018 in 013, Tilburg en een dag later in Patronaat, Haarlem.