Gefeliciteerd met jullie nieuwe ep To Turn The Tables. Dit is vast het meest ambitieuze werk tot nu toe.

Ivar: Het is voor het eerst dat we zo'n langdurig avontuur hebben van tien minuten. We houden heel erg van progrock. Daar hebben we nooit een geheim van gemaakt. We vonden het wel leuk om voor het tienjarig jubileum ook een nummer van tien minuten te hebben. Dat vonden we wel passend.

Het is al een ouder nummer toch?

Judith: Er was wel een schets, maar we hebben het nu met de nieuwe bandleden een nieuw jasje gegeven.
Ivar: De schets lag er inderdaad wel langer. We hebben besloten om die op te pakken met z'n allen. Dat pakte eigenlijk heel goed uit.

Dit is eigenlijk ook een mooie plek voor zo'n nummer, op een ep. Op een album is dat wellicht moeilijker om in te passen.

Ivar: Ik wilde 'm al een keer eerder op een album hebben, maar dat paste toen niet echt. Ik zie het eigenlijk als een soort gerechtjes en af en toe past het er niet echt goed tussen. Het was nu wel leuk om het als een op zichzelf staande entiteit te hebben.

Waar gaat het nummer over?

To Turn The Tables gaat over hoe een vrouw die in het verleden tegen iemand opkeek en alles eraan deed in die relatie te blijven. Ze verloor zichzelf in het gelukkig maken van die persoon die op zijn beurt daar misbruik van maakte. Nu heeft ze de rollen omgedraaid en zorgt ze dat hij compleet afhankelijk van haar wordt. Aan het eind van het liedje wordt de conclusie getrokken dat geen van beide winnaar is in deze machtsstrijd.

Judith, je vertelde net al over de bijdrage van de nieuwe leden. Ik hoor dat toetsenist Erik van Ittersum veel heeft bijgedragen.

Judith: Ja, dat klopt.
Ivar: Erik past heel goed bij ons qua smaak. Alles wat hij verzint en doet, daar zijn wij ook gek op. Hij is bijvoorbeeld fan van Hammonds, ik ook.

Dat hoor je ook terug in To Turn The Tables.

Ivar: Ja, daar is hij koning in. Meestal verzon ik een keyboardpartij, maar die heb ik allemaal uit het raam gegooid en tegen Erik gezegd: "Ga je goddelijke gang maar". Ik vind het heel tof dat je de individuele leden in dit nummer terughoort.

Ja, want ook Edo is nadrukkelijk aanwezig in bepaalde secties, zoals met de Spaanse gitaar.

Ivar: Ook Edo hebben we wat meer ruimte gegeven.

Arms Of Morpheus is heel klassiek geori�nteerd en nu heb je echt voor de progrock gekozen, maar nog altijd zit er wel iets klassieks en vertrouwds in.

Maaike: Het is inderdaad veel omvattend.
Judith: Het is een heel verhaal.
Ivar: Ik vind het altijd de leukste muziek dat je na een paar luisterbeurten het nummer begint te begrijpen en bij de derde luisterbeurt het kwartje echt goed valt.

Is dit experiment nu zo goed bevallen dat je verder wilt in deze richting?

Ivar: Het grappige is dat het wel de deur openzet om meer kanten op te gaan. We zijn natuurlijk al bezig met de vierde plaat. Er zijn al wat nummers bijna klaar. De invloeden van de verschillende bandleden zijn allemaal wat nadrukkelijker dan op de vorige cd's. Ik weet niet of er een nummer van tien minuten op zal staan, maar ik zie het wel de progkant uitgaan.

Judith, jij bent samen met Ivar de belangrijkste songwriter. Komt Erik daar nu bij?

Judith: Dat is wel een beetje aan het gebeuren. Dat geeft ook meer een bandgevoel.
Ivar: We hebben al wat schrijfsessies met hem gehad. Er zijn inmiddels meerdere nummers klaar.

Er komen daardoor ook weer andere invloeden in de nummers terug.

Ivar: Ja, hij houdt ook wel van de progrock uit de seventies waar wij van houden. Ik heb samen met hem een nummer geschreven. Die past moeiteloos tussen de oude nummers. We voelen elkaar goed aan. Dat is heel tof.

Er zijn vorig jaar wat bezettingswisselingen geweest. Wat heeft dat voor gevolgen gehad?

Ivar: We zijn van zeven naar zes leden gegaan. Daardoor is er wat meer ruimte voor de toetsenpartijen. Als Edo soleert, dan moet iets de ondergrond pakken en dan kan Erik met de Hammond zijn ding doen. We hebben dat het afgelopen jaar wel vormgegeven. Waar we eerder twee gitaarpartijen hadden, zijn die oude nummers gearrangeerd.

Dat is wel leuk om te zien hoe nummers zich door de tijd heen ontwikkelen.

Ivar: Jazeker.
Maaike: Het scheelt natuurlijk ook dat we de muziek al kennen. Het is wel interessant om de puzzelstukjes net even anders neer te leggen waardoor het nummer anders wordt, maar toch overeind blijft staan.

Dat houdt het interessant voor zowel de band als het publiek. Jullie hebben de laatste jaren in veel verschillende samenstellingen en settings opgetreden. Vanavond spelen jullie zowel akoestisch als versterkt en op FemME speelden jullie akoestisch.

Ivar: Akoestisch spelen is heel erg leuk.
Maaike: Het is ontzettend leuk. Je kunt elkaar heel goed horen. Je kunt op elkaar inspelen. Je kunt enorm spelen met dynamiek. Dat is met elektrisch toch iets minder. Dan ben je natuurlijk ook aan het musiceren en met dynamiek bezig, maar je bent veel afhankelijker van wat er door de kabels heen gaat.

Dat geldt vooral voor jouw cello.

Maaike: Ja, die is nooit bedoeld om er een kabel in te steken. Ik voel me altijd heel prettig bij het akoestische spelen.

Denken jullie er dan ook aan om eens een akoestische cd te maken?

Ivar: Ja, daar zitten we wel aan te denken. We hebben nu een ep met progrock erop en dan is het wel een leuk idee om een tegenhanger te maken met akoestische liedjes.

Je laat daarmee je diversiteit ook horen die je op het podium al toont.

Maaike: Ja, er wordt ook regelmatig naar gevraagd.
Ivar: Het is zeker iets waar we wel oren naar hebben.

Zo zijn er wel meer idee�n. Twee jaar gelden sprak ik jou (Ivar � red.) tijdens een interview en toen hadden we het over een orkest.

Judith: Dat is een heel ambitieus plan, maar zeg nooit nooit.

Jullie hebben de contacten.

Ivar: Ja, we weten dat het wel iets is dat we nog wel een keer gaan doen.
Maaike: De contacten zijn er wel. Het lijkt mij wel leuk. Ivar: We hebben nu een extra viool erbij. Dat is logistiek nog wel te behappen.

Jullie zijn geswitched van Jochem Jacobs naar Joost van den Broek met betrekking tot de productie.

Ivar: Ja, niet dat we niet tevreden waren met Jochem, maar we wilden eens wat anders proberen. De nieuwe ep is nogal episch en daar is Jochem wel thuis in. Ik vond het wel tof dat Joost ons goed aanvoelde. Hij heeft voor een organische mix gezorgd. Ik vind het belangrijk om mijn eigen instrument te horen en dat is het geval, dus ik ben erg blij. Ik heb hem ook de instructie gegeven dat ik mijn drums wilde horen zoals die in de ruimte klonken waar deze zijn opgenomen. Ik was direct onder de indruk van de kale sound in de mooie studio zelf. Het was ook heel fijn om te horen dat het ook zo op de ep terecht is gekomen.

Het klinkt daardoor ook oprecht.

Ivar: Dat is wel ons devies.
Maaike: Plus dat je ook niet vervangbaar bent. Op plaat hoor je echt Ivar de Graaf op ene drumstel spelen en niet dat je denkt: "Goh, welke drummer zou dat nou zijn?" Dat moet met ons allemaal zo zijn. Dat vinden we wel belangrijk.
Ivar: Ook al is het groots, tien minuten en ook wel bombastisch, je moet ons er nog steeds wel in herkennen.

Dat is zeker het geval. Ondanks dat het vernieuwend is, zitten er duidelijke Kingfisher Sky-accenten in die teruggrijpen op het verleden. Over het verleden gesproken: jullie vieren het tienjarig jubileum, maar bronnen als Wikipedia en Metal Archives meldden het oprichtingsjaar 2001. Beschouwen jullie zelf Hallway Of Dreams als startmoment?

Judith: We zijn niet in 2001 begonnen.
Ivar: De geschiedenis begint in 2001. Toen was ik net uit WT (Within Temptation � red.) en waren we net begonnen met een ander bandje, maar dat was toch niet helemaal de kant die we op wilden gaan. Uiteindelijk is Kingfisher Sky ontstaan en beschouwen we het samenwerken aan en het uitbrengen van Hallway Of Dreams als strartpunt. Dat hebben we altijd gezien als beginpunt van de band.

Hoe kijken jullie terug op die tien jaar?

Ivar: Ondanks dat we aardig wat wisselingen hebben gehad, voelt het nog heel fris. Het is eigenlijk niet zo gek, want er zijn inmiddels weer nieuwe bandleden bij. Het voelt niet als tien jaar. We zijn natuurlijk ook muzikaal steeds andere dingen gaan doen.
Judith: De tien jaar zijn echt voorbij gevlogen.
Ivar: Het is echt superleuk geweest. We hebben heel veel leuke dingen meegemaakt.

Noem eens een paar van de leukste momenten.

Ivar: De fandag van WT is er zeker een. Toen speelden we samen akoestisch en elektrisch in de avond. Dat was fantastisch. Toen werd er ook een fanclub opgericht.
Judith: Voor mij is dat inderdaad ook een speciaal moment. We hebben ook veel leuke shows met Delain gespeeld.
Ivar: en we hebben in de Boerderij ook een headlineshow gespeeld. Dat was ook heel leuk. We hebben zoveel toffe shows gehad.
Maaike: en we hebben gewoon heel veel plezier samen. We hebben wel eens een weekend gespeeld en dat we de tweede dag buikpijn van het lachen hadden. Spierpijn en pijn in de kaken van het lachen. Het is een familie.

Dat zie je ook terug op het podium. Er is altijd plezier en op Facebook zag ik een leuke kerstkaart voorbij komen.

Judith: die hebben Ivar en ik samen gemaakt.
Ivar: Het belangrijkste voor ons is dat het leuk moet zijn. We nemen de muziek wel altijd heel serieus.
Maaike: De muziek wel, maar onszelf niet (lacht).
Ivar: Dat is inderdaad perfect verwoord.
Maaike: Het is ook hetgeen wat je jong houdt.
Ivar: We zijn ook gewoon onszelf als we het podium opgaan. We zetten geen ander gezicht op. Het is hoe we oefenen en wie we zijn. Judith is ook lekker haarzelf in de presentatie (lacht). Het is echt superleuk. Op naar de volgende tien of twintig jaar. Muzikaal ben ik er nog lang niet uit. We kunnen nog zoveel kanten op. We hebben nog zoveel te vertellen.
Maaike: Ik dacht dat je dertig jaar zei (kijkt naar Ivar). Dan komen we met rollators het podium op. (lacht)

Laatst hadden we een oproep op Facebook geplaatst met de vraag welke bands de lezers als ondergewaardeerd zien. Jullie horen daar wat mij betreft ook bij. Hoe zien jullie dat zelf? Is dat in de loop der jaren veranderd?

Judith: Soms wel en soms niet.
Ivar: We hebben die fase wel gehad. Het was een nare fase waarin we ons afvroegen: "Waar we doen we het allemaal voor." De band zat in een mineurstemming en dat was echt niet gaaf. We hebben toen de schouders eronder gezet en we hebben besloten muziek te maken voor elkaar. Er zijn zat mensen die ons tof vinden en altijd vooraan staan bij de shows en enthousiast reageren. Voor die mensen doen we het. Daar krijg je energie van.
Maaike: Er zijn nog altijd mensen die speciaal voor ons uit het buitenland naar ons toe komen als we hier spelen en als we in het buitenland spelen, komen er ook Nederlandse fans. Dat is gewoon supergaaf. Het aantal fluctueert, maar het zijn wel de mensen waarvoor je het doet en we blijven het zelf superleuk vinden.
Judith: Iedere band maakt wel eens dompers mee, maar als je dan vervolgens weer wat leuks meemaakt, of dat nu een lief berichtje is op Facebook of een compliment van een fan zoals: "Ik kende jullie band nog niet, maar ik vind jullie fantastisch", dan is dat geweldig. Zo gaat het op en neer. We zijn heel blij met alle leuke dingen die we mee mogen maken.

Sinds kort werken jullie samen met JBM Events.

Ivar: Ja, we zijn plannen aan het maken in de bookingssfeer voor als onze vierde plaat gaat uitkomen. Het is voor onszelf ook wel een stok tussen de deur. We weten dat als we de plaat dit jaar nog willen uitbrengen en er een tourtje aan vast willen plakken, dat we tempo moeten gaan maken met het schrijven.

Maaike: Het is een heel fijn kantoor.
Ivar: Inderdaad. Hij is enthousiast over ons en wij over hem. Het is een hele leuke kerel.
Maaike: Het klikt op persoonlijk vlak ook heel goed. We hebben al in Parijs gestaan en dat was heel gezellig. Er zijn ook leuke filmjes van gemaakt (allen lachen).

Jullie blijven verder dingen vooral in eigen beheer houden.

Ivar: Ja, eerst hadden we zoiets van dat we het alleen digitaal via iTunes wilden doen, maar we vonden het toch zonde om het alleen digitaal te doen, dus hebben we er in eerste instantie een paar honderd laten drukken die mensen vanavond bij de show kunnen kopen of via ons kunnen bestellen. Voor de vierde plaat maken we weer gebruik van crowdfunding, want dat kost toch allemaal wel een stuk meer. Het do it yourself-gebeuren vind ik wel tof.
Maaike: Het is daarnaast wel fijn om een paar ogen of oren van buitenaf te hebben die mee kunnen helpen. Niets is zo fijn om iets op te nemen met iemand die precies weet wat je wilt dat er opgenomen wordt. Beter dan dat je in de studio gaat zitten en uit moet leggen wat je graag wilt. De muziek zit in het hoofd van de componisten en ik gooi daar een derde sausje overheen. Ik vind het heel fijn om het op die manier te doen. We werken momenteel heel prettig samen.