Alles prima hier, op wat kleine pijntjes na van de optredens van afgelopen weekend. Het blijft een hele opgave, je gedragen tijdens een tour...
Op jullie nieuwe album The Burning is duidelijk te horen dat jullie een meer eigen stijl gevonden hebben. Was dat opzet, of meer toeval?
Allebei wel, zou ik zeggen. We hebben bewust wat nummers geschreven die tegenover ons meer traditionele werk staan. Uiteindelijk hadden we ook wat snellere nummers, maar het klinkt allemaal even Thunderstone. In ieder geval waren we tevreden met het resultaat.
Michael Romeo speelt ook een solootje mee op The Burning. Hoe kregen jullie dat voor elkaar?
We hebben zo'n beetje de hele tour opgetrokken met die gasten van Symphony X en zijn vrienden geworden. Omdat we Timo Tolkki [van de bekende soapserie Stratovarius] op ons debuut een gastrolletje vervulde leek het ons een cool idee om die traditie voort te zetten. Daarom vroegen we Michael, en hij deed het met plezier!
Willen jullie een boodschap overbrengen met jullie teksten?
Niet echt. De teksten zijn verhalen uit het dagelijks leven, persoonlijke problemen en meer van dat soort spul. We hopen dat mensen zich eraan kunnen spiegelen maar we willen niet preken. Het hoofddoel van muziek is nog altijd er plezier van hebben.
Timo Tolkki ratelde in een van zijn laatste "persberichten" [tussen scheldkanonnades en onzinnig gebrabbel door] over een podiumritueel van jullie, dat "Eskimo-kissing" genoemd werd [Volgens Tolkki het on-stage tegen elkaar wrijven van de geslachtsdelen]. Dat menen jullie niet he?
*Lacht heel erg hard*. Nou... hij heeft het niet helemaal juist, in de zin van dat we dat ooit tijdens een show gedaan hebben. Maar wie weet... kom eens kijken!
Over Tolkki gesproken... Om jullie debuut te promoten zijn jullie de hort op geweest met Stratovarius en Symphony X. Waren de leden van Stratovarius echt zo fucked up als ze de laatste tijd overkomen?
Over die tour niets dan lof, we hebben een wonderlijke tijd gehad samen met de jongens van die bands. Maar ik denk niet dat het aan mij is om een uitspraak te doen over hun persoonlijke problemen.
Wie zouden jullie als jullie grootste invloeden noemen, de overduidelijke bands daargelaten (Stratovarius, Sonata Arctica)?
Haha, grappig dat je die twee noemt. Het is duidelijk dat we in hetzelfde genre zitten maar Sonata Arctica een voorbeeld of invloed noemen zou een stevige overdrijving zijn. Hun jongste bandlid was vijf toen sommigen van ons al op het podium stonden. Stratovarius zijn zoals bekend vrienden, maar de echte invloeden (die binnen de band nogal verschillen overigens) zijn meer van de jaren 70 en 80. Denk aan Deep Purple, Dio, Iron Maiden, Queensryche, enzovoorts, het geijkte dus.
Eigenlijk zouden jullie nu lang en breed aan het touren moeten zijn met Iced Earth en Primal Fear, maar Jon Schaffer [Iced dictator] kapte dat af wegens gezondheidsproblemen. We gaan jullie toch nog wel zien dit jaar he?
We gaan ergens in de lente een tour doen met Axel Rudi Pell en daarna wat zomerfestivals. Ook zoeken we nog naar mogelijkheden om in de landen te spelen die we nu mis hebben moeten lopen. Maar daarover is nog weinig duidelijk.
Welke droom inzake Thunderstone zou jij graag in vervulling zien gaan?
Op Wembley spelen, Madison Square Garden, Donington, enzovoorts. Natuurlijk hebben we zulke dromen maar inmiddels zijn we te oud om fulltime te dromen. We denken van dag tot dag en blijven doorgaan zolang het gevoel blijft. Het zou om te beginnen al fantastisch te zijn als we de huur van onze oefenruimte konden betalen met de winst die we als band behalen, *lacht*.
Wie zouden jullie heel graag op het volgende album willen horen? Smijt maar met namen, haalbaarheid is nu niet belangrijk.
Ik zou heel graag een groot iemand (die nog leeft graag, haha) uit de seventies willen tekenen, maar ik denk niet dat dat erin zit... Zojuist luisterde ik naar de Hughes/Turner project CD en hij is fantastisch. De laatste keer dat ze hier in Helsinki waren heb ik Joe [Turner] ontmoet, echt een aardige vent. Zijn stem wordt ook beter met de jaren. Wie weet zou hij het nog willen ook. Maar we zien wel wie we tegenkomen voor de opnames. Mensen persoonlijk kennen is altijd makkelijk.
En wat zijn dan de plannen ná de tour?
Het gebruikelijke; nummers schrijven, oefenruimte in, opnemen, promotie plannen, en ga zo maar door. Ik kijk er echt naar uit om nieuwe nummers te schrijven, hoewel het de vorige keer nogal moeilijk was om met nieuwe ideeën te komen. Maar ik kan niet wachten om Pasi [Rantanen, zang] mijn nieuwe materiaal te horen brullen!
