In de hal waren we aan de praat geraakt met Menno Kappe van Graviton Music en MagnaCult was net begonnen toen we de zaal binnenkwamen. De harde mix van groovende thrash en death metal was behoorlijk overdonderend in de kleine zaal van Bibelot. Het podium was aan de kleine kant voor een vijfmansformatie met een actieve frontman, want het drumstel van X-Tinxion stond al opgesteld op een verhoging. Drummer Bionic is echt een beest achter zijn drumkit en wanneer hij met bassist Spit een alles verpletterende groove inzet, is het met de zwaarder gestemde gitaren van David en Tomas een massieve muur van geluid. Frontman Seb had bij vlagen moeite daar bovenuit te komen, maar midden voor het podium zal dat waarschijnlijk iets minder zijn opgevallen. De groovestijl van MagnaCult is niet mijn smaak, maar live komt het anders over en weet ik het prima te waarderen. Past Defeat en Disorder wist ik te herkennen, volgens mij speelden ze ook Torment, maar na de eerste nummers waren mijn hersenen al zo murw gebeukt dat alles op elkaar begon te lijken. Neemt niet weg dat het een goede show was. Het publiek reageerde enthousiast en kwam in beweging, al bleek de oproep van Seb voor het vormen van een pit aan dovemansoren gericht. Hoewel, niet helemaal, want gitarist Sepp Coeck (X-Tinxion) raakte even verzeild in een tweemanspit, waarna hij zich uit de voeten maakte.

Suicide Attack, de band Frans Swaters, was de tweede band en hun snelle, agressieve thrash past wel precies in mijn straatje. Gitarist Eelco Klis is volledig blind en stond naast me tijdens de show van MagnaCult. Het is mooi te zien hoe hij dan even later op het podium staat te genieten en de sterren van de hemel speelt. Bassist Bassie, die overigens Stefan Rijnsburger heet, heeft zich al het materiaal in slechts vier weken eigen gemaakt. Suicide Attack, The Shadow en Waste Of Time zijn afkomstig van de ep Prepare For Attack die vorig jaar is verschenen. Mijn review daarvoor was positief, maar met een opmerking voor drummer Jordy Zoethout over de bells. Het kan zijn dat ik het met gehoorbescherming niet heb gehoord, maar volgens mij heeft hij geluisterd. Na het nieuwe YHWH was de tijd rijp voor de cover van Death Angel, Mistress Of Pain. Het nummer past goed in de setlist en ook bij de eigen oldschoolthrash van Suicide Attack. Na Extreem Hatred, Bliss Of Death en een gevatte opmerking van Eelco over zijn handicap, was het hoogtepunt van de show Recognation, met een lekkere duellerende solo van Frans en Eelco. Na die solo klom opeens ex-bassist Paul van Son op het podium en nam de plaats achter de microfoon over van Frans. Het werd zonder probleem getolereerd en korte tijd stonden ze met vijf man op het podium. Er kwamen nog een paar laatkomers de zaal binnen die de afsluiter Extermination nog hebben meegekregen, maar echt vol werd de zaal niet.

Het podium werd leeggemaakt en het licht werd gedoofd voor de hoofdact van dit late-afternoon thrashfeestje: X-Tinxion. De nieuwe plaat werd integraal gespeeld en dus werd geopend met het nieuwe nummer Amalgamation. Misschien was gezonde spanning voor de show, hoewel drummer Peter van Toren relaxed leek toen ik hem vooraf kort sprak, of het feit dat de band dit nummer nog niet eerder gespeeld had, maar het nummer verliep niet vlekkeloos. Aan enthousiasme ontbrak het niet en nadat Monica Janssen het publiek welkom heette, deed ze haar jasje uit en werd Survivors Of Hell ingezet. Vanaf dat moment verliep alles op rolletjes. Het blijft indrukwekkend dat Monica live alles tussen de snerpende vocalen in Survivors Of Hell en diepe grunts in Civilised moeiteloos lijkt te doen.

Niet alleen Monica stond te stralen op het podium, de volledige band was een genot om naar te kijken. Daarbij springt gitarist Sepp Coeck met zijn opvallende gitaar, rode baard en eeuwige grijns natuurlijk het meest in het oog. Laat Sepp flink thrashen en de wereld is mooi. Bij het inzetten van een stevige thrashriff kwam hij soms met licht gebogen knieën en een boosaardige grijns als een kobold naar voren (sorry Sepp voor die vergelijking). Eveneens flink in beweging op het podium is bassist Kornee Kleefman. Hij ontnam me vaak het zicht op Peter achter zijn drumstel, maar aan zijn spel te horen vermaakte ook hij zich uitstekend. Leadgitarist Conrad Hultermans is wat ingetogener op het podium, maar weet te imponeren met zijn technische gitaarspel. Overigens deed hij wel een dansje met Monica bij aanvang van In Progress, dat X-Tinxion ook nog niet eerder live gespeeld had.

Dat In Progress het lievelingsnummer van de band is, was te merken. Net als op het album was het instrumentale Eden voor de band het moment om te even ontspannen, waarna de groovende intro van Narrow Path werd ingezet. Na In Progress was het album volledig gespeeld en werd het licht gedoofd, maar Peter bleef achter zijn drumstel zitten. Natuurlijk volgden er als afsluiting van deze leuke show nog wat oude nummers van Act The Injured Innocent. De eerste was Extinction, gevolgd door The New Hive en de avond werd afgesloten met One Foot In The Grave. Tijdens laatstgenoemde kwamen ook ex-leden Frans Swaters en Paul van Son op het podium. Frans speelde nog een paar akkoorden mee op de gitaar van zowel Conrad als Sepp en Paul was zo door het dolle heen, dat hij rennend van het podium donderde en lelijk ten val kwam bij de merchandise stand. Na korte tijd klom hij weer op het podium, maar na afloop bleek hij flinke pijn te hebben.

Paul is bont en blauw, maar heeft er gelukkig niets aan over gehouden.