Openingsact van de avond is Marcel Coenen & Friends. Marcel is ��n van de bekendere gitaristen in Nederland. Hij heeft in tal van bands gespeeld (onder andere Speedica, Form, Lemur Voice) en heeft bijgedragen aan vele projecten, waaronder The Theater Equation van Arjen Lucassen. Hij bracht solo twee full-lengths, een live-dvd en een ep uit en vanavond brengt hij daarvan materiaal ten gehore. Daarbij krijgt de gitarist ondersteuning van zijn vrienden. Dat zijn drummer Hans in �t Zandt (Praying Mantis), toetsenist Ren� Kroon (Sun Caged, The Barstool Philopsophers), zanger Paul Adrian Villarreal (Sun Caged), bassist Richard Ritterbeeks (Het Goede Doel) en gitarist Freek Gielen (The Theater Equation). Ook zanger Hans Reinders (U2NL) en gitarist Frank Schiphorst (MaYan) doen een paar nummers mee. De heren hebben er veel zin in vanavond en het podium is eigenlijk net iets te klein. Richard staat daardoor wat weggedrukt, maar toont net als de anderen veel spelplezier. Het is Marcel die veelal in de spotlights staat met zijn flitsende gitaarspel, maar ook de ritmesectie laat zich gelden tijdens Skill Factor. Een lust voor het oog en oor en er is dan ook veel bijval vanuit de al vroeg goed gevulde zaal. De set is zeer gevarieerd. Van het prachtige, Gary Moore-achtige Less Is Moore tot metal in New Race, met naast solo�s van Marcel ook die van Frank Schiphorst. Een zeer energiek en geslaagd begin van de avond.

Als tweede treedt The Barstool Philosophers aan en dat is wel even wennen. Niet dat de heren het slecht doen, maar na de energieke openingsact kakt het publiek wat in met de relatief rustige symfonische (prog)rock. Het zou beter zijn geweest als de formatie uit Almelo als openingsact mocht optreden. Desondanks zit het muzikaal aardig in elkaar. Vooral Yards To Nothing en Sirens zijn zeer aangename composities. Frontman Peter van Asselt geeft een soul/blues-touch aan het geheel en gaat soms goed in de muziek op. Drummer Martin Kuipers vormt een sterk onderdeel in de sound, samen met de beweeglijke bassist Bas Hoebink. Gitarist Ivo Poelman is de rust zelve en zou zich wat meer mogen laten gelden. Iets dat toetsenist Ren� Kroon, die vandaag met alle drie bands op het podium staat, wel goed doet. Aan het einde van de set komt Paul Villareal nog het podium op voor twee nummers en hij maakt indruk tijdens Fine Lines / My End Of The Island. Al met al een aardig optreden van The Barstool Philosophers.

Marcel Coenen maakt een gebaar naar het publiek van: �Kom dichterbij.� De vele bezoekers geven er gehoor aan. De meesten zijn specifiek voor Sun Caged gekomen. Er zijn zelfs fans uit Duitsland, Noorwegen, Verenigde Staten en Zuid-Amerika aanwezig. Het is een speciale show. Natuurlijk omdat het �the last show for the forseeable future� is (daaraan wordt toegevoegd: �Never say never��), maar tevens omdat er camera�s aanwezig zijn die het optreden vastleggen. De beelden worden gebruikt voor het maken van een dvd.

Nadat de eerste tonen hebben geklonken, is de energie weer terug van het begin van de avond. Het is direct raak met Sun Caged, A Fair Trade en het heavy Tip-Toe The Fault Line. Daarmee zijn er tracks van alle drie albums langsgekomen, een mooie dwarsdoorsnee van het oeuvre. Vooral A Fair Trade komt erg goed uit de verf en voor het soleerwerk krijgt Coenen tijdens het nummer al applaus. Drummer Mick Gravee leidt het laatste van het trio op fraaie wijze in. Later in deze heavy track valt het razendsnelle soleerwerk in positieve zin op.

Bassist Daniel Kohn is helaas niet van de partij, evenals de ex-leden van de band, die wel gevraagd zijn, maar geen van de muzikanten had zin of tijd. De redenen zijn onbekend ("They're all doing well"), behalve in het geval van Daniel. Hij heeft te maken met een �family medical emergency.� Hij is er virtueel toch bij middels de telefoon van Paul. De charismatische frontman brengt extra gezelligheid in Weert laat zien dat hij een Skype-beeldverbinding heeft met Daniel. Gelukkig kon het optreden wel doorgaan dankzij bassist Arnold-Dimitry Rerimassie. Knap dat hij in zeer korte tijd toch een set van meer dan twee uur heeft ingestudeerd. Hij vervult zijn rol glansrijk. Niet alleen is hij een vaardig muzikant (fantastische slapping in het catchy Shades Of Hades), hij staat er ook ontspannen bij, glimlacht naar de anderen en maakt af en toe contact met het publiek.

Dat doet Paul ook. Hij is het zonnetje in huis en beschikt over een prima zangstem. Als hij plots de hoogte in moet dan heeft hij hoorbaar moeite, maar als hij ernaartoe kan werken, zingt hij uiterst zuiver en met de juiste kracht. Tussen de nummers door spreekt hij de aanwezigen toe en legt hij uit waar de nummers over gaan. Zo gaat Shades Of Hades over een toekomstige generatie die terugblikt en de fraai gezongen ballad Reductio Ad Absurdum over �playing hide and seek, finding out again that everything�s connected.� Hierin is ook weer een van de vele mooie solo�s van Marcel verwerkt. Op deze momenten zie je hem extra genieten.

In het Fates Warning-achtige Bloodlines (dat op verzoek van Paul door de voorste regionen wordt meegezongen) en het veelzijdige (rock, funk, jazz) en freakende Four Guilders is de instrumentatie indrukwekkend. De complexe maatsoorten, de harmonie�n, het samenspel tussen de heren en de duosolo�s zijn goed te volgen door het prima geluid in De Bosuil. Slechts af en toe valt een solo wat weg en ook de sitarpartijen van gastmuzikant Barend Tromp staan helaas op bepaalde momenten niet goed hoorbaar in de mix, zoals tijdens de speciale akoestische versie van Afraid To Fly.

Verder een compliment aan de geluidsman die hard werkt om de afstelling zo optimaal mogelijk te laten zijn. Hij slaagt erin om even later de sitarpartijen wel mooi uit te lichten en dat geldt ook voor het percussiewerk van (PV) Bhaskar op de mridangam tijdens een geweldige uitvoering van Ashes To Earn (met sitarsolo) en Departing Words, waarin Bhaskar en Gravee fantastisch samenspelen. Het swingt de pan uit en in de zaal, waar het al gezellig is, komt er nog meer beweging. De lichttechnicus zorgt voor ook nog eens voor een extra kleurrijke sfeer.

Zo zijn er veel bijzondere momenten te noteren tijdens de speciale show. Naast de aangename verrassingen staat de Styx-cover Crystal Ball (Tommy Shaw is de favoriete songwriter van Paul) op de setlist, is er een intermezzo met toetsenist Ren� Kroon, waarna het prachtige Secrets Of Flight aan bod komt. Het catchy Closing In sluit de veelzijdige set af, maar er volgt uiteraard een toegift, al is het inmiddels ruim na middernacht. Marcel vraagt aan de bezoekers of ze een kort of lang nummer willen horen. Lang natuurlijk, �That�s the correct prog answer.� Sun Caged sluit af met Ashtamangala (The 8 Auspicious Symbols), een zevendelige kolos van maar liefst vierentwintig minuten, waarin alle muzikanten nog een keer hun kwaliteiten volledig tot hun recht laten komen. De uiterst knappe prestatie levert dan ook terecht veel bijval op. Jammer dat Nederland hiermee een kwalitatief sterke band verliest, maar de legendarische avond is gelukkig binnenkort op dvd verkrijgbaar.

Met dank aan Esther Kessel-Tamerus (blog onder constructie) voor de foto�s.

Setlist Sun Caged:
1. Sun Caged
2. A Fair Trade
3. Tip-Toe The Fault Line
4. Shades Of Hades
5. Reductio Ad Absurdum
6. Bloodlines
7. Four Guilders
8. Afraid To Fly
9. Crystal Ball
10. Secrets Of Flight
11. Ashes To Earn
12. Departing Words
13. Closing In

Toegift:
14. Ashtamangala (The 8 Auspicious Symbols)

Setlist The Barstool Philosophers:
1. Yards To Nothing
2. Homeboy
3. Highschool Life
4. Sirens
5. Oppotunity Knox
6. 141
7. Atelier
8. Fine Lines / My End Of The Island

Setlist Marcel Coenen & Friends:
1. Independence Day
2. Skill Factor
3. Patron Saint
4. Less Is Moore
5. Verbal Defense Mechanism (met Hans Reinders)
6. Waterline
7. Endless
8. New Race (met Frank Schiphorst)
9. Rising Force (met Frank Schiphorst)

Marcel Coenen & Friends

The Barstool Philosophers

Sun Caged