Van de bands op de affiche is Blackbriar voor een aantal bezoekers een nieuwe naam. Dat is ook niet zo gek, want de formatie uit Assen treedt niet heel vaak op en heeft nog geen album uitgebracht, maar de video van Until Eternity bracht eind vorig jaar alles in een stroomversnelling en was voor de organisatie een reden om de Drentse groep naar Gelderland te laten komen. De alternatieve rock/metalband is in 2012 opgericht en bestaat uit zangeres Zora Cock, gitaristen Bart Winters en René Sempel, bassist Frank Akkerman en drummer René Boxem. De muziek van het kwintet is een combinatie van krachtige en melodieuze rock en metal en heeft raakvlakken met Halestorm, Evanescence en In This Moment.

Het unieke element is vooral de zang van Zora. De bijzondere, soms Kate Bush-achtige zanglijnen zijn even wennen, maar juist onderscheidend en interessant. Ze geven een mystieke tint aan het geheel. In 2014 wist de groep mij nog niet te overtuigen op Emmen Metal Festival, maar vandaag verrast Blackbriar niet alleen mij, maar ook veel andere bezoekers. Het is vooral Zora die de show steelt met zowel haar mooie verschijning als haar zang. Er is zeker nog ruimte voor progressie, maar ze heeft zich flink verbeterd in een paar jaar. De frontvrouw toont zich actief. De heren mogen wat dat betreft nog wel aan hun presentatie werken. Het oogt soms wat onzeker. Daarnaast is het jammer dat er een paar zanglijnen en gitaarpartijen van tape komen, terwijl de muzikanten op dat moment niets te doen hebben. Desondanks hebben ze het wel naar hun zin en dankzij het goede geluid komen veel tracks goed uit de verf. Fight And Overcome, Witching Hour, Creatures Of The Night en Until Eternity zijn de sterkste songs op de setlist. Blackbriar is een positief verrassende openingsact en heeft me benieuwd gemaakt naar de ep die later dit jaar verschijnt.

De zaal blijft in mystieke sferen gehuld met Scarlet Stories. De Tilburgse progressieve rock/metalformatie wist vorig jaar al te overtuigen met sfeervolle optredens in onder andere Den Bosch en op FemME en is vandaag ook uitstekend in vorm. De composities bevatten een mooie spanningsopbouw met melancholisch getokkel, waarbij niet alleen de gitaarlijnen van Carmen Raats en Bram te Kamp prachtig zijn, maar ook het vaardige basspel van Desmond Kuijk niet onvermeld mag blijven. Samen met drummer Tim Kuper zorgt hij voor een sterke basis, die bovendien een karakteristieke vibe bezit en dat geldt ook voor de gevarieerde zang van Lisette van den Berg. Soms lief, dan weer dreigend of met een ontladende schreeuw.

De tracks zitten vakkundig in elkaar en weten van begin tot eind moeiteloos de aandacht vast te houden. Dat blijkt wel uit het feit dat het publiek netjes wacht tot de laatste toon is uitgeklonken. De adembenemende stilte is prachtig (“Het mooiste compliment dat een zaal kan geven”, zegt Lisette hierover) en het applaus daarna is niet meer dan terecht. Je kunt tijdens de stilte een speld op de grond horen vallen en het is dan ook wel grappig dat juist op een dergelijk moment een oproep komt op de portofoon van de organisator die achter in de zaal staat. Het levert even een hilarisch moment van ontspanning op tussen al het gitaargeweld, de kippenvel bezorgende solo aan het begin van When The World Was Asleep, het melodieuze basspel in het gearrangeerde Story Of Lady Mary, het contrast tussen ambient en metal in The Tell-tale Heart en de schreeuw aan het einde van het rockende Dance Of Narcissism. Met de climax van Nostalgia In A Closed Mind komt er een einde aan zonder meer het meest overtuigende optreden van de dag. Van Scarlet Stories gaan we in de toekomst nog veel goeds horen.

Na bijgekomen te zijn in de pauze is het aan Sin7sinS om het publiek te vermaken. “Hebben jullie er nog zin in?”, vraagt Lotus Sin van achter haar roze microfoonstandaard. De sfeer zit er al vanaf halverwege de middag goed in. Het is heel gezellig in de zaal en met de toegankelijke rock/metal blijft dat ook zo, al is het niet aan iedereen besteed. Sommige bezoekers gaan even wat eten in het centrum van Arnhem en daardoor is het iets leger in de zaal. Dat ligt overigens geenszins aan het enthousiasme van de bandleden. Die zijn namelijk zeer beweeglijk en er is veel onderling contact. Het is vooral Corbin Crow die veel gekke bekken trekt, met een knuffelbeest op het podium verschijnt en er een dolle boel van maakt. Een vermakelijk optreden dus.

Het is alleen wat jammer dat het geluid niet goed staat afgesteld. De bas staat zo hard dat je vooraan wordt weggeblazen en Willemeen op zijn grondvesten doet trillen. Een goed volume is natuurlijk belangrijk bij deze krachtige en energieke muziek, maar dit gaat wat te ver. Hierdoor komen ook niet alle melodielijnen goed naar voren, maar de keyboardpartijen van tape tijdens Jenkins’ Nightmare staan juist wél goed in de mix. Daardoor is het nummer, afkomstig van Carnival Of No Tomorrow (2012) één van de hoogtepunten van de set. Helaas blijft de microfoon van gitarist/grunter Gen Morphine wel de hele tijd kraken (“Het lijkt wel radio Moskou”). Gelukkig gaat het niet ten koste van het enthousiasme en de dolle pret. Ook Sin7sinS weet ondanks de geluidsproblemen een voldoende te scoren.

“Goedenavond, lieve mensen”, verwelkomt Judith Rijnveld de toeschouwers. Net als dat van Sin7sinS is een optreden van Kingfisher Sky. altijd vermakelijk. Voornamelijk vanwege de teksten van Judith tussen de nummers door. Geef haar een paar biertjes en je hebt een cabaretvoorstelling. Zo is ze vandaag in de war of een nummer op het tweede of derde album staat, kondigt ze Insomnia aan als Insomnio en moet ze even zoeken of ze op de goede setlist kijkt. Er liggen blijkbaar meerdere, en vervolgens zegt de frontvrouw: “Oh ja, die ken ik wel, dat is wel een mooi nummer.” Op een gegeven moment zegt ze dan ook: “Voor mij geen bier meer.”, om vervolgens toch nog leuke opmerkingen te maken over de verkrijgbaarheid van de cd’s. Een paar zijn al uitverkocht, “maar de nieuwe is nog te koop, en we hebben er nog veel ook”. Op een paar schoonheidsfoutjes na is ze verder prima in vorm en zorgt met haar unieke stemgeluid voor mooie zanglijnen en teksten.

Niet alleen Judith laat zich gelden, maar ook de anderen komen in de spotlight. Gitarist Edo maakt een dansje tijdens The Craving, terwijl Ivar de Graaf een drumsolo weggeeft. Dat doet Ivar ook in My Better Part en Mercy On This Wounded Heart. Toevallig zijn dat dan ook de hoogtepunten van de set, samen met Insomnia en Hallway Of Dreams, maar de anderen doen er ondanks het wat matte geluid (gitaarsolo's zijn amper te horen, maar gelukkig de cellopartijen wel) niet veel voor onder. De Haagse (en niet Nijmeegse) progressieve rockformatie sluit met een vermakelijk optreden en een mooie setlist een gezellige en geslaagde tweede editie van Female Fronted Metal Matinee af. Hopelijk komt er volgende keer nog wat meer publiek, want dat verdient dit mooie initiatief zeer zeker. Het begint op tijd en je bent ook weer op tijd thuis.

Met dank aan Michel Berendsen voor de foto's.

Setlist Kingfisher Sky:
1. Multitude
2. Balance Of Power
3. Hypnos
4. Open Arms
5. Insomnia
6. My Better Part
7. Rise From The Flames
8. I’m Not Alone
9. Hallway Of Dreams
10. Mercy On This Wounded Heart
11. The Craving

Setlist Sin7sinS:
1. Jerusalem
2. No Tears Left
3. Stronger
4. Different Place, Different Stage
5. Jenkins’ Nightmare
6. As Romance Dies
7. Take Your Hands Off Me
8. Heart Of Stitches
9. Say What You Want
10. Touch Of Pandora

Setlist Scarlet Stories:
1. The Tell-tale Heart
2. Resurrection
3. When The World Was Asleep
4. Story Of Lady Mary
5. Dance Of Narcissism
6. Craving
7. Nostalgia In A Closed Mind

Setlist Blackbriar:
1. I Like The Taste
2. Fight And Overcome
3. Greedy Deed
4. Witching Hour
5. Creatures Of The Night
6. Knock You Down
7. Until Eternity
8. Regret

Blackbriar

Scarlet Stories

Sin7sinS

Kingfisher Sky