Het is Incursion Dementa die de taak op zich heeft gekregen om de zaal alvast op te warmen. De Friese thrashformatie, die als sinds 1987 bestaat, heeft het weten te presteren om in al die jaren maar één langspeler uit te brengen. Als je de mannen ziet spelen vraag je jezelf af: Waarom? Want het gezelschap laat een puike pot thrash horen, die erin gaat als zoete koek. Muzikaal klopt het helemaal en het zijn vooral de scherpe Slayer-riffs, samen met het enthousiaste slagwerk, die het werk doen. Benny van der Wal is een prima zanger met een krachtige stem, maar loopt er net iets te veel bij als een beroepsclown met veel gekke-bekken-trekkerij en dat is dan ook het enige wat mij tegenstaat aan het optreden. Het lijkt hierdoor een beetje op een lokaal ons kent ons-dorpsfeestje, waarbij de boel niet zo serieus genomen wordt. Het publiek ontvangt in het begin de band nog wat lauwtjes, maar naarmate de setlist vordert, wordt het response luider en dat is ook terecht.

Daarna is het tijd voor Arch Enemy. Welbekend is de microfoonwisseling van Angela Gossow naar Alissa White-Gluz. Nu die verandering alweer een tijd lang achter ons ligt en de band overal te zien is geweest ter promotie van het laatste studio-album War Eternal, kan er geconcludeerd worden dat deze zet de groep geen windeieren heeft gelegd. Ook vanavond laat de frontvrouw zien een aanwinst te zijn voor de formatie. Ze is enthousiast, goed bij stem is een positieve blikvanger. Na intro Khaos Overture start de groep fel met Yesterday Is Dead And Gone. Net als bij het voorprogramma staat het geluid prima afgesteld en daardoor komt vooral het heerlijke gitaarspel van het duo Michael Amott en Jeff Loomis goed uit de verf. Beide gitaristen hebben plaatsgenomen aan de buitenzijden van het podium en houden zich vooral sterk geconcentreerd bezig met hun taak, maar van beiden komt regelmatig een goedkeurend knikje naar het publiek. Na Burning Angel is het de beurt aan War Eternal en vanaf dat moment lijken de mensen in Iduna wat meer los te komen, dit mede door het aansporen van de blauwharige frontvrouw. In het midden is er beweging middels een kleine pit, terwijl de rest van het publiek goedkeurend meejoelt.

Op het gehele optreden van Arch Enemy is dan ook niets aan te merken. Het is een strak geregisseerd geheel, waarbij er geen ruimte is voor improvisatie. Elke track wordt vertrouwd gespeeld zonder poespas en extra's. Routineus maar gemotiveerd. Er staat ook een prima setlist op het menu, die zowel veel oud als nieuw werk beslaat. Favorieten als My Apocalypse, Ravenous en No Gods No Masters worden afgewisseld met nieuwer werk als Stolen Life, Avalanche en You Will Know My Name. Beide houden uitstekend stand naast elkaar. Pas tegen het einde, na Enemy Within, gebeurt er nog wat bijzonders als Jeff Loomis de tijd krijgt om zijn kunsten te laten horen met een solo, terwijl langzaamaan de andere artiesten zich bij hem voegen om vervolgens Snowbound in te zetten. Als afsluiter krijgt Drachten de kraker Nemesis nog te horen en daarna zit het feest er helaas alweer op. Arch Enemy gaf een prima show weg met weinig verrassingen, maar laat ook zonder dat zien een buitengewoon sterke live-machine te zijn. Voor wie nog niet genoeg heeft van de formatie, volgend jaar is de band ook weer in Nederland te bewonderen als headliner op het FemME festival in september. Laat maar komen!

Setlist:
1. Khaos Overture (intro)
2. Yesterday Is Dead And Gone
3. Burning Angel
4. War Eternal
5. Ravenous
6. Stolen Life
7. My Apocalypse
8. You Will Know My Name
9. Bloodstained Cross
10. Under Black Flags We March
11. As The Pages Burn
12. Dead Eyes See No Future
13. Avalanche
14. Dead Bury Their Dead
15. No Gods No Masters
16. We Will Rise
17. Enemy Within
18. Snowbound
19. Nemesis