The Dillinger Escape Plan is terug in Nederland. Niet ter promotie van een album (de laatste, One Of Us Is A Killer, dateert van 2013) maar, zo leert ons een vluchtige blik op het tourschema, om in twee weken tijd van Brutal Assault via allerlei festivals naar Pukkelpop te rossen. De lege dagen worden opgevuld met clubshows. en ondanks dat er in de zomer geen groot metalfestival in Nederland is, speelt de band maar liefst twee keer in ons land op deze tour.
Het geflipte, Gentse gezelschap Raketkanon heeft de eer gekregen de avond te mogen openen. De genreoverstijgende muziek van onze zuiderburen brengt menig nek alvast in beweging. Raketkanon had zomaar het zoveelste sideproject van Mike Patton kunnen zijn, of dan in ieder geval toch bij zijn Ipecac-label getekend kunnen staan. Geen doorsnee kost dus. Op de voorste rijen wordt er echter naar hartelust meegeblrd en hoewel het voor het grote deel van de aanwezigen een eerste kennismaking is, is de reactie ronduit positief. Dat blijkt ook als zanger Pieter-Paul Devos zich op het publiek werpt. Hij wordt zonder moeite door de zaal gecrowdsurft. De drukte bij de merchstand in de hal verraadt dat de band goede zaken heeft gedaan vanavond.
Maar het voorprogramma is voorspel. Het is fijn en prettig. Het moet gebeuren, maar daar komen we niet voor. We komen namelijk voor de ongekroonde koningen van de agressieve stageperformance. Want wat je ook van de muziek vindt, het is altijd tof om te kijken naar de uitputtingsslag op het podium die de heren keer op keer uitvoeren. Optredens van The Dillinger Escape Plan staan garant voor energie, adrenaline en testosteron; altijd! En dus ook vanavond. Maar eigenlijk maakt het helemaal niet uit wat het vijftal op de setlist zet. Alles gaat plankgas en elke noot wordt door publiek verzwolgen als ware het de laatste druppel water op aarde.
Het voordeel van een tour zonder nieuwe plaat is dat er meer oude nummers uit de kast getrokken kunnen worden. Vanzelfsprekend staan 43% Burnt en Panasonic Youth van Miss Machine (2004) op de setlist, maar fans van dit album worden ook getrakteerd op Baby's First Coffin en zelfs Sunshine The Werewolf (met een stukje Sunshine Of Your Love van Cream). Maar er wordt vanavond afgetrapt met de opener van One Of Us Is A Killer, Prancer, en het is aan! De hele zaal gaat los. Zwetende lichamen rossen elkaar overhoop. Niets is heilig, niets is veilig. Zanger Greg Puciato zet dat traditiegetrouw luister bij door als een gestoorde over het podium te rennen en de fans op centimeters gezichtsafstand toe te schreeuwen. Dat wordt steevast beantwoord met scream-alongs van eenieder die zich in de buurt van de microfoon weet te begeven. Alsof het leven ervan afhangt, wordt alles vakkundig met de grond gelijkgeschreeuwd.
Vakkundig? Ja, de mathcore-maniakken hakken stelselmatig elk greintje beheersing en beschaving aan gort. Zoals we het van ze gewend zijn. Vanzelfsprekend, en misschien zelfs ietwat op de automatische piloot wordt het ene na het andere nummer aaneengeregen. Is er een bepaald soort moeheid zo aan het eind van de tour? Worden de krachten gespaard voor Pukkelpop? Vragen die oppoppen, maar geen lang leven beschoren zijn, want je hebt gelijk de volgende klap in je gezicht te pakken. Het mag dan niet de beste show ooit van The Dillinger Escape Plan zijn, ze opereren nog steeds op wereldniveau. We kunnen er alsnog geen genoeg van krijgen en als de band dan na When I Lost My Bet het podium verlaat, wacht eenieder eigenlijk zonder enige vorm van twijfel een toegift. Dat doen bands toch gewoon tegenwoordig? Natuurlijk!
Maar na een minuutje of vijf begint de dj zijn muziek te draaien, komen er roadies op het podium en gaan de zaallichten aan. Langzaam druipt het publiek gelaten af. Wellicht is het ontbreken van de toegift tekenend voor de show. Maar slechte optredens van Dillinger bestaan niet. We kunnen wederom terugkijken op een mooi avondje rossen van de hoogste plank. We kijken uit naar het volgende album.
Meer foto's op www.basementonline.nl.
Setlist:
1. Prancer
2. Milk Lizard
3. Good Neighbor
4. Happiness Is A Smile
5. One Of Us Is The Killer
6. We Are The Storm
7. Nothing's Funny
8. 43% Burnt
9. Panasonic Youth
10. Crossburner
11. Baby's First Coffin
12. Sunshine Of Your Love / Sunshine The Werewolf
13. Farewell, Mona Lisa
14. When I Lost My Bet
