Zaterdag:
De vier Canadezen van Voivod zijn op elk festival een vreemde eend in de bijt. Alsof de gevarieerde, progressieve metal al niet complex genoeg is, voegt Denis 'Snake' Blanger daar nog eens ongepolijste, onzuivere vocalen aan toe die beter bij een punkband zouden passen en enige gewenning vereisen. Een behoorlijk deel van het publiek blijkt het ontoegankelijke materiaal echter reeds te kennen en de rest van de bezoekers raakt langzamerhand in de ban van de enthousiaste formatie. Het helpt daarbij dat Voivod vandaag flink wat oude nummers speelt, die wat meer naar recht-toe-recht-aan thrashmetal neigen. Zo komen onder meer Ripping Headaches, Order Of The Blackguards, Overreaction en als afsluiter het lijflied Voivod voorbij. Voivod zal altijd een verworven smaak blijven en nimmer tot een echte festivalband uitgroeien, maar met dit optreden heeft het viertal ongetwijfeld wat nieuwe fans geworven en oude fans blij gemaakt.
Na het openingsnummer van Kataklysm is het optreden wat mij betreft al geslaagd, want de Canadese formatie gaat van start met mijn persoonlijke favoriet To Reign Again. Gelukkig is daarmee niet al het kruit verschoten, want degenen die wat albums van dit gezelschap in de kast hebben staan, weten dat Kataklysm grossiert in pakkende, opzwepende death metal songs. Het is vandaag dus weer lekker meebrullen en headbangen geblazen met simpele doch doeltreffende krakers als As I Slither, Let Them Burn en afsluiter Crippled & Broken. De groep trakteert het publiek halverwege bovendien op een gloednieuwe compositie, Thy Serpents Tongue. Een dag later mag een afvaardiging van Metalfan.nl de bijbehorende, aankomende langspeler Of Ghosts And Gods alvast beluisteren tijdens een luistersessie voor de pers. Op het eerste gehoor levert de groep weer een typische Kataklysm-plaat af, zonder verrassingen maar van hoge kwaliteit. Diezelfde omschrijving is ook van toepassing op het optreden.
Sanctuary kwam vorig jaar na bijna vijfentwintig jaar terug met het uitstekende The Year The Sun Died, maar tot dusver had ik de band bij liveshows altijd weten te missen. Gelukkig komt daar vandaag verandering in. De Amerikaanse band trapt de avond af en doet dat erg lekker. Na de intro (Ad Vitam Aeternam)) krijgen we in de vorm van Arise And Purify en Let The Serpent Follow Me gelijk twee van de beste songs van het comeback album. Het optreden staat sowieso in het teken van dat album, want ruim de helft van de nummers komt daar vandaag vandaan. Warrel Dane's stem is gelukkig ook in goede vorm, waardoor het ook extra genieten is van klassiekers als Future Tense en afsluiter Taste Revenge.
Na zeven jaar keert Doro terug op het Rock Hard Festival, en dat doet ze met verve. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb haar nooit anders zien doen. De show van vanavond werd aangekondigd als een bijzondere. De Duitse blonde en haar band spelen namelijk een speciale "early days" show. Dit houdt in dat ze nagenoeg alleen maar Warlock-klassiekers ten gehore brengen. Ondanks dat Doro onder haar eigen naam ook vele uitstekende songs heeft opgenomen, zit niemand van het volle amfitheater er mee dat ze nu teruggrijpt naar haar begindagen. Natuurlijk komen daarbij I Rule The Ruins, Burning The Witches en Fr Immer dan ook voorbij. Na laatstgenoemde ballad is het even tijd voor een nieuwer nummer. Revenge van Doro's eigen band wordt ten gehore gebracht. Ook brengt Doro nog een eerbetoon aan de metal gods doormiddel van een cover van Breaking The Law, wat ik persoonlijk in haar uitvoering niet al te goed vind. Er wordt echter wel weer heerlijk afgesloten met All We Are, Out Of Control en Earthshaker Rock. Energiek als altijd staat de kleine blondine van begin tot eind het publiek aan te sturen om maar mee te zingen en springen, wat dan ook de volle show wordt gedaan.
Ondanks dat Doro ook uitstekend als headliner had kunnen dienen, krijgen we vandaag gewoon ng een geweldige Duitse liveact. Kreator hakt er gelijk fel in met Enemy Of God en direct verandert het festival in een grote moshpit. Het duurt dan ook niet lang voordat iedereen er weer aan herinnerd is waarom Kreator op eenzame hoogte staat in het Duitse thrashlandschap. De riffs zijn vet, de drums beukend en de stem van frontman Mille gaat door merg en been. De setlist van vanavond leunt wat meer op het nieuwere werk. De helft van de nummers komt van de laatste drie albums, terwijl de andere helft vooral teruggrijpt naar de beginjaren. Nieuwer werk als de titelnummers van de Phantom Antichrist en Hordes Of Chaos-albums worden afgewisseld met ouwentjes als Extreme Agression en Renewal. En het maakt eigenlijk niet uit wat de band speelt, het is gewoon een genot om te horen om op te headbangen. Want headbangen zul je, bij Kreator. Anderhalf uur lang, met slechts een paar kleine rustmomenten. Als we dan eenmaal bij de tweede toegift aangekomen zijn en Flag Of Hate gespeeld wordt, weten we dat het er wel bijna op zit. Het ijzersterke Betrayal luidt de afterparty van de tweede festivaldag in, maar enkelen kiezen ervoor om toch wat rust te pakken voor de derde dag.
