Een concert van AC/DC is niet zoals dat van andere bands. Een concert van AC/DC is een evenement waar mensen maanden naar uitkijken; maanden naar toeleven. Al vroeg in de dag staan de eerste fans op deze natte Bevrijdingsdag dan ook al bij de Gelredome, die al maanden is uitverkocht. Buiten het Arnhemse stadion vinden de shirts de hele middag gretig aftrek en vloeit het bier rijkelijk, lang voordat de show begint.
Pas een week voor aanvang werd bekend dat Vintage Trouble de openingsact op deze tournee is. Collega Gilbert zag deze Amerikaanse rockers onlangs al op Paaspop en was erg enthousiast. De inmiddels redelijk volgelopen Gelredome ziet waarom. Deze mannen rocken als een tiet en swingen de pan uit! Frontman Ty Taylor blijkt over een heerlijke stem te beschikken en geeft de band een soulsausje mee. Wie alleen maar wil bierdrinken en meebrullen met AC/DC kan er misschien weinig mee, maar voor de rest van het publiek is er best wat leuks te ontdekken in deze band.
Na de ombouwpauze luiden de bellen om ons te begeven op de snelweg naar de hel, zodat onze hoofden de hele avond geschud kunnen worden door de wederom in het zwart geklede mannen. Voor een enkele fan zal dit de vuurdoop zijn, maar de meeste aanwezigen zijn wel bekend met deze rock & roll-trein. De vorige keer stond AC/DC nog in de Nederlandse "sin city", Amsterdam, vanavond slaat hun donder explosief neer in Arnhem! En het Gelredome is daarom geen verkeerde plaats om je Bevrijdingsdag door te brengen.
Een kort filmpje kondigt het optreden aan. Zodra de komeet is neergestort trapt de band af met het titelnummer van de nieuwe cd Rock Or Bust en de sfeer zit er gelijk goed in in het stadion. Het nieuwe werk kan zich redelijk goed meten met de oude nummers, want ze passen naadloos in de setlist. Maar er zijn ook wat oudere nummers van stal gehaald. Sin City hebben we al bijna vijftien jaar niet meer live gehoord en Have A Drink On Me was tot voor kort zelfs al dertig jaar niet gespeeld! Wow!
Ondanks de verrassingen is een AC/DC show toch ook voorspelbaar. Back In Black, Thunderstruck, You Shook Me All Night Long, T.N.T, ze ontbreken allen natuurlijk niet en worden luidkeels meegezongen. Een enkeling achter me presteert het om de verkeerde tekst te brullen, wat opmerkelijk is, want het geluid in de zaal is toch redelijk in orde (over de tribunes kan ik niet oordelen). Frontman Brian Johnson is dus goed te horen. Hij mag dan wel van pensioengerechtigde leeftijd zijn, hij bewijst vanavond wederom dat hij een van de beste frontmannen uit de rockgeschiedenis is. Moeiteloos zet hij het publiek naar zijn hand. Hij loopt dan ook de hele tijd van hot naar her over het podium, constant contact houdend met het publiek.
Dat is wel anders bij enkele van zijn bandleden. Drummer Chris Slade is dan wel terug op het oude nest, hij zit ver naar achteren waardoor hij van vooraf in het publiek amper te zien is. Bassist Cliff Williams en gitarist Malcolm Stevie Young staan de hele tijd naast hem, vlak voor de versterkers. Het aantal stappen dat zij zetten op deze avond is op n hand te tellen, denk ik. De helaas ontbrekende Malcolm Young mag overigens trots zijn op zijn neef Stevie, die hem vervangt. We hadden denk ik geen betere opvolger kunnen bedenken. Tot slot is er nog het boegbeeld van de band, Angus. Zoals gebruikelijk waggelt hij op zijn eigen manier de hele avond naar alle hoeken van het podium. Het mag er dan expres wat sullig uitzien, de man in het schooljongenspakje is wel degene die men wil zien en horen, met zijn kenmerkende loopje en schitterende gitaarspel.
Natuurlijk komen alle andere vaste showelementen weer terug. Ondermeer klinkt de grote bel bij Hells Bells en komt de reusachtige Rosie natuurlijk ook weer ten toneel bij het nummer dat aan haar is opgedragen. Gelukkig is alles goed te volgen op de grote schermen naast en achter het podium, want van achterin de zaal zijn de mannen op het podium anders toch minder goed te zien. Tijdens Let There Be Rock gaat Angus weer helemaal los op zijn podium vooraan de catwalk, nog meer dan tijdens de rest van het concert. Het is maar goed dat dat nummer het laatste is, want na zo'n intensieve solo is hij helemaal stuk. De solo duurt voor mijn gevoel zelfs langer dan de vorige keer dat ik de band zag. Na zijn gespartel vooraan gaat hij overigens nog even door bovenop de grote muur van Marshall-versterkers, om vanaf daar gedag te zeggen tegen het Nederlandse publiek.
Maar een show van AC/DC is niet compleet zonder kanonnen. In de toegift krijgen we nog twee van de bekendste nummers. Eerst gaat het publiek los op Highway To Hell, wat met vlammen wordt ingeluid en waar Angus als duivel verschijnt. Traditionele afsluiter is natuurlijk For Those About To Rock, waarbij met luide saluutschoten afscheid wordt genomen. Met een piep in de oren maar een grote grijns op het gezicht verlaten we de Gelredome, hopende dat AC/DC nog een keer terugkomt op deze tournee.
Setlist:
1. Rock Or Bust
2. Shoot To Thrill
3. Hell Ain't A Bad Place To Be
4. Back In Black
5. Play Ball
6. Dirty Deeds Done Dirt Cheap
7. Thunderstruck
08. High Voltage
09. Rock 'N' Roll Train
10. Hells Bells
11. Baptism By Fire
12. You Shook Me All Night Long
13. Sin City
14. Shot Down In Flames
15. Have A Drink On Me
16. T.N.T.
17. Whole Lotta Rosie
18. Let There Be Rock
Toegift:
19. Highway To Hell
20. For Those About To Rock (We Salute You)
Meer foto's zijn te vinden op onze Facebook pagina.
