Even lijkt het erop dat de hoofdact van vanavond mag beginnen, want op het podium staan drie Negură Bunget-leden klaar om te spelen. Het is echter Grimegod dat vanavond het bal mag openen met een gelegenheidsline-up. Het is nog erg rustig in de zaal, maar het selecte gezelschap is wel getuige van een van de beste bands van vanavond. Mede geholpen door het goede geluid, brengt het Roemeense collectief een sfeervolle mix van moderne gothic metal en dark doom ten gehore. De set bestaat louter uit nieuwe tracks die afkomstig zijn van het vierde album Wrong Roads (2014), waarbij de zanger switcht tussen cleane zang en grunts en atmosferische passages vloeiend worden afgewisseld met stevige stukken. Jammer genoeg komt er na twintig minuten speeltijd al weer een einde aan het goede optreden van Grimegod.
Het Haarlemse Spartan staat wat langer op de planken. De voorbereidingen voor de eerste full-length The Fall Of Olympus zijn in een vergevorderd stadium. Daarom worden we vanavond niet alleen getrakteerd na het optreden getrakteerd op de gratis ep The Glory, maar staan op de setlist vooral nieuwe tracks en als extra verrassing een aardige Rotting Christ-cover in de vorm van Athanati Este. Aardig is de beste omschrijving voor het optreden, maar de nummers zijn niet sterk genoeg om een blijvende indruk achter te laten, al komt Helena wel bij me op tijdens het schrijven van deze review. Het gaat vooral om het speelplezier en dat straalt er vanaf bij de bandleden en dat siert ze. De publieksparticipatie blijft echter achter bij het enthousiasme. De goedgehumeurde en luchtgitaarspelende frontman Jeffrey Rademakers tracht tevergeefs de aanwezigen naar voren te krijgen. Dat het allemaal niet meer dan aardig is, komt ook doordat het geluid niet goed staat afgesteld. De geluidsman doet wel verwoede pogingen, bewerkstelligt daarmee een lichte verbetering vanaf het derde nummer, maar het is verre van ideaal. De vonk springt niet over. Het is zoals zanger Jeff aangeeft: Er moet nog wat bier in, geloof ik.
Vervolgens is het aan Agamendon om het publiek te vermaken. Dat lukt alleen al doordat de heren keurig in pak en gestreken overhemd ten tonele verschijnen en de boomlange zanger Julian Dugi Hollesch een opmerkelijke verschijning is. Ook zijn zangstijl is bijzonder: hij varieert van onverstaanbaar gekrijs en screams tot half verstaanbare growls en zeer lage putgrunts. Aan de ene kant imponerend (zeker de laatste categorie), aan de andere kant passen ze niet altijd bij de muziek. Het beste komen zijn vocalen tot hun recht in de technische en brutal deathmetaltracks, maar daarvan komt alleen Devastated Empire langs. De Duitsers laten verder een zeer gevarieerde doorsnee van hun oeuvre horen. De muziek mag dan te boek staan als melodische death metal, maar die omschrijving dekt slechts gedeeltelijk de lading. Het ene nummer is metalcore- en punkgericht, de ander is melodeathgericht met thrashinvloeden en sommigen bezitten veel heavymetalelementen. Helaas staat ook hier het geluid niet goed, waardoor het geheel niet sterk uit de verf komt. Zo zijn de solos bijvoorbeeld niet te horen. Territory van Sepultura is het hoogtepunt. Dat betekent dat het eigen werk, dat vooral van de ep Regicide (2014) afkomstig is, weinig blijft hangen, al zijn Devastated Empire en Erasing Flesh Forever lichtpuntjes.
De vierde band van de avond is Northern Plague. We hebben inmiddels al vele verschillende stijlen te horen gekregen en de Poolse formatie vormt hierop geen uitzondering. Het kwartet brengt ons blackened death metal zoals we dat van hun landgenoten Vader gewend zijn. Het mist wat originaliteit, maar toch klinkt het lekker energiek. Waar het publiek de hele avond op een afstand stil toe heeft staan kijken, reageert het hier wat actiever. Ook de energieke frontman, die ons goed bij de show betrekt, en de andere bandleden actief staan te headbangen. Deze energie slaat over op de toeschouwers, die positief reageren op het horns up-verzoek. Ook de intense muziek vormt een belangrijke factor. In moordend tempo razen de Polen de songs van de ep Blizzard Of The North (2011) en het debuutalbum Manifesto (2014) erdoorheen. Erg jammer dat de geluidsman er wederom niet in slaagt om een goed definieerbare sound voor elkaar te krijgen. Was dat wel gelukt, dan was het nog meer genieten geweest van het technisch verzorgde spel en de ultrasnelle blasts. De Polen hebben het aardig voor elkaar en als ze werken aan een eigen sound, gaan we hier wellicht nog meer goeds van horen.
Rond middernacht is het dan tijd voor Negură Bunget. Het sfeervolle intro Ceasuri Rele opent de set. Langzaam bouwt de Transilvanische blackmetalformatie de spanning op met Pamint alvorens het steviger wordt met Cunoașterea Tăcută. Het geluid staat beter afgesteld dan bij de vorige bands, maar toch mis ik de sfeer van het studiomateriaal. Dat komt mede doordat er slechts vier bandleden het podium bevolken en er geen percussionist, toetsenist of fluitist mee is gereisd. Erg jammer, want juist die folk- en progressieve elementen maken de onderscheidende muziek sterk. Slechts af en toe neemt de bassist of gitarist de moeite een ander instrument te bespelen, zoals een traditioneel houten percussie-instrument of de lange hoorn. Laatstgenoemde wordt echter alleen gebruikt als intro van Tara De Dincolo De Negura en vervolgens komt hetzelfde geluid tijdens het nummer van de laptop.
Toch is het optreden van een behoorlijk niveau en zit de setlist goed in elkaar. Van het nieuwe album TĂU komen drie nummers langs en deze behoren alle drie tot de sterkste songs van de avond. Qua show is er niet veel te beleven, al is het wel mooi om te zien hoe met name de fraai traditioneel geklede frontman (dat vreselijk vloekt bij de groene microfoonwindkap) opgaat in de muziek. Dat zijn Engels niet geweldig is, blijkt als hij op een gegeven moment aan de geluidsman vraagt: Could you please take his guitar out of my ear?. Het aantal aanwezigen, dat flink gereduceerd is, kan er wel om lachen en geniet verder van de prestaties van de hoofdact. Het is om genoemde argumenten geen topconcert, maar Negura Bunget weet het selecte gezelschap vooraan het podium wel te boeien en aan het headbangen te krijgen. Met de toegift Hora Soarelui komt een einde aan de avond, ook al wil een enthousiaste groep graag nog meer horen. Ik hoop vooral dat Negura Bunget volgende keer met meer mensen op het podium verschijnt. Het was desondanks een leuke, gezellige avond.
Met dank aan Andr Eggens voor de foto's.
Setlist Negură Bunget:
1. Ceasuri Rele
2. Pamint
3. Cunoasterea Tacuta
4. Nametenie
5. Tara De Dincolo De Negura
6. Impodobeala Timpului
7. Norilor
8. Schimniceste
9. Dacia hiperboreana
Toegift:
10. Hora Soarelui
Setlist Northern Plague:
1. Century Of Waste
2. Divide Et Impera
3. Reign Mother War
4. Ishtar Gates A Ruin
5. Ill Vision
6. Let The World Burn
7. Pestilence
8. Prophets
9. Unclean Words
10. Manifesto
Setlist Agamendon:
1. Outbreak
2. Erasing Flesh Forever
3. Selected & Dead
4. Toxic Zombie
5. Territory (Sepultura-cover)
6. Devastated Empire
7. Revenge
8. Downwards
9. The Last Way
10. Deadline
Setlist Spartan:
1. Solar Signs
2. Age Of Men
3. Helena
4. Immortal
5. Athanati Este (Rotting Christ-cover)
6. Elysium
7. Glory Awaits
Setlist Grimegod:
1. The Envy
2. Conscious Song
3. Jump Into The Void
4. The Last Immaculate Flash
Spartan
Agamendon
Northern Plague
Negură Bunget
