Het eerste dat opviel bij binnenkomst was dat het onwijs koud was in de zalen. Gek genoeg was de temperatuur in de voodootent die buiten stond het beste. De vergelijking met Speedfest ging in meerdere opzichten op, aangezien het hele circus kennelijk gewoon naar Rotterdam was verhuisd, inclusief opener Death Alley. Deze band bestaat uit (ex-)leden van Gewapend Beton en The Devils Blood en de heren laten meteen zien er zin in te hebben. Het dak eraf spelen was de doelstelling en dat de band zijn best deed mag zeker niet onvermeld blijven. Zanger Douwe leek niet bijster goed bij stem, iets dat me bij Speedfest ook al opviel, maar dat mocht de pret niet drukken en als opener van de dag was deze band zeker geschikt. (Tatzel)
Aan Cuda uit Sittard de eer om te openen in de voodootent. Lekker dampende cowpunk met een rechtdoorzee rock-n-rollsausje. Daar lusten we wel meer van en de sfeer zit er vanaf het eerste nummer meteen lekker in. Kennelijk heeft deze band normaal gesproken ook cheerleaders op het podium staan, maar helaas moesten wij het zonder doen deze keer. Cuda zet echter een uitermate solide show neer, dus dat gemis zullen we ze deze keer maar vergeven. Dit is een bandje dat we vermoedelijk nog wel vaker op soortgelijke festivals te zien zullen krijgen, en wat mij betreft is dat een goede aanvulling, want hier lust ik best meer van. (Tatzel)
Het hoofdpodium wordt ingewijd door Dario Mars & The Guillotines. Deze Belgische band rockt als een tiet met een aanstekelijke mix van garagerock, surfrock en soul. Soul? Jawel, zangeres Bineta Saware beschikt over een geweldige stem die een soul-sausje over de aanstekelijke melodien van gitarist Renaud Mayeur legt. De band moet wel even moeite doen om het publiek wakker te maken zo aan het begin van de middag, maar na enkele nummers komt de zaal in beweging en swingt men op de soundtrack van de zwarte ziel. Hopelijk gaan we deze band nog vaker zien! (Tonnie)
Scumbash doet een heleboel oude verstokte punkers een groot plezier door Sham 69 te laten spelen. Deze punklegende gaat al mee sinds 1975 en heeft dus het podium gedeeld met die andere grote Britse punkband (inderdaad: Sex Pistols). Van de originele line-up is echter alleen gitarist Dave Parsons nog over. Wat we voorgeschoteld krijgen, is standaard Britse oi-punk van een niet bijster hoog niveau. Ik moet eerlijk bekennen dat, toen ik nog regelmatig naar dit soort bands luisterde (in de jaren 80, inderdaad: opa vertelt), Sham 69 niet erg hoog op mijn waarderingslijstje stond. Toch vind ik het leuk om deze best wel amusante band te zien optreden. Bekende nummers als Angels With Dirty Faces en If The Kids Are United zijn een nostalgisch feestje en uiteindelijk heb ik me prima vermaakt bij deze band. (Tatzel)
En blik op Casa De La Muerte en je hebt meteen door dat dit een feestje gaat worden. Vooral de zanger is een opvallende verschijning met zijn spiegelbril, blote bast en glimmend (nep-)bonthesje. Muzikaal gezien is dit ook een mengelmoesje van verschillende stijlen, waarbij de omschrijving gipsyrock-n-roll de lading waarschijnlijk het beste dekt. Vlak voor het nummer Dont Drink That Vodka wordt door de zanger vanaf het podium een flinke scheut wodka geschonken in de open monden van diverse vrijwilligers uit het publiek, dat ook meteen lekker los gaat. De sfeer zit er goed in en Casa De La Muerte zet een gedenkwaardig optreden neer. (Tatzel)
Hardcore valt of staat bij mij voor een groot deel met de gunfactor. Bands als Hatebreed en Agnostic Front hebben bijvoorbeeld een uitermate charmante frontman waarbij het al snel meespringen geblazen is. No Turning Back kon mij helaas niet zo heel erg boeien. Ondanks het feit dat deze mannen al sinds 1997 hun ding doen, vond ik de band nogal ongenspireerd overkomen en had de zanger een uitermate agressieve uitstraling. Iets dat bij hardcore uiteraard niet echt problematisch is, maar het gevoel dat deze band een beetje uit de toon viel, bekroop me gaandeweg het optreden en is niet meer weggegaan. Het publiek reageerde ook een beetje lauw op deze band en ik durf wel te zeggen dat er een flinke schare Nederlandse hardcorebands is, die deze plek beter had kunnen vullen. (Tatzel)
Toen ik vijf jaar geleden het debuut van Paceshifters besprak, was ik redelijk positief over deze broers uit Wijhe. De band is inmiddels omarmd door 3FM en DWDD en timmert behoorlijk hard aan de weg. Ik was dan ook benieuwd naar dit optreden, aangezien ik de heren nog niet eerder live zag. Ik werd gelukkig niet teleurgesteld. De puntige noiserock klonk aangenaam en kreeg voldoende bijval van het publiek. Ik vond de zang echter wel wat aan de zachte kant staan, wat jammer was, aangezien de meerstemmigheid toch een belangrijk deel van de nummers vormt. Ondanks het feit dat de heren nog behoorlijk jong zijn, straalde de ervaring van het podium. Dit is zeker een band om in de gaten te houden. (Tatzel)
Wie afgelopen jaar Holland's Got Talent heeft gekeken, herkende ze uiteraard meteen. De drie divas van Liptease & The Backstreet Crackbangers stonden klaar om een feestje te vieren. Deze band maakt fiftiescovers van bekende nummers en we kregen deze keer zowaar een Liptease XL voorgeschoteld, wat inhield dat er een complete blazerssectie aan de lineup was toegevoegd. Het duurde dan ook niet lang voor het dak van de tent werd geblazen. De formule van Liptease werkt aanstekelijk en stilstaan is schier onmogelijk. Het helpt natuurlijk wel dat deze dames een stuk aangenamer zijn om naar te kijken dan al die behaarde en bebaarde bands.
Helaas moesten we al snel weer rennen om op tijd te zijn voor Batmobile. Inmiddels al gebombardeerd tot Scumbash-huisband, en dat vinden wij helemaal niet erg. Een optreden van deze psychobilly-legendes stelt echt nooit teleur. De energie die deze heren vertonen is ongevenaard, Batmobile is een band waarbij je weet wat je krijgt. Alle bekende nummers passeerden de revue en het gemis van George Baker, die kennelijk langs zou komen om een paar nummertjes mee te spelen, was wat mij betreft niet aanwezig. Beste band van de dag, zonder twijfel! (Tatzel)
Van het beste maar meteen naar de teleurstelling van de dag. Four Headed Dog gaf acte de prsence op het grote podium, waar bij Peter van Elderen al twijfelend aangaf verbaasd te zijn over het feit dat ze op het grote podium stonden in de vooravond. s Middags in de tent had hem kennelijk logischer geleken. Nou, mij ook. Four Headed Dog is Peter Pan Speedrock +1, maar dan zie ik toch echt liever PPSR spelen. Dat is steevast een feestje. Misschien ligt het aan mijn lichte afkeur voor stonerrock, maar het optreden van Four Headed Dog kon mij niet echt boeien. Juist de speedrock is waar de kracht van deze heren ligt, en die kracht kwam er in deze vorm niet goed uit. Tijd om wat te eten dus. Mja. Dat viel wederom tegen. Ook op Speedfest 2014 te maken gehad met de Burger Brothers en ook deze keer niet onder de indruk. Te lange rijen en ongenteresseerde schoolgangers achter de toonbank zorgen ervoor dat je soms wel dertig minuten op je eten moest wachten en als er dan vervolgens lauwe en half rauwe patat geserveerd wordt, dan ben je dr wel even klaar mee. Hulde voor Hans Worst echter, die een uiterst smakelijk broodje worst in een mum van tijd tevoorschijn wist te toveren. Toch bij deze de vraag aan de organisatie om de eetgelegenheid nog eens onder loep te houden, want dat kan echt beter. (Tatzel)
Wildmen zag ik eerder op Speedfest en toen was de band een genot om te zien en horen, dus ik verheugde me erg op dit optreden. Ik werd gelukkig niet teleurgesteld. Het was knaldruk in de tent en het duurde niet lang voor er een flink pit vooraan gaande was. Gaandeweg het optreden realiseerde ik me dat ik veel te weinig muziek heb van deze band, dus dat werd bij thuiskomst ruimschoots goed gemaakt. Helaas kregen de bands in de tent niet voldoende aandacht, aangezien na een kwartiertje de volgende act op het grotere podium weer begon, met andere woorden: de timetable mag volgend jaar wel iets meer aandacht krijgen. (Tatzel)
Na Sham 69 was het de beurt aan The Exploited om te laten zien waarom ze een grote naam zijn binnen het punkwereldje. En groot zijn ze zeker. Wattie en kornuiten staan hun behanekamde mannetje en de beste man weet nog altijd hoe je een feestje moet bouwen met zijn 58 jaren. Dat dit voornamelijk tropenjaren zijn geweest wordt na n blik al wel duidelijk, maar niets dan lof en respect voor deze oude rot in het vak. Sex & Violence, Punks Not Dead en UK82, ze komen allemaal voorbij en ze smaken allemaal naar meer. De ene hanenkam was het podium nog niet af, of de volgende stond alweer te trappelen. Disturbance komt uit Rotterdam en dat verklaart waarschijnlijk waarom ze zo hoog op de bill staan, want ik kan er met mijn pet niet bij dat The Exploited eerder speelt dan deze band. Disturbance kon mij niet echt boeien, dus werd het tijd voor een wandelingetje langs de kappers- en tattoohal. Kennelijk speelde hier ook nog twee bandjes (Stringcaster en The Bommelband) waarvan vermoedelijk het meeste publiek niets of bar weinig heeft meegekregen. (Tatzel)
Ik had graag Bob Wayne gezien in de tent, maar dit bleek schier onmogelijk. De tent stond zo afgeladen vol dat er echt niemand meer bij kon. Ik was twee stappen de tent binnen en kon niet meer voor- of achteruit. Erg grappig in het begin, maar toen de hele meute begon te hossen maakt ik me toch wel zorgen. Dit was een recept voor problemen, en ik vermoed dat er vast wat mensen onwel zijn geworden in deze meute. Om over brandgevaar maar te zwijgen. Na n nummer ben ik dus weer naar buiten gewurmd en de rest van de set Disturbance wezen kijken. Bazzookas heb ik hierdoor maar helemaal overgeslagen, omdat ik vermoedde dat de situatie hierbij niet anders zou zijn. (Tatzel)
Monster Magnet kan op deze tweede editie gezien worden als de hoofdact, aangezien het de enige band is die langer dan een uur speelt. Anderhalf uur proberen Dave Wyndorf en zijn band het publiek te vermaken met hun psychedelische klanken, maar om eerlijk te zijn weten ze de aandacht niet zo lang vast te houden. Vooral in het midden kakt het wat in, wat ook komt doordat de frontman geregeld met zijn rug naar het publiek gaat zitten. Toch bikkelt de band door en voor de fans die op het einde nog aanwezig zijn kan nog eens een keer met het hitje Space Lord worden meegebruld. Een deel van het publiek staan dan echter al bij het andere podium te wachten op John Coffey. (Tonnie)
De meest gehypete rockband van het land is momenteel John Coffey. Enkele dagen eerder mocht de band nog even 10 seconden op tv optreden bij De Wereld Draait Door, maar de bakvissen die via dat medium een band ontdekken zijn gelukkig vandaag niet in de Van Nellefabriek. Vandaag staan er alleen mensen die potentieel toch wel van de vuige rock van deze Utrechtse band kunnen genieten. De mannen maken de hype overigens wel redelijk waar, want op cd is er niet veel op aan te merken en ook live staat de band als een huis. Nou ja, behalve wanneer zanger David Achter De Molen tijdens het eerste nummer gelijk van het podium flikkert. Dat lijkt hem echter niet te deren en zijn rare stunts gaan de hele show door. Gelukkig is de rest van de band net zo energiek als de frontman en zet zo een erg lekker optreden neer. (Tonnie)
The Reverend Horton Heat is n van mijn favoriete bands. Ik heb werkelijk alles van deze band in de platenkast staan en was dan ook aangenaam verrast deze naam op de bill van Scumbash te zien. Maar toen ik de timetable onder ogen kreeg en bleek dat deze band zou afsluiten moest ik toch even fronsen. Er was niets aan te merken op de heren, maar dit is geen band om een festival af te sluiten. The Reverend zet een kwalitatief prima optreden neer met bekende nummers als Let Me Teach You How To Eat en Psychobilly Freakout. Gelukkig komen er een hoop nummers voorbij van de laatste plaat Rev, die uitermate aangenaam klinken. The Reverend zet in ieder geval een zeer genietbaar en overtuigend optreden neer. Moe maar voldaan schuifelen we hierna weer naar onze auto die zowat naast de deur stond geparkeerd. Scumbash is net als Speedfest een aangenaam feestje waarbij mensen van allerlei pluimage samen een pintje kunnen pakken, onder het genot van diverse leuke bands, en het is juist deze diversiteit die het festival de moeite waard maakt. In de trend van de zanger van Batmobile: Volgend jaar weer, godverrrrrdomme! (Tatzel)
Meer foto's vind je op Facebook.
