Dead Congregation uit Griekenland bracht met Promulgation Of The Fall één van de betere deathmetal-albums van 2014 uit. Menigeen begeeft zich op deze winterse zondagmiddag naar een besneeuwd Rotterdam om te ervaren of hun duistere death metal live ook overtuigt. Ook het wederopgestane Soulburn geeft acte de présence. Samen met supports Zom en Impalement werd het een geslaagde middag en avond in een goedgevulde Baroeg.

Niet het Amerikaanse, Canadese, Peruaanse of het Griekse, maar het Nederlandse Impalement mag als vervanger van Deathlord als eerste het podium betreden. Het gezelschap uit Arnhem en omgeving heeft in 2011 het debuut In Torture We Trust in eigen beheer uitgebracht en is momenteel hard aan het werk om in de lente van 2015 de opvolger het levenslicht te laten zien. Het vijftal speelt vandaag vooral recent en toekomstig materiaal en houdt het vandaag kort maar krachtig. Bij wijze van spreke zijn de songs zelf soms bijna korter dan de titels ervan (The Competition To Kill One Hundred Men With A Sword). En dan is er ook nog een Nederlandstalig nummer: Hoer, Wat Doe Je Nu? Het draagt allemaal bij aan een energieke en vermakelijke show. Met name zanger Marcel van Hummel zorgt voor het nodige vertier door zich al gruntende in het publiek te mengen en op een leuke manier de songs aan te kondigen. Impalement zorgt voor een leuk begin van deze metaldag in Baroeg. (Jeffrey)

Het grote voorbeeld van het Ierse Zom is duidelijk de oermetal van Celtic Frost. Met name de dikke grooves zijn aangenaam en herinneren aan die Zwitserse pioniers. Zom speelt allesbehalve strak, maar dat komt de sfeer en de sound die het viertal neer wil zetten, juist ten goede. In combinatie met het crusty uiterlijk van de bandleden klopt het plaatje helemaal. De zang verpest het echter voor mij: daar ligt dusdanig veel echo overheen dat het irriteert. De aanwezigen weten zich echter prima te vermaken met een half uurtje lekker headbangen op primitief kabaal. (Wessel)

Omdat het toch bijna Oud en Nieuw is, brengt Soulburn vandaag een set met oude en nieuwe nummers. Tracks van het debuutalbum Feeding On Angels uit 1998 en van de vorige maand verschenen opvolger The Suffocating Darkness wisselen elkaar af. Ondanks deze grote tijdspanne, sluit het materiaal goed op elkaar aan. Het is het eerste optreden op Nederlandse bodem en dat trekt aardig wat publiek. Qua show is er niet echt veel te beleven, maar muzikaal is het in orde. Under The Rise Of A Red Moon, In Suffocating Darkness en Hymn Of The Forsaken klinken sterk, ook al had ik liever gehoord dat het volume van de bas wat zachter zou staan, ten gunste van de gitaren. Met Feeding On Angels, het hoogtepunt van de set, sluit Soulburn een geslaagde vuurdoop in eigen land af. (Jeffrey)

Dead Congregation blaast me vanavond niet omver zoals ze op de cd’s doen, maar vult de verwachtingen naar behoren in. De sacrale sfeer van de platen blijft uit, al ligt dat misschien meer aan een deel van het publiek, dat om souflaki en sirtaki roept, dan aan de Griekse band zelf. Die is bloedserieus bezig. Behalve een "Thank you" aan het slot van het optreden, wordt er op geen enkele wijze contact met het publiek gemaakt. Deze afstandelijke houding versterkt de rituele ervaring, waarin de sfeervolle muziek de hoofdrol speelt. En die muziek mag er zeker wezen. Er zijn duidelijke invloeden van Incantation (Dead Congregation klinkt eerder smerig dan heel bruut), Immolation (de dissonante melodieën) en Morbid Angel (het algehele karakter van de nummers) te horen. Uit dit alles destilleert Dead Congregation een heel eigen geluid, dat hen tot een van de interessantere deathmetalbands van de afgelopen tijd maakt, wier groei nog lang niet tot stilstand is gekomen. De nummers van het nieuwe album Promulgation Of The Fall komen zelfs beter over dan die van debuut Graves Of The Archangels (2008). Het negen minuten durende Only Ashes Remain, het eerste nummer van het dit jaar verschenen album, heeft alles wat Dead Congregation tot zo’n gave band maakt: het harde drumwerk, de sfeervolle tremoloriffs en pinch harmonics en een effectief, slepend slot. Drummer Vagelis Voyiantzis verdient een speciale vermelding. Met zijn sterke (wat slaat hij hard!) en afwisselende spel is hij het kloppende -of eigenlijk beukende- hart van deze machtige band. Iedereen die in 2015 naar Neurotic Deathfest gaat, moet deze band zeker checken! (Wessel)

Al met al een gezellige middag en avond met vier bands die zich van een goede kant lieten zien. Een mooi programma zorgde ervoor dat ondanks de gladheid en de vrieskou, velen de weg naar Baroeg wisten te vinden en tevreden huiswaarts gingen. Tot de volgende keer!

Met dank aan Eus van Metal-Experience voor de foto's