Vera, een concertzaal in het centrum van Groningen, presenteert zichzelf als �Club for the international pop underground�. Pop dekt de lading niet helemaal. Op de affiches prijkt een grote diversiteit aan muziekstijlen. In het verleden stonden al het befaamde U2, Nirvana en Pearl Jam op het podium en naast postrockgiganten als Mogwai en Explosions In The Sky, grote metalbands als Prong en Cannibal Corpse. Vanavond, 30 augustus 2014, staan twee interessante nationale metalacts op de planken. De symfonische metalband Stream Of Passion is de hoofdact. Eerder dit jaar bracht deze formatie zelfstandig het sterke album A War Of Our Own op de markt en vanavond kregen we daarvan een groot aantal nummers live te horen. Voorprogramma van vandaag is de alternatieve metalband My Propane.

Alhoewel My Propane te boek staat als een Nederlandse band, kan gerust gesproken worden van een internationaal gezelschap. Frontman Valerio Recenti is een Italiaan uit Engeland, drummer Remon Masseling is half-Duits en gitarist Anand Mahangoe een Zuid-Amerikaan uit India. Bassist Dirk-Jan van Zon is de enige die een echte Nederlander is. De band speelt een sexy en donkere vorm van atmosferische en groovy rock/metal.

Om negen uur betreedt het viertal het podium in Vera. Het is dan nog erg rustig in de grote zaal. Er wordt begonnen met een mooi instrumentaal, ambient keyboardintro waarbij de gitarist een fraaie solo laat horen. Het voelt aan alsof we bij een concert van een progressieve rockband als Riverside zijn. Vervolgens mag de rest van de band ook aan de bak en knalt de gave openingsriff van Lost Art Of Obedience de zaal in. Dit nummer komt helaas niet goed uit de verf doordat je eigenlijk alleen de zang en de drums hoort en een beetje bas. Tijdens het tweede nummer Mood komt de bas veel beter door en tracht de actieve frontman de stemming er bij het publiek wat meer in te krijgen door ze mee te laten klappen maar dat lukt slechts in beperkte mate. De band laat zich er niet door van de wijs brengen en speelt zeer strak en overtuigend. Vooral een nummer als Home klinkt erg goed. De band heeft maar een half uurtje en besluit dan ook geen tijd te verliezen en de tracks worden vlot achter elkaar gespeeld. De zang van Valerio is zeer zuiver en ook de backing vocals van de bassist komen goed door. Het geluid van de gitaar blijft helaas de hele set verstopt. Neemt niet weg dat de toehoorders goedkeurend meeknikken op de nummers die allen afkomstig zijn van het vorig jaar verschenen debuutalbum Modern Violent Gentlemen. Met de energieke afsluiter Stray geeft de band nog een keer alles wat ze in zich heeft en komt er een einde aan een prima optreden.

Na een half uurtje ombouwen is het de beurt aan de hoofdact van vanavond die met gejuich wordt verwelkomd. Het is direct duidelijk dat het publiek voor Stream Of Passion gekomen is. De zaal is een stuk voller dan bij het voorprogramma. Echt druk is het niet maar wel gezellig. Direct vanaf het eerste nummer Monster zit de sfeer er goed in en meteen staat het geluid goed. Waar bij optredens vaak wordt gemopperd op de geluidsman mag in dit geval een groot compliment gegeven worden. Het geluid staat lekker vol en krachtig afgesteld waarbij alle muzikanten goed te horen zijn. Niet alleen de geluidsman is in vorm, met name de bandleden zorgen voor een weergaloos optreden. Er wordt strak en nagenoeg foutloos gespeeld en de podiumpresentatie is prima. Frontvrouw Marcela Bovio mag dan de blikvanger zijn, gitarist Stephan Schultz en bassist Johan van Stratum zorgen voor veel beweging en energie en dit straalt goed af op het publiek. De zaal danst, zingt en beweegt goed mee en beleeft een topavond.

Er wordt veel materiaal van de nieuwe cd gespeeld. Live komen de nieuwe nummers erg goed tot hun recht. Met name het rauwe, zware gitaarwerk komt nog beter uit de verf dan op het album. Bijzonder fraai is de uitvoering van Exile, dat eindigt met een mooie keyboardsolo van Jeffrey Revet wat hem terecht op een luid gejuich en applaus komt te staan. Een ander bijzonder moment is als Marcela voordat The Curse wordt ingezet, het refrein eerst gezamenlijk met ons oefent waarna we mogen meezingen tijdens het nummer. Gelukkig zijn haar kwaliteiten een stuk beter dan die van de gemiddelde toeschouwer ook al worden verwoede pogingen gedaan. De nieuwe nummers worden afgewisseld met ouder materiaal. Opvallend is dat Now Or Never gespeeld wordt. Lange tijd heeft dit nummer op de setlist ontbroken maar wat mij betreft mag dit nummer van The Flame Within vaker gespeeld worden. Een heerlijk nummer om bij te gaan springen wat dan ook gebeurt. Na Lost van het album Darker Days verlaat de band onder luid gejuich het podium waarna het publiek �Nog aine� begint te scanderen.

Gitarist Erik Hazebroek, getooid met een gave achtsnarige headless gitaar, komt terug het podium op en vraagt hoeveel songs we nog willen hebben. Vervolgens komen de andere bandleden ook terug. Het verlaten van het podium is volgens Marcela als excuus gebruikt om een biertje te pakken. We krijgen een toegift met drie nummers. Naast vaste waarde Street Spirit van Radiohead, wordt Out In The Real World ingezet, dat sinds lange tijd weer eens op de setlist staat. Met This Endless Night komt helaas een einde aan een fantastisch optreden. Hierna is nog gelegenheid om met beide bands wat te praten in de zaal en verlaten de bezoekers zeer tevreden het pand.

Setlist Stream Of Passion:
1. Monster
2. Passion
3. A War Of Our Own
4. The Curse
5. Autophobia
6. In The End
7. For You
8. Exile
9. Delirio
10. Collide
11. Now Or Never
12. Don't Let Go
13. Out Of The Darkness
14. Lost

Toegift:
15. Street Sprit (Radiohead cover)
16. Out In The Real World
17. This Endless Night

Setlist My Propane:
1. Lost Art Of Obedience
2. Mood
3. Switching The Lights Off
4. Home
5. Modern Violent Gentlemen
6. Drinking Diesel
7. After You
8. Stray

Met dank aan Rutger Hocks voor de foto's