De deathmetalkoningen van Malevolent Creation deden tussen de zomerfestivals door ook nog enkele zalen aan. In Amsterdam kregen de Amerikanen en het Britse voorprogramma De Profundis daarbij gezelschap van het Nederlandse instituut Sinister en het jonge talent van Ecocide. Een mooi avondje death metal, dat zo'n 160 betalende bezoekers naar de Winston Kingdom trok en de zaal deed uitverkopen.
De jongste gasten die vanavond aanwezig zijn, spelen de meest oubollige muziek. De gemiddelde leeftijd van de leden van Ecocide uit Haarlem zal rond de achttien liggen, maar hun nummers doen denken aan cds die lang voor hun geboorte verschenen. Terwijl de bezoekers binnendruppelen, waart de geest van Death ten tijde van Leprosy door de Winston. De simpele doch effectieve riffs van nummers als Planet Eater en Terror From Beyond doen ook aan Massacre denken. Leuke band, benieuwd wat dit gezelschap over een jaar of vijf bereikt heeft!
Normaal ben ik wel van de technisch onderlegde death metal, zeker in combinatie met aantrekkelijk basspel. De Profundis weet me echter het minst te boeien van alle bands die vanavond spelen. De composities verlaten het midtempo niet en door dat gebrek aan variatie wordt de Britse band snel saai, ondanks dat er bovengemiddeld gemusiceerd wordt. Het achtsnarige, fretloze basspel is wel erg fijn, maar dat is niet genoeg om mijn aandacht het hele optreden lang vast te houden. Als een cover (Crystal Mountain van Death) het hoogtepunt van het optreden vormt, weet je eigenlijk genoeg: De Profundis is zeker niet slecht, maar ook geen uitschieter.
Hallo Amsterdam, sorry voor mijn Rotterdamse accent! Frontman Adrie Kloosterwaard pakt het publiek gelijk op olijke wijze in en niets staat de succesvolle doortocht van Sinister verder in de weg. Kloosterwaard is gedurende de vijfentwintigjarige carrire van de band de enige constante factor geweest aanvankelijk als drummer en sinds 2005 als grunter - en daardoor verschillen de albums onderling behoorlijk van stijl. Vanavond worden er vooral nummers van de twee jongste en erg brute cds The Carnage Ending (2012) en The Post-Apocalyptic Servant (2014) gespeeld, maar een nummer als Afterburner klinkt veel melodieuzer. Het klinkt in ieder geval allemaal erg krachtig en gedreven, met drumbeest Toep Duin als ruggengraat. De moshpit groeit gestaag, de band heeft het naar zijn zin en speelt als dank ook nog een oudje als toegift: Epoch Of Denial van debuut Cross The Styx (1992). Het lijkt bijna een thuiswedstrijd voor deze doorzetters!
Tegen de tijd dat Malevolent Creation het podium bestijgt, kan het bordje sold out op de deur gehangen worden en is de Winston in een sauna veranderd. Een vet optreden van een van de beste Amerikaanse deathmetalbands maakt de avond compleet. Multiple Stab Wounds doet de temperatuur nog verder stijgen. De hitte en drukte weerhouden het als sardientjes opeengepakte publiek er niet van een flinke pit te starten. Het geluid is voor Winston-begrippen goed te noemen, er wordt retestrak gespeeld maar bovenal lijkt de band zijn geluk niet op te kunnen met zon enthousiast publiek. Zanger Brett Hoffman kan ons niet vaak genoeg bedanken. Er worden alleen nummers gespeeld van de albums die de band met hem op zang maakte en hoewel ik The Will To Kill (2003) en Warkult (2004) graag opzet en daar best wat van had willen horen, is het smullen geblazen met hondsbrutale uitvoeringen van onder andere Eve Of The Apocalypse, To Die Is At Hand, Coronation Of Our Domain en Infernal Desire. Als de band tot slot lijflied Malevolent Creation inzet, kunnen alle aanwezigen het weer in de oren knopen: No one can destroy this Malevolent Creation!
Met dank aan Jeanny Petrocchi van MetalPhoto voor de foto's.
