Helstar timmert alweer acht jaar ongestoord aan de weg. Sinds de opnieuw ingespeelde verzameling 'hits' van Sins Of The Past trekt de band regelmatig de wereld over. Dus kan het voorkomen dat de Texanen in Almelo belanden. Om precies te zijn in het relatief nieuwe Naxt Stage. Een fraai zaaltje even buiten het centrum van de stad. Een stad waar volgens de bandleden voornamelijk juristen en doktoren, getuige de riante optrekjes. Dat de Twentse plaats ook een aantal achterstandswijken kent, is de mannen waarschijnlijk ontgaan.
De Naxt is helaas nauwelijks gevuld als het eerste voorprogramma Neckbreak Nation aantreedt. Gek is dat niet, aangezien de muziek van de groep uit Zutphen totaal niet aansluit op de traditionele klanken van het hoofdprogramma. Goed is de groovy mix van licht-technische thrash, death metal en metalcore echter wel. De band is niet voor niets opgepikt door het Deense kwaliteitslabel Mighty Music. Het gezelschap speelt een strakke set, waarin de nadruk ligt op de eerste full-length Stroke Of The Devil's Hour. Vooral het sterke gitaarwerk is opmerkelijk. Zowel venijnige blackmetalriffs als thrashriffs passeren de revue. Het is jammer dat de solo's wat zacht klinken, want de gitaristen hebben heel wat in hun mars. Door hun soms neoklassiek getinte spel doet de muziek mij wel eens wat denken aan Exmortus. De hoofdrol wordt echter opgeist door zanger Sander Jurriens. Zijn doodsreutels en felle krijszang zorgen dat de relatief complexe muziek toch redelijk toegankelijk overkomt. Hoewel het handjevol publiek duidelijk niet voor de groep gekomen is, betreft hier toch zeker prima show van een talentvolle act./p>
The Heritance bevindt zich ook in de extremere contreien van het metalen spectrum, maar klinkt toch wat anoniemer. Vreemd is dat niet, want de band rond oud-Chiraw drummer Ric Brand en ex-Devious zanger Dennis Lusseveld speelt deze vrijdag de eerste show. Voor een eerste optreden mag het gebodene er best zijn. De muziek behoeft nog wel wat fine-tuning, want de melodieuze deathmetalriffs klinken regelmatig erg bekend in de oren. Toch is het spel behoorlijk strak en weet brulboei Lusseveld de zaak aardig op te zwepen. Tevens is het prettig dat een uitstekende drummer als Brand na de split van Chiraw weer opduikt.
Het verschil tussen The Heritance en Martyr is vervolgens als dag en nacht. De Utrechtse band draait immers al meer dan dertig jaar mee. En de sound mag op een album als Circle Of 8 dan iets moderner zijn, live is het traditionele heavy metal dat de klok slaat. De stokoude songs van semi-klassieke albums als For The Universe en Darkness At Time's Edge sluiten prima aan op het latere werk. De bandleden zijn door de vele optredens van de afgelopen jaren bovendien prima op elkaar ingespeeld. Robert van Haren blijft daarnaast een hele aardige zanger. Wat hij door de jaren heen aan volume en bereik is verloren, maakt hij goed door zijn enthousiaste presentatie. De man is tijdens nummers meer in de zaal te vinden dan op het podium. Hij heeft daarvoor dan ook alle ruimte, want druk zal het de hele avond niet zijn. Dat ligt mijns inziens meer aan de promotionele activiteiten van Naxt dan aan de muziek. In het verleden trokken vergelijkbare optredens in nabijgelegen zalen als Metropool, Atak en Lucky immers wel behoorlijke aantallen volk.
/p>
Het boeit Helstar niet of er tien of tienduizend man aanwezig is. De US powermetalhelden geven zich altijd volledig. Ook nu. Met een integrale uitvoering van het debuutalbum Burning Star in het vooruitzicht valt er dan ook heel wat te genieten. De nieuwe songs in het eerste deel van de set klinken bovendien lekker pittig. Op cd kan de snelle thrashy aanpak van de ooit zo frivole metalband me niet altijd bekoren, maar live hakken krachtpatsers als Pandemonium en This Wicked Nest er verrekt lekker in. De muzikanten zijn gelukkig goed op dreef, evenals de kleine man met de grote stem. Rivera mag in de schreeuwerige stukken dan wat iel klinken; zijn uithalen en felle hoge noten bevatten precies de juiste felheid. Toch vind ik deze notoire bandhopper nog altijd het beste klinken in klassiekers als The King Is Dead en Baptized In Blood. Datzelfde geldt voor het slot van de set, al is het jammer dat de groep het begrip 'integraal' niet al te letterlijk neemt. Afgezien van Possession en The Shadows Of Iga komt heel Burning Star voorbij. De songs klinken naar huidige maatstaven wellicht wat gedateerd, maar dat is in deze setting juist een pr. De heerlijke gitaarsolo's van die andere dwerg Larry Barragan en Rob Trevino zijn een lust voor het oor en ook Rivera haalt ijselijk hoog uit in klassiekers als Burning Star en het onvermijdelijke Run With The Pack. Laatstgenoemde prijsnummer vormt helaas het einde van een gedenkwaardig concert dat gekenmerkt werd door een gedreven band en een uistekend geluid. Zolang Helstar met genspireerd plaatwerk en energieke shows blijft komen, kan de band nog jaren mee.
/p>
Setlist Helstar:
1. Intro - Fall Of Dominion
2. Pandemonium
3. Tormentor
4. Good Day To Die
5. Eternal Black
6. This Wicked Nest
7. Evil Reign
8. Cursed
9. It Has Risen
10. The King Is Dead
11. Baptized In blood
12. King Of Hell
13. Burning Star
14. Witch's Eye
15. Toward The Unkown
16. Leather And Lust
17. Dracula's Castle
18. Run With The Pack
