Helaas heb ik niet het gehele optreden kunnen zien van Battlecross en ben ik alleen maar getuige geweest van de laatste vier nummers. Dit is het eerste optreden wat de band in Nederland geeft en de Amerikanen lijken er op gebrand te zijn om een goede indruk achter te laten. De thrash/death metal die Battlecross laat horen klinkt snel, brutaal en voornamelijk erg lekker. Zanger Kyle 'Gumby' Gunther komt over als een sympathieke frontman en heeft een flink stembereik vanavond. Ook de andere bandleden presteren naar behoren en vallen de gitaristen positief op door strak te spelen met lekkere solo's tussendoor. Het publiek reageert wat verdeeld op het optreden, zo vliegen er genoeg vuisten in de lucht en ontstaat bij het nummer Caleb zelfs nog een grote pit, maar zijn er ook genoeg mensen die gewoon rustig staan toe te kijken. Met Push Pull Destroy sluit Battlecross af en laat daarbij een prima eerste indruk achter.
Na het ombouwen is het de beurt aan Miss May I. De metalcore band uit Ohio timmert al aardig aan de weg en groeit per album aanzienlijk qua fanbase. Zo lopen er vanavond ook genoeg mensen rond met een bandshirt aan van de groep. De zaal is inmiddels al aardig gevuld maar verre van uitverkocht, de bovenverdieping blijft vanavond dan ook dicht. De band gaat fel van start aan een optreden wat niet geheel vlekkeloos loopt. Dat is gedeeltelijk aan de band te wijden, maar ook aan dingen waar zij niets aan kunnen doen. De mix is slecht afgesteld en zo is zanger Levi Benton vaak slecht te horen, maar geldt dit helemaal voor bassist Ryan Neff. Daarbij weet een defecte microfoon ook nog even roet in het eten te gooien. Het publiek ging lekker los tijdens de nummers en in het midden van de zaal was de gehele tijd wel een grote pit bezig. Helaas veroorzaakte dit een eenzijdige vechtpartij waarbij iemand knetterhard werd neergeslagen om vervolgens met zijn hoofd tegen de betonnen traprand te vallen. Bloedend en bewusteloos werd deze uit het publiek gedragen en dit is de eerste keer dat ik zoiets idioots mee maak tijdens een metalconcert. Aan de sfeer was dit gelijk te merken en het duurde ook even voordat de band de gehele zaal weer voor zichzelf had. Richting het einde werd er weer volop los gegaan vooral bij afsluiter Hey Mister. De band gaf een goed optreden, en het publiek leek tevreden. Echter heeft de band mij nog niet helemaal weten te overtuigen.
De zaal is in ieder geval wel genoeg opgewarmd als Trivium op het podium verschijnt. Wanneer de lichten uit gaan en de bandleden n voor n het podium komen oplopen kunnen ze rekenen op een enthousiast onthaal. De groep opent een beetje stroef met Brave This Storm afkomstig van de nieuwe plaat, maar dat is al snel voorbij. Wat opvalt is dat het nieuwe materiaal gelijk al woord voor woord mee gezongen wordt en aan zanger Matt Heavy is te zien dat het hem wel bevalt. In een rap tempo worden tracks gespeeld als Like Light To The Flies, No Way To Heal en Strife, waarbij laatstgenoemde een schot in de roos lijkt te zijn. Iron Maiden taferelen duiken op als het hele publiek het instrumentale intro mee zingt onder aanmoediging van de band. Trivium lijkt er vanavond dan ook zin in te hebben en dat is ook af te zien aan de gezichten van de bandleden.
Vanavond is ook de premire van Of All These Yesterdays afkomstig van In Waves. Het rustige nummer brengt een rustpuntje in het concert en haalt de vaart er even uit. Het grootste gedeelte van het publiek staat even stil en het is te merken dat het geen favoriet is. Als Trivium vervolgens A Gunshot To The Head Of Trepidation inzet is er van die rust geen sprake meer en staat de gehele zaal op zijn kop. Het publiek heeft er vanavond dan ook veel zin in en is erg actief, in het midden van de zaal wordt er bijna constant onafgebroken gemosht en mee geschreeuwd. Een welkome verassing is dat het kwartet ook nog met het twaalf minuut durende Shogun komt aanzetten, ondanks dat de track live niet helemaal goed uit de verf kwam was ik blij dat ze hem brachten. Voor het publiek dat zich constant in een pit bevond was het wel een lange wacht om weer los te mogen gaan. Maar die gelegenheid bood zich daarna meer dan genoeg aan bij In Waves en Pull Harder On The Strings Of Your Martyr. Iedereen leek dan ook een beetje verbaasd dat het concert daarna zomaar zonder aankondiging was afgelopen. Het was daarom wel een abrupt einde van een verder prima optreden. Wie de band nogmaals wil zien dit jaar kan afreizen naar Fortarock, waar ze in de zomer nog een optreden geven.
Setlist Trivium:
1. Brave This Storm
2. Like Light To The Flies
3. No Way To Heal
4. Strife
5. Shattering The Skies Above
6. Trough Blood And Dirt And Bone
7. Of All These Yesterdays
8. Forsake Not The Dream
9. A Gunshot To The Head Of Trepidatioin
10. Becoming The Dragon
11. Down From The Sky
12. Shogun
13. Capsizing The Sea/In Waves
14. Pull Harder On The Strings Of Your Martyr
