Na vorig jaar al op Roadburn te hebben gestaan, staat de Zweedse band nu weer in Tilburg op de planken, dit maal in de Little Devil. Dit hardrockcaf is misschien wel de grootste metal-tempel van Nederland op horecagebied. Een zeer sfeervolle accommodatie, waarbij je jezelf alleen al in de jaren tachtig waant door het breed uitgedoste publiek te zien dat zich voor het grote caf verschanst. Het lijkt alsof de hoogtijdagen van heavy metal nooit zijn weggeweest. Voor een luttele vijf euro krijgen we toegang tot het kleine zaaltje achterin het caf, waar Roadburn-organisator al toepasselijk plaatjes van onder andere Ghost en nieuwe occult-hit Mansion draait.
Al snel vult het zaaltje zich. De sfeer is zeer aangenaam en gemoedelijk. Vele bekende gezichten duiken op die ik tijdens de laatste tour van The Devils Blood heb gezien. Niet vreemd, want zoals gezegd zijn de overeenkomsten tussen de Eindhovenaren en Year Of The Goat talrijk. Beide bands hebben niet alleen een satanistisch imago of ten minste drie gitaristen; laat staan hetzelfde label (Vn). Nee, in de eerste plaats is het de soort muziek. Beide occulte formaties refereren naar Roky Erickson, Blue yster Cult, Wishbone Ash en Ennio Morricone. Of doet Year Of The Goat simpelweg hetzelfde als The Devils Blood? Kloon of niet: eerst maar kijken hoe het live uitpakt.
In een ontspannen atmosfeer beginnen de Zweden nogal onopgemerkt aan hun set. Er wordt geopend met acht minuten durende Vermillion Clouds van de Luccem Ferre, het studiodebuut van Year Of The Goat uit 2011. Het geluid in dit kleine zaaltje is over het algemeen behoorlijk goed, maar de belichting is wat gebrekkig. De omvangrijke zanger (en gitarist) Thomas Eriksson blijft lange tijd in duisternis gehuld, bedoeld of onbedoeld. Zijn breekbare stem is live net zo overtuigend als op album en doet nogal denken aan Matthew Bellamy van Muse. Eriksson wordt tijdens de krachtige refreinen bijgestaan door Mikael Popovic, de kale toetsenist van de band: een uitstekende combinatie. De zeer meezingbare en tevens memorabele refreinen behoren tot de succesformules van de band.
Na de uitstekende uitvoering van het eerste nummer volgt direct het Thin Lizzy-achtige For The King, de opener van de Angels Necropolis LP. Strakke riffs worden afgewisseld door een simpel refrein. Al na twee nummers hebben de Zweden het publiek voor zich gewonnen. Enthousiast schreeuwt iedereen om meer. Aanstekelijke korte krakers als This Will Be Mine en Spirits Of Fire passeren de revue en krijgen veel positieve respons. Beide nummers doen sterk denken aan Dont Fear The Reaper van Blue yster Cult. Misschien niet zo origineel, maar wel erg sterke composities, ook live.
De hoogtepunten in de setlist vormen de langere nummers van Year Of The Goat, zoals afsluiter Thin Lines Of Broken Hopes, Voice Of A Dragon en (met als hoogtepunt) Angels Necropolis. Bombastische, epische nummers waarin het melodieuze spel van de drie gitaristen uitstekend uit de verf komt. Ze zijn niet zo creatief als die van The Devils Blood dat waren (met die eigenzinnige jamsessies), maar de gitaarlijnen en de riffs van Year Of The Goat zijn an sich aanstekelijk genoeg. Je krijgt datzelfde gevoel van fijnzinnige muzikale weefsels. Zoals gezegd, de refreinen maken het af, vooral die van Angels Necropolis. Er wordt dan ook luid meegezongen. Het is deze factoor van pakkendheid die de band in de toekomst geen windeieren zal doen leggen.
Na iets meer dan een uur was het optreden voorbij. Bijna het gehele album Angels Necropolis werd gespeeld, met nog twee nummers van de daaraan voorafgaande EP. Met luid applaus werd de show afgesloten. Iedereen was voldaan. Year Of The Goat is misschien niet de origineelste band, maar weet live absoluut te overtuigen. Een goede vervanger voor iedereen die nog met weemoed terugverlangt naar bloederige rituelen op de vaderlandse podia.
Niet raar om te zien dat de merchandise van de Zweden gretig door oude en nieuw gewonnen fans werd aangeschaft . De toetsenist van Year Of The Goat, Popovic, wist ondergetekende te melden dat er druk gewerkt wordt aan een nieuw album, dat in de aankomende winter moet uikomen. Na dit zeer overtuigende en intieme optreden kijk ik daar zeker naar uit. Als de band op die aankomende plaat meer een eigen gezicht kan laten zien, hebben we hier te maken met n van de weinige chte beloftes van het occult rock-genre.
Setlist Year Of The Goat:
1. Vermillion Clouds
2. For The King
3. This Will Be Mine
4. A Circle Of Serpents
5. Angels Necropolis
6. Spirits Of Fire
7. Voice Of A Dragon
8. Of Darkness
9. Thin Lines Of Broken Hopes
