Terwijl de temperaturen in de Brielpoort gestaag oplopen en menig bezoeker al het zweet van het voorhoofd veegt, bestijgen de heren van Warbringer het podium om de vijfde editie van het Alcatraz Metal Festival te openen. De verkleining van het festival heeft er in elk geval voor gezorgd dat een relatief grote naam aan de aftrap staat. Niet iedereen zal op de hoogte zijn geweest van het bestaan van Warbringer, maar ik heb er geen enkele twijfel over dat de band nieuwe fans voor zich gewonnen heeft. Warbringer laat maar al te duidelijk zien dat zij een van de beste bands zijn die de retro thrash metalgolf te bieden heeft. Inmiddels zijn er drie albums uitgebracht waaruit goed blijkt dat er een sterke groei en kwaliteit aanwezig is. John Kevill en co. zetten weliswaar een korte, maar intensieve set neer waarin logischerwijs de beste songs van hun prille carri�re gespeeld worden. Het reeds aanwezige publiek kan wel wat met prima songs als Severed Reality , Combat Shock en Wake Up� Destroy. Een gaaf potje thrash metal gaat er altijd wel in. Ondanks dat dit de laatste show is van hun Europese tour, gaan ze er vol gas tegenaan, en dat is wel een compliment waard. In alle eerlijkheid vind ik dit optreden ook een stuk beter dan wat Testament later op de dag zal laten zien. (Ruud)

Een andere band die duidelijk grote sprongen maakt wanneer het om de groei van hun fanbase betreft, is het gereanimeerde Hell. Kwam het in de jaren tachtig na lang doormodderen met een handvol demo�s niet verder dan een cultstatus, nu met Hell Remains heeft Hell de juiste plaat op het juiste moment uitgebracht. Klassieke heavy metal (weliswaar met een modern geluid) heeft wel degelijk toekomst! Dat Hell succesvol is, blijkt al uit het rappe uitverkopen van de merchandise, waardoor een collega en ik naast een felbegeerd t-shirt grepen. Het is hard gegaan in een jaar tijd en een plaats op de indrukwekkende bill van dit festival is niet meer dan terecht. Sterker nog: Hell zet verreweg de beste show van de dag neer. Dat heeft er al mee te maken dat Human Remains een plaat is met louter fantastische songs is, waardoor het al een lastig verhaal wordt om iets anders ten gehore te brengen. Het is dan ook genieten geblazen van krakers als On Earth As It Is In Hell, Blasphemy And The Master , The Devil's Deadly Weapon en MacBeth. De mannen zetten een erg sterke show neer, waarbij David Bower het middelpunt is. Je hoeft geen intellectueel te zijn om te zien dat hij acteur is. Net als bij Ghost ziet de show er heel sfeervol en satanistisch uit, maar David is in zijn bewegingen veel theatraler. Daarnaast is hij ook een fantastisch zanger dat op het podium minstens zo maniakaal zingt als op plaat. Een goed geluid en de band in vorm maken het feest compleet. Ik durf zelfs te stellen dat we hier te maken hebben met een van de beste livebands van dit moment.(Ruud)

Voor een goed potje US metal, zit je bij Crimson Glory altijd goed. Aan het leven van Midnight kwam drie jaar geleden tragisch een einde. The show must go on. Het was alsof Midnight een engel stuurde, want op exact het juiste moment verscheen Todd La Torre op het toneel. Even was er de twijfel of het publiek hem wel zou accepteren, mede omdat hij precies het stemgeluid heeft van Midnight. Hoewel ik het hernieuwde Crimson Glory wel eens een betere show heb zien weggeven, zijn ze vandaag ook lekker op dreef. Dit optreden, maar ook de recente tours, van Crimson Glory stonden altijd in het teken van de eerste twee legendarische platen. Daar zal verandering in komen, want gitarist John Drenning kondigt aan dat ze werken aan een nieuw album. Hij gebruikt het onderwerp meteen om een korte toelichting te geven op de nieuwe impulsen die de carri�re van Todd La Torre gekregen heeft. Zoals bekend is hij inmiddels ook aangetrokken als frontman van het hernieuwde Queensr�che. Volgens Drenning een droom die uitkomt voor Todd. Hij laat dan ook weten dat Crimson Glory volledig achter hem blijft staan, en dat is een prachtig gebaar. De band sluit af met Lost Reflection en Eternal World, waarmee ook aan dit prima optreden een eind komt. (Ruud)

Op het moment dat de Ierse krijgers van Primordial aan hun optreden beginnen, is de Brielpoort grotendeels leeg. Langzaam komt echter een stroom publiek op gang vanuit het zonnige en warme buitenterrein naar de nog hetere, maar vrijwel onverlichte concertzaal. Zo ziet de paganmetalband uiteindelijk toch een goed gevulde hal voor zich. Aan motivatie ontbreekt het de mannen dan ook niet, met een sterk optreden als resultaat. De nadruk ligt op het materiaal van het vorig jaar verschenen Redemption At The Puritan's Hand, dat door de prachtige stem van blikvanger A.A. Nemtheanga tot een zeer aanvaardbare hoogte wordt getild. Toch zijn ook vandaag weer de publieksfavorieten As Rome Burns en Empire Falls van het topalbum To The Nameless Dead uit 2007 de grootste uitschieters. Beide songs houden de luisteraar de volle tijdsduur in een houdgreep en nodigen bovendien uit tot meezingen, daar waar de andere (lange) composities af en toe dreigen te vervelen. De vraag is derhalve of Primordial er in de toekomst in zal slagen om nog eens met zulke prijsnummers op de proppen te komen. Zo niet, dan heeft de Ierse formatie het toppunt van zijn succes nu wel bereikt. (Gilbert)

De oude rotten van Testament leveren vandaag een degelijk, maar weinig spectaculair optreden af. Met zoveel individuele kwaliteit in de band en zo'n discografie op zak kunnen de Bay Area thrashers zelfs op de automatische piloot het publiek moeiteloos vijf kwartier lang vermaken. Op Chuck Billy's bizarre microfoon, Alex Skolnicks kapsel en Gene Hoglans omvang na biedt Testament in visueel opzicht weliswaar weinig bijzonders, maar muzikaal behoort de groep tot de absolute top. Van de spiksplinternieuwe langspeler Dark Roots Of Earth passeren maar liefst vier nummers de revue, waarvan vooral opener Rise Up een mooie toevoeging is aan het repertoire. Hoewel de nadruk op de laatste paar cd's ligt, worden de fans van het eerste uur gelukkig niet vergeten, want van de eerste drie geweldige Testament-albums komen een vijftal klassiekers voorbij. Ook na vijfentwintig jaar blijft Over The Wall het hoogtepunt van de show.

Ondanks dat dit pas de vijfde editie van het Alcatraz Metal Festival is, is Testament er al voor de tweede keer bij. Wat mij betreft mogen de heren na de release van het eerstvolgende album gerust weer een uitnodiging krijgen. Hopelijk gaat de beloofde signeersessie voor het gewone volk dan wel door, want vandaag laat de band zonder opgaaf van reden verstek gaan. Gelukkig voor ons lopen we frontman Billy backstage tegen het lijf en blijkt hij daar wel bereid om de door de Metalfan-redactie van huis meegebrachte cd'tjes te signeren, al lijkt het humeur van onze favoriete (halve) Indiaan niet al te best. Aan de publieksrespons heeft het niet gelegen, want Testament lokt meer bezoekers de concerthal in dan elke andere band die vandaag op het programma staat en krijgt de Brielpoort bijna vol. (Gilbert)

Net als vorig jaar staat Iced Earth ook dit jaar weer op vele festivals. Vorig jaar was het om de fans afscheid te laten nemen van frontman Matt Barlow, nu is het een normale show. Net als eind vorig jaar wordt er geopend met het sterke titelnummer van het laatste album Dystopia, waarop frontman Stu Block gelijk zijn visitekaartje afgeeft. De setlist bevat vandaag vier nieuwe nummers, waaruit blijkt dat de band niet alleen de publieksfavorieten komt spelen. Nee, het is vandaag een interessant optreden, met ondermeer Boiling Point van de nieuwe plaat, die ik zelf nog niet live had gehoord. Maar ook Wolf, dat volgens mij al enige tijd niet meer live gespeeld is, wordt vol overgave gebracht. Opvallende afwezigen zijn nummers uit de Something Wicked- en Gettysburg-trilogie�n. Ook Dante's Inferno wordt - waarschijnlijk vanwege de kortere speeltijd - niet van stal gehaald. Maar de mannen brengen wel weer het prachtige Damien en het gevoelige I Died For You, dus ondergetekende is in zijn nopjes. De huidige band van Jon Schaffer is inmiddels goed op elkaar ingespeeld. De nieuwe bassist, afkomstig van Fury UK (waar Iced Earth vorig jaar mee tourde) doet z'n werk naar behoren, Schaffer zelf is strak als altijd en wederom wordt bewezen dat Iced Earth zich geen betere vervanger voor Matt Barlow had kunnen wensen dan Stu Block. Petje af voor het optreden van de dag. (Tonnie)

De thermometer is al gesprongen en zelfs het bier kan bijna geen verkoeling meer bieden. Het is bijna alsof de organisatie wist dat het zo heet zou worden, anders zou je niet Immortal als headliner boeken. Abbath lijkt met zijn dikke jas te willen zeggen dat het bestrijden van hitte vooral een kwestie van concentratie is. De band heeft zelfs vlammenwerpers meegenomen. Abbath houdt moedig stand, maar na vijf of zes tracks gromt hij toch dat het flink heet is. Het optreden in de sauna ging gewoon door, al moet gezegd worden dat het geluid erbarmelijk slecht was. Zo beroerd zelfs dat ik mijn favoriete tracks van At The Heart Of Winter pas halverwege herkende. Voor de breuk stond Immortal er bekend om, maar na de re�nie heb ik het geschminkte trio in betere omstandigheden zien optreden.

Verder passeren de bekende songs als Sons Of Nothern Darkness en The Call Of The Wintermoon de revue. Ondanks het slechte geluid is het wel een vermakelijke optreden waarbij Abbath de show steelt met zijn malle dansjes, grimmige gezichtstrekken en komische aankondigingen richting het publiek waar Lemmy trots op zou zijn. Immortal is de Manowar van de black metal. Ze hebben het zelf duidelijk door en dat betekent dat ze het genre al lang en breed ontgroeid zijn. Echt serieus nemen de kornuiten van Immortal zich niet, al vraag ik me nog wel eens af of iedereen in het publiek zich dat wel realiseert. Aan het optreden komt na All Shall Fall direct een einde als de band zonder enig woord van dank de b�hne verlaat. Naar men verluid zou er iemand een biertje naar Abbath gegooid hebben. Deze abrupte actie maakt direct een eind aan een zeer geslaagde editie van het Alcatraz Metal Festival. Wat ons betreft zijn we er volgend jaar weer bij. (Ruud)

Setlist Immortal:
1. Withstand The Fall Of Time
2. Sons Of Northern Darkness
3. The Rise Of Darkness
4. Damned In Black
5. Triumph
6. Solarfall
7. In My Kingdom Cold
8. Tyrants
9. The Call Of The Wintermoon
10. One By One
11. Beyond The North Waves
12. All Shall Fall

Wel op de gedrukte setlist, maar uiteindelijk niet gespeeld:
13. At The Heart Of Winter
14. The Sun No Longer Rises

Setlist Iced Earth:
1. Dystopia
2. Burning Times
3. Slave To The Dark
4. I Died For You
5. V
6. Pure Evil
7. Wolf
8. Anthem
9. Declaration Day
10. Boiling Point
11. Watching Over Me
12. Damien
13. Iced Earth

Setlist Testament:
1. Rise Up
2. The New Order
3. The Preacher
4. Native Blood
5. True American Hate
6. More Than Meets The Eye
7. Dark Roots Of Earth
8. Into The Pit
9. Practice What You Preach
10. Over The Wall
11. D.N.R. (Do Not Resuscitate)
12. 3 Days In Darkness
13. The Formation Of Damnation

Setlist Primordial:
1. No Grave Deep Enough
2. Gods To The Godless
3. Lain With The Wolf
4. As Rome Burns
5. Bloodied Yet Unbowed
6. The Coffin Ships
7. Empire Falls

Setlist Crimson Glory:
1. Valhalla
2. Dragon Lady
3. Where Dragons Rule
4. Masque Of The Red Death
5. Azrael
6. Queen Of The Masquerade
7. Painted Skies
8. Red Sharks
9. Lost Reflection
10. Eternal World

Setlist Hell:
1. Overture (Themes From 'Deathsquad')
2. Let Battle Commence
3. On Earth As It Is In Hell
4. Plague And Fyre
5. Blasphemy And The Master
6. The Quest
7. The Oppressors
8. The Devil's Deadly Weapon
9. Macbeth
10. Save Us From Those Who Would Save Us