Na de release van de 22,5 minuut durende tweetrackdemo in 2008 bleef het lang stil rondom het Tilburgse Izah. Er werden wel wat mooie shows gespeeld zoals voorprogramma van Wolves In The Throne Room en Manatees, maar na een dergelijke geslaagde demo zou je toch een full-length verwachten... Nou die komt er, maar u moet wachten tot het einde van dit jaar. Tot die tijd zult u het dus met live-aanschouwingen moeten doen als u meer wilt.
Een thuiswedstrijd is voor een band altijd prettig, al is de zaal nog opvallend matig gevuld als het zestal een half uur later dan aangekondigd het podium betreedt (waarom is me een raadsel, maar de 013 lijkt een abonnement op tijdsraadsels te hebben).
Izah bedient zich van lange nummers die qua sfeer erg divers zijn. Zo wordt de zaal getrakteerd op shoegaze, black metal, postrock en alles wat daar mee te maken heeft of tussenin zit. Dat niet iedereen hier op zit te wachten, valt te voorspellen, maar de zaal blijft langzaam voller lopen. Dat mogen de heren gerust als compliment zien.
De bevlogen zanger loopt rood aan als hij zijn teksten de zaal in grunt. Zijn teksten komen zo te zien uit zijn tenen en recht uit het hart. De rechtergitarist, drummer en bassist gaan bij vlagen net zo op in de muziek als hun frontman en dat is altijd prettig om naar te kijken. Het is waarschijnlijk die factor in combinatie met de diversiteit aan genres die Izah ten gehore brengt, waardoor de mensen in de zaal blijven. Het sluit echt totaal niet aan bij het hoofdprogramma. Toch valt hen een terecht applaus ten deel. Ik kijk uit naar hun full-length.
De populariteit die Tosin intussen geniet blijkt wel als hij achter de coulissen vandaan komt. Alsof het een prestatie van formaat is om een podium op te lopen, wordt hij onthaald met een daverend applaus en gejoel. En dat terwijl Animals As Leaders nog moet soundchecken. Dat is gelukkig snel gebeurd en de verwondering slaat gelijk toe bij opener Waves Of Babies, de alleen digitaal beschikbare single uit 2010.
Opvallend is dat de drums van de nieuwe drummer Garstka (vanavond voor het eerst met de band op het podium) veel prominenter in de mix staan dan dat ze destijds in de Melkweg stonden. Garstka is duidelijk een betere drummer, die uitgebreid de ruimte krijgt (en neemt!) om te improviseren, een genot voor zowel het oog als het oor. Dit gaat uiteraard zo nu en dan ten koste van het gitaargeluid, maar er is nu meer sprake van een band, een collectief. In tegenstelling van het optreden vorig jaar, waar het toch vooral een one-man show-off was.
Het spelgenot is er echter niet minder om. Vooral Tosin geniet enorm van het publiek, maar meer nog van de improvisaties van zijn nieuwe slagwerker, die ook een stuk strakker speelt. Zo worden er vanavond ook een setje nummers voor het eerst gespeeld, maar zonder ook maar een steekje te laten vallen. De tsunami aan noten wordt door het publiek verzwolgen alsof ze net een jaar in de Sahara gezeten hebben. En terecht, want wat een weergaloos gitaarspel wordt er door de band de zaal ingeslingerd. Ongelooflijk!
Als dan de eerste tonen van afsluiter CAFO klinken is het trio aan het eind gekomen van hun eerste headlining-optreden. Alsof het concentratieverlies door de zucht van verluchting betreft wegens een geslaagd optreden, wordt er echter in de allerlaatste riff een schromeloze telfout gemaakt. Het is dan ook wel een idioot rare riff en daar waar de drummer overduidelijk baalt van zijn fout, kunnen beide gitaristen er overduidelijk de humor wel van inzien. Het lijkt sowieso aan het grootste deel van het publiek voorbij te gaan en dat zegt dan ook weer veel over de professionaliteit en de snelheid waarmee de fout hersteld wordt.
In het algemeen moet ik helaas bekennen dat ik de show net iets minder geslaagd vond dan die van vorig jaar. Dat komt wellicht door die professionaliteit die er overduidelijk van afspat. Of zouden het mijn (toren)hoge verwachtingen zijn? Van teleurstelling is echter bij mij totaal geen sprake en dat geldt ook voor de rest van de zaal. Een daverend applaus wordt door de bescheiden bandleden al weglopend en zwaaiend opgevangen.
Uiteraard wil de zaal een toegift. Zulk een geweldige show zie je niet vaak. Helaas heeft de band dit duidelijk niet op het programma staan. Ook een extra bedankje zit er niet in. Jammer, maar volgende keer beter.
Meer foto's op Wouters website: www.basementonline.nl
Setlist:
1. Wave Of Babies
2. Tempting Time
3. Earth Departure
4. Isolated
5. Infinite
6. Point To Point
7. Cylindrical Seas
8. Weightless
9. Somnarium
10. CAFO
