Opener Death Before Dishonor is veruit de hardste band van de avond. Het gezelschap uit Boston speelt old-school hardcore met een flinke scheut metal, voor degenen die het complete werk van acts als Hatebreed, Madball en Pro-Pain grijsgedraaid hebben en nog steeds meer willen. Death Before Dishonor is derhalve niet de meest originele band, maar ze brengen leuke platen uit en zorgen live voor spektakel. De Amerikanen touren dan ook aan een stuk de wereld rond, met een aantal optredens per jaar waar zelfs Peter Pan Speedrock trots op zou zijn. Vanavond mag de formatie al vroeg aan de bak, voor een publiek dat meer uit (punk)rockers bestaat dan moshers. Hoewel zanger Bryan Harris het publiek diverse malen oproept om in beweging te komen, beklaagt hij zich echter niet over de wat lauwe reactie.

De groep doet gewoon een half uur lang haar ding en brengt nummers als Count Me In en Break Through It All op enthousiaste wijze ten gehore. De twee fans in het publiek die als enige aanwezigen de teksten van de songs kennen, mogen om beurten in de microfoon van zanger Harris meezingen met de achtergrondvocalen van gitarist Frankie Puopolo, zodat toch enigszins sprake is van (de voor dit soort hardcore typische) gang vocals. Aantekening voor mezelf: Volgende keer vooraf de albums van deze band eens de aandacht geven die ze verdienen, zodat ik zelf ook een bijdrage kan leveren aan de gang vocals. Alleen afsluiter Boston Belongs To Me, een Cock Sparrer-cover met aangepaste tekst, had van mij niet gehoeven. Het stemgeluid van Harris past niet bij zo�n punkrocksong, plus dat de nationalistische �fighting all the way for the red, white and blue� sentimenten me gestolen kunnen worden.

Ook Strung Out staat deze avond op de affiche. Na de hardcore van Death Before Dishonor klinkt deze typische Californische punkrock toch een stuk rustiger. Dat lijkt de band zelf niets uit te maken, want de mannen staan vol enthousiasme op het podium. Het optreden wordt echter wat verstoord doordat tijdens The Kids een deel van de luidsprekers uitvalt, waardoor aan de linkerkant er nog amper wat te horen is. Zanger Jason Cruz lijkt het echter niet te horen, hij gaat onverstoord verder. Het euvel wordt gelukkig verholpen, waarna de band met In Harm's Way de set vervolgt. In dat nummer besluiten de mannen nog even een ode aan Pantera te brengen, door een stukje Walk er tegenaan te gooien. Uiteindelijk sluit de band de set af met wat lekkere, oudere nummers, in de vorm van Solitaire en Matchbook. Al met al blijkt Strung Out best een lekkere opwarmer voor Ignite.

De band waar vanavond toch de meeste mensen voor komen is Ignite. Al gelijk vanaf de eerste noot van Poverty For All is ook gelijk duidelijk dat Ignite er zin in heeft. Ondanks dat de band al jaren voor hetzelfde album op tour is, brengt de band de nummers nog altijd met dezelfde energie als toen het album net uit kwam. Wel geeft frontman Zoli T�gl�s aan dat het inderdaad wel eens tijd wordt om met een nieuwe cd te komen, en hij verzekert het publiek dat er ook daadwerkelijk nieuwe nummers geschreven worden. Hij belooft echter niet dat het album binnenkort al af is. De setlist van vanavond bestaat dan ook voor ongeveer de helft uit nummers van Our Darkest Days (waaronder het mooie Let It Burn). De andere helft bestaat uit materiaal van het vorige album A Place Called Home (o.a. het titelnummer, Run en Veteran), en ergens tussenin worden nog twee oudere nummers gespeeld. Natuurlijk preekt frontman Zoli wel weer wat tussen de nummers door over het milieu, en mag een medewerker van de Sea Shepherd organisatie komen vertellen wat voor goed werk ze doen. Ook wordt Bono van U2 weer een veer in de reet gestoken, vlak voordat de band uitbreekt in de cover van Sunday Bloody Sunday.

Na het tweede (en laatste) oude nummer van vanavond, Call On My Brothers, krijgt Zoli T�gl�s door een enthousiaste fan, Xander van Dijck, een petje toegeschoven. Zoli vraagt of het woord dat op het petje staat, Fokkum, de naam is van de band waar Xander zelf in speelt. Wanneer dat zo blijkt te zijn, nodigt de zanger hem uit om op het podium een refrein van een eigen nummer te komen zingen. Xander blijkt echter de gitarist van Fokkum te zijn en niet de zanger. Dan roept Zoli de andere twee bandleden van Fokkum, die eveneens aanwezig blijken te zijn, op om naar voren te komen. Het drietal mag de instrumenten van Ignite voor een nummer lenen. Terwijl de grote mannen vanaf de zijkant staan toe te kijken, hebben de linkshandige gitarist Xander, die de geleende gitaar op zijn kop houdt, bassiste Lisa Wessling en drummer/zanger Richard �Ries� Willemse de tijd van hun leven.

De formatie brengt de felle hardcore/metal-song A Chance ten gehore, die bijzonder veel bijval krijgt uit het publiek, inclusief de nodige stagedivers. De drie bandleden blijken ook nog een tas vol met promo-cd�tjes en dergelijke bij zich te hebben, die in het publiek worden gegooid. Het gebaar van Ignite krijgt extra betekenis als je weet dat Fokkum al een tijdje stil ligt, omdat bandleider Ries Willemse met een burn-out kampt. Zoli is hier echter niet van op de hoogte, want hij vraagt de formatie na afloop wanneer hun volgende concert zal plaatsvinden. Het gaat hier derhalve duidelijk niet om een ingestudeerd intermezzo, maar om een spontane actie, die Fokkum zelfs het grootste applaus van de avond oplevert. Zoli T�gl�s geeft Fokkum (en andere muzikanten in het publiek) tot slot de tip mee om bij het volgende concert van Metallica het podium op te stappen en te zeggen dat je even een nummer gaat spelen, want dat is de manier waarop het volgens Zoli hoort.

Ignite vervolgt daarna de set weer als vanouds, maar neemt wel even gas terug met het rustige Live For Better Days. De band uit Californi� laat het publiek echter nog even goed zweten in de pit, door af te sluiten met de schitterende songs Know Your History en Bleeding. Ook vanavond was Ignite weer heer en meester, en kan het eigenlijk niemand nog iets schelen dat een nieuwe cd lang op zich laat wachten.

Setlist Ignite:
1. Poverty For All
2. Veteran
3. Fear Is Our Tradition
4. Burned Up
5. Last Time
6. Fill In The Blanks
7. You
8. A Place Called Home
9. My Judgement Day
10. Let It Burn
11. Run
12. By My Side
13. Sunday Bloody Sunday
14. Call On My Brothers
15. gastoptreden Fokkum met A Chance
16. Live For Better Days
17. Know Your History
18. Bleeding