Op het een van de gezelligste festivals van Nederland is het dit jaar iets minder druk. Waar vorig jaar zo'n 500 man het terrein betrad, lijken er nu slechts 200-250 aanwezig te zijn. Of dit aan de line-up, de weersverwachting (extreme hitte met later extreme regen) of de wedstrijd Duitsland-Uruguay lag is niet helemaal helder. Ondanks de wat lage opkomst blijft een dagje Roadgrill door de sfeer, het ultragoedkope (en lekkere) bier, de muziek en het gratis vlees altijd de moeite waard.
Openingsband Rorschach is al meteen een vreemde eend in de bijt. Of dit nu meer komt door het feit dat de band in muzikaal opzicht erg veel verschilt van de rest van de line-up, of door de presentatie van de in een dominatrixkostuum gehulde zangeres Venomena La Chante is nog maar de vraag. De band brengt een interessante combinatie van Rammstein, Nina Hagen en dark wave ten gehore, maar wordt door het publiek nog wat afwachtend ontvangen. Iets wat niet gek is, als je bedenkt dat de bandleden in lange leren jassen op het podium staan, terwijl voor het podium in de zon de mussen dood van het dak vallen. Men laat zich hier echter niet door van de wijs brengen en zet, helemaal door de act van mw. La Chante (inclusief Duits accent), een leuke set neer. Enkele nummers klinken dan misschien wel wat simpel, vermakelijk is het allemaal wel. (Lennert)
Zonder enige fatsoenlijke aankondiging staat dan ineens Sobek op het podium. Volgens het programma moet het Cirrha Niva zijn. Het volk dat Cirrha Niva niet kent, staat dan ook enigszins verward toe te kijken, want het is duidelijk geen progressive metal dat uit de boxen schalt. Sobek zelf maakt de beste keus door zichzelf netjes voor te stellen en vooral een goed optreden neer te zetten. Uiteindelijk blijken zij de vervanger van Manimal te zijn en zakken ze een plaats op de bill. Mede doordat ik werkelijk nog nooit van deze Nederlandse band gehoord heb, ben ik aangenaam verrast door hun gave muziek. Qua stijl hangt het tussen heavy en thrash metal. De smaakmakers zijn zonder twijfel zanger Lennart van Meegen wiens stem als twee druppels waters op die van James Hetfield lijkt en het fantastische gitaarspel van Matthijs Snoek. De nummers zijn daardoor lekker uitgesponnen, maar liggen heerlijk in het gehoor. Ondanks dat ik wegvalen van Manimal bijzonder jammer vond, heeft de organisatie een uitstekende keuze gemaakt om Sobek op te roepen. Hopelijk gaan we nog meer van deze band horen! (Ruud)
Cirrha Niva heeft net als Rorschach het probleem dat een hoop mensen toch meer voor oldschool heavy metal komen dan voor de iets minder conservatieve genres. Dat wil niet zeggen dat de band een slechte indruk achterlaat, sterker nog: de mij aan Pain Of Salvation herinnerende progressieve metal wordt overtuigend gebracht en heeft me zeker benieuwd gemaakt naar studiomateriaal van deze band. De zanger heeft een groot bereik, de nummers zijn stevig en progressief zonder ook maar een moment het te vervallen in oeverloos gepriegel en de band toont zicht niet uit het veld geslagen door het feit dat op dit tijdstip de meeste mensen zich in de schaduw hebben verstopt in plaats van vooraan bij het podium te staan. Na slechts vier of vijf nummers is het optreden al afgelopen, maar ik kan in ieder geval stellen dat ik meer van deze band wil gaan horen. (Lennert)
Later dan in eerste instantie de bedoeling was, begint dan eindelijk de set van Martyr. In de afgelopen jaren hebben onze vrienden uit Utrecht vele Nederlandse podia onveilig gemaakt en zijn ze inmiddels graag geziene gasten door hun goede set en sterke podiumpresentatie. Ook op Roadgrill is het optreden van begin tot eind een feest. De hitte heeft inmiddels haar hoogtepunt bereikt. Reden genoeg voor Rop om behalve zichzelf ook het publiek van water te voorzien. Met regelmaat vliegen de emmers water over onze hoofden heen. Ook muzikaal is het dik in orde en kunnen we genieten van oude en nieuwe songs. We krijgen zelfs een nieuwe nummer te horen. Puik optreden! Misschien het beste die ik inmiddels van ze gezien heb. (Ruud)
Net als op voorgaande edities mag een optreden van Roadkill natuurlijk niet ontbreken! De band is begin jaren '90 opgericht in een tijdperk dat de traditionele heavy metal op uitsterven stond, maar heeft hier vandaag de dag weinig last van. Origineel is het allemaal niet, maar de setlist wordt met zoveel enthousiasme voor ons gespeeld dat dit helemaal niets uitmaakt. Zanger Marc (die nog steeds op een jonge Chuck Norris lijkt) toont zich net als vorig jaar een uitstekende frontman met een goed stemgeluid en een nodige portie enthousiasme. De fans worden onder andere getrakteerd op het Manowaresque God Of War en mijn persoonlijke favoriet Merlin en ondergaan dit uitgelaten. Als we in de toekomst meer Roadgrill's krijgen hoor je mij niet klagen als deze band hier iedere keer aanwezig zal zijn! (Lennert)
De meest verrassende band op de bill is naar mijn idee het Britse Avenger. In de afgelopen jaren heeft het reünievirus ook in de NWOBHM-scene toegeslagen. Dat heeft als resultaat dat ook deze band terug actief is. Van de originele line up is alleen drummer Gary Young overgebleven. De overige bandleden zijn zo jong, dat de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk lager is dan die van Avenger zelf. Een vrij rare situatie om te zien. Op het gehoor afgaande is dat een heel ander verhaal, want ook dit optreden is uitstekend en klinkt precies zoals een NWOBHM-band zou moeten klinken. Helaas ken ik geen materiaal van de band, maar logischerwijs zullen de gespeelde tracks van de albums Blood Sports en Killer Elite komen. Het publiek maakt het allemaal niets uit en het door de regen uitgedunde groepje voor het podium gaat lekker uit zijn dak. In de laatste helft van de set valt door de regen de stroom uit. Minuten lang is onduidelijk wat er gaat gebeuren. De band verschijnt nog even op het podium. Er wordt nog wat lol gemaakt met het publiek, waardoor ook dit goede optreden een enigszins waardig einde krijgt. (Ruud)
Wat volgde na Avenger was een heuse stortbui op het festivalterrein. Het is lang onduidelijk gebleven of het optreden van Evergrey alsnog zou plaatsvinden. Vanuit de organisatie is lange tijd geen bericht gekomen, waarop we hebben besloten om naar huis te gaan. Later hebben we vernomen dat het optreden binnen alsnog heeft plaatsgevonden. Zoals gezegd waren we op dat tijdstip niet meer aanwezig. Een verslag van Evergrey moeten we u helaas schuldig blijven. (Ruud)
Klik op de foto's voor grotere versies
