Project A is een jong rockgezelschap wat 45 minuten de tijd kreeg om zich te bewijzen, al was het alternatieve gehalte van hun rockmuziek wellicht wat t alternatief voor een op dat moment nog matig gevulde zaal. Met enthousiasme brachten de nog onbevangen jongelingen hun set en kregen zo hun podium om te laten zien wat ze waard waren. De reacties waren lauw tot afwezig en dat zal de band niet echt een plezier hebben gedaan, vermoed ik.
De volgende band was het Engelse Kane'd genoemd naar de achternaam van de drie nog jonge zusjes die het hart en ziel van de band vormen. Zo schrijven de jongedames zelf al hun nummers en worden de twee gitaristen, bassist en drummer ingehuurd om met de meiden op tour te gaan, en om ook het muzikale gedeelte tijdens de diverse demo-opnamen te verzorgen. Ik moet zeggen dat ik, ondanks de punkpoprock-achtige muziek, best onder de indruk was.
De drie stemmen vulden elkaar prima aan, muzikaal stond het als een huis en, hoewel door hun jeugdige leeftijd nog net niet stoer genoeg, de meiden wisten de sfeer er goed in te krijgen en wisten ook een paar ouwe rockers gek te maken met een Billy Idol cover. De interactie was daarmee compleet en hoewel ze slechts een half uur mochten vullen (ze zouden officieel als eerste opgetreden hebben maar de setlists waren al samengesteld) heeft Kane'd een goede indruk achtergelaten, en namen de tijd om met iedereen te praten en op de foto te gaan. De planning voor een volledig album staat voor april/mei 2010 en wie weet mogen we de band dan wederom verwelkomen in Nederland.Bij de merchandise verkochten ze een EP met 6 tracks waarvan de recensie snel op Metalfan zal staan.
Ook stonden ze gewoon lekker tussen het publiek toen de introtape van House Of Lords stipt op tijd de zaal in werd geslingerd. Tot mijn grote verbazing kwam er een getoupeerde blonde gitarist het podium op, en dat bleek Danger Danger-gitarist Rob Marcello te zijn, die de in de USA achtergebleven Jimi Bell verving. Erg jammer wat mij betreft, want Marcello haalde geenszins het niveau wat ik van Bell gewend was; met name zijn solo's waren in elk nummer hetzelfde en heel erg monotoon, tot vervelens toe. Gelukkig was dat de enige dissonant, want de aanwezigen zagen een prima optreden met een toch wat verrassende setlist. James Christian's stem was weer in optima forma, en de humor van de band maakte het een ontspannend optreden met prima muziek, bijeen geraapt uit hun inmiddels omvangrijke repertoire. Jammer genoeg kwamen twee favorieten (het nieuwe Desert Rain en Can't Find My Way Home) deze avond niet voorbij, maar er bleek toch volop genietbaars in de setlist. Prima muzikaal avondje gehad. Hopelijk keert Jimi Bell toch snel terug op het nest.
Setlist House of Lords:
1. Sahara
2. Talkin' 'Bout Love
3. S.O.S. In America
4. Cartesian Dreams
5. I Don't Wanna Wait All Night
6. I'm Free
7. Born To Be Your Baby
8. Love Don't Lie
9. I Wanna Be Loved
10. Come To My Kingdom
11. Rock Bottom
12. One Foot In The Dark
13. Never Look Back
14. Your Eyes
15. These Are The Times
16. Bangin'
17. Pleasure Palace
18. Slip Of The Tongue
Klik op de foto's voor grotere versies
