De eerste act die ik vandaag weet te bewonderen is de Nederlandse glam-metalband Patatje Metal, zij spelen op het Enge Bos Podium. Zij brengen bekende Nederlandstalige nummers in een metalen jasje en deze nummers zijn her en der opgeleukt met zeer bekende metalriffs van o.a. Black Sabbath en andere metalacts. Op zich niets nieuws maar wel zeer vermakelijk en dat is te merken ook aan de reacties vanuit het publiek en de spelvreugde van de band. O.a. de bekende nummers Annabel (Hans de Booij) en Ding A Dong (Teach In) passeren de revue. Al met al een zeer leuke act om te bekijken tijdens het genot van een bakkie leut en een pilsje. Waar tijdens eerdere edities de programmeringsblaadjes her en der op het veld lagen zie ik er nu geen enkele op de grond liggen. Hierdoor ben ik genoodzaakt Patatje Metal te verlaten om het festivalterrein verder te verkennen en me de programmering eigen te maken.
Ik kom er dan ook snel achter dat ik helaas te laat aanwezig was om het optreden van De Staat te kunnen zien. Diverse omstanders wisten me te vertellen dat De Staat een puik optreden had gegeven. Afijn dan maar eens kijken in de Jaegermeister Surprise Act tent, want daar staat Bonaparte te spelen en daar heb ik nog nooit van gehoord. De tent is niet afgeladen vol, maar voor het podium staat een redelijke menigte intens te genieten van het schouwspel op het podium. Bonaparte is een Zwitserse/Duitse band die met haar circusshow de diverse Europese podias onveilig maakt. Bonaparte maakt een soort electro-punk (af en toe lijkt het zelfs op LCD Soundsystem) die zeer aanstekelijk is, maar die daarnaast ook nog eens wordt ondersteund door hun hilarische en aparte podiumact. Het is een komen en gaan van vreemde uitgedoste dames die continu of een toneelstukje opvoeren, of vreemde en grappige bewegingen laten zien. Voor mij in ieder geval het hoogtepunt van Dauwpop, nu hun album maar eens checken en kijken of dat ook zo kan boeien.
Daarna was het de beurt aan de mannen van Anti-Flag. Deze punkers waren altijd behoorlijk politiek bewust en soms bijna bij het militante af. Ondanks het Obama tijdperk hebben de heren nog steeds een pesthekel aan het beleid van de gezagvoerders in Washington. Dit kwam ondermeer tot uiting in het nummer Sodom, Gomorrah, Washington D.C., een voorproefje van hun aanstaande nieuwe album. De band had er zichtbaar zin in en zette een gedegen set neer en speelde goed. Zo wist Anti-Flag de eerste circle-pit van de dag te regelen, iets waar het publiek gretig gebruik van maakte. Ik kreeg het gevoel dat er toch nog heel wat publiek de muziek van Anti-Flag kende, iets dat ik absoluut niet verwacht had. Al met al een leuk optreden.
Biohazard is alweer een tijdje in de originele setting actief. Waar ik de reacties van het publiek tijdens Waldrock 2008 nogal gematigd vond konden Billy, Bobby, Danny en Evan in Hellendoorn wel degelijk op een enthousiast publiek rekenen. Het geluid was niet al te best maar dat mocht niet deren. De band starte furieus met het nummer Urban Discipline om daarna alleen maar nummers van de eerste drie albums te spelen. Deze band kan nog steeds als geen ander die typische groove neerzetten waar tig hardcore/metalcore bands ook in 2009 nog steeds gebruik van maken. Aan de andere kant mogen ze nu snel weer eens met iets nieuws op de proppen komen. De huidige set, hoe goed de nummers ook zijn, kan ik onderhand wel dromen. Zanger Evan was in ieder geval weer behoorlijk op dreef en ook Biohazard wist een enorme circle-pit op de been te brengen. Prima concert, nu zo spoedig mogelijk de studio in a.u.b.
Ergens aan het begin van de avond stond Deathstars op het programma. Ook deze band liet een goed optreden zien en werd goed ontvangen door het publiek. Ze speelden natuurlijk nummers van hun laatste album Night Electric Night, maar ook bijvoorbeeld Tongues van hun vorige album. Met name dit nummer bleef hangen vanwege de zeer jankerige podiumact van de zanger. Hij probeerde het publiek ietwat te provoceren, maar niemand, echt niemand ging er op in en dat was ook precies wat de beste man verdiende. Nee deze band zal ik in de toekomst zeker niet weer gaan bekijken, maar gelukkig dat er zoiets bestaat als smaken verschillen.
Gelukkig zijn er altijd nog bands die het vuurtje op een bijna afgerond festival nog weten aan te wakkeren. Ik heb het natuurlijk over de Band Zonder Banaan, oftewel BZB. Zij waren de laatse act op het Enge Bos Podium. Deze heren zijn ook alweer een tijdje actief in het concertcircuit, wie kent ze niet. Deze partyband heeft met name op het laatste album Bart toch wat nieuwe invloeden (lees folk) laten doorschemeren iets wat live voor vrolijke taferelen zorgt. Een glimlach van de pret, een traan van het feit dat het weer bijna afgelopen is. En als de band dan ook nog het nummer Mooie Dag speelt dan kun je niet anders concluderen dat Dauwpop 2009 wederom een mooie dag was. Daarna snel naar huus, want zo liepen mijn oren geen schade op van dat gejank van Guus.
Op naar volgend jaar en ik hoop dat er dan wederom een fiks aantal stevige acts aanwezig mogen zijn.
