..maar eerst werd het publiek in een al redelijk volle 013 getrakteerd op de aan Mastodon refererende stoner/metal van Baroness. Met een prima album eerder dit jaar uitgebracht op het Relapse label waren de verwachtingen hooggespannen. Helaas was de behoorlijk strenge security, met de daaropvolgende lange rij voor de deur tot gevolg, deze avond in 013 er de oorzaak van dat we maar 2 nummers meekregen van de set van deze Amerikanen. Wat de heren op een behoorlijk kaal en leeg aandoend podium de bezoekers voorschotelden smaakte echter naar meer, hopelijk binnenkort snel weer in een kleine zaal te bewonderen.
Na een korte ombouwperiode was het daarna de beurt aan My Uncle the Wolf, persoonlijk had ik tot vanavond nog nooit van deze band gehoord. Het enige dat ik van tevoren in de wandelgangen opving was dat Jimmy Bower (oa. Down en Superjoint Ritual) deze band zo'n beetje onder zijn hoede heeft genomen en dat men muzikaal ook behoorlijk aan deze twee bands doet denken. Nu kan ik over Superjoint Ritual niet oordelen maar My Uncle the Wolf deed met hun metalen stoner zo nu en dan zeker aan Down en aanverwante New Orleans bands denken. Normaal gesproken gaat de muziek van deze bands er bij mij in als zoete koek maar op de een of andere manier kwam het vanavond totaal niet over. De nummers waren redelijk clich om over de podiumpresentatie (Amerikanen voor het eerst in Nederland..weed.. enfin, ik denk dat ik niet meer hoef te vertellen) maar te zwijgen. De The Doors cover op het eind was dan nog een aardige verrassing maar verder was dit een optreden om snel te vergeten.
Vervolgens was het lange wachten in de inmiddels bomvolle en snikhete 013 begonnen. De hekken die tijdens de beide voorprogramma's al op de achtergrond stonden werden naar de rand van het podium gebracht, in combinatie met de drie videoschermen (aan beide kanten en achter de band een) deed de setting behoorlijk denken aan de In Case You Didn't Feel Like Showing Up..Live video die Ministry bijna 20 jaar terug uitbracht.
Iets over half 10 is het dan zo ver, na het langdradige I'm not Gay intro van The Revolting Cocks strompelt Jourgensen (dit jaar wordt hij 50) als een volleerde industrial versie van Ozzy Osbourne het podium op waarna de stoomwals die Ministry heet losbarst. Het geluid is in het begin niet al te best maar na verloop van tijd lijkt dat wat bij te trekken (of je went eraan..). Subtiliteit en afwisseling hoef je over het algemeen bij Ministry niet te verwachten en vanavond is wat dat betreft geen uitzondering. De machinale beats en de mitrailleurachtige riffs worden ongenadig en onophoudelijk op het publiek afgevuurd en dat publiek lijkt het allemaal prachtig te vinden. Het eerste deel van de set is vooral gereserveerd voor werk van de laatste drie albums waar vooral de nummers van Houses of the Mole (No W, Waiting, Worthless en Wrong) er positief uitschieten, al moet gezegd worden dat elk nummer met overtuigingskracht wordt gebracht. Jourgensen zelf lijkt er, ondanks zijn duidelijk beschonken toestand, erg veel schik in te hebben en staat als een volleerde ceremoniemeester het publiek, en zijn band, te dirigeren. Verder is de interactie met het publiek gedurende het gehele concert erg minimaal. Na een korte onderbreking is het dan tijd voor een korte greatest hits' set met daarin de klassiekers So What, N.W.O, Just One Fix en, blijkens het door het inmiddels sufgebeukte publiek luidkeels meegezongen Thieves! Liars! de duidelijke publieksfavoriet, Thieves.
Na deze klassieker veldslag komt men nog eenmaal terug voor een dronkenmanversie van Wonderful World, een cover van Louis Armstrong, wat rustig begint maar eindigt op de typische Ministry wijze op vol volume. Maar na iets meer dan anderhalf uur zit het er dan toch echt op. Kniesoren zullen ongetwijfeld klagen over het gebrek aan interactie van Jourgensen en het ontbreken van enkele klassiekers, en voor beide valt wel wat te zeggen maar het algehele gevoel is er toch een van voldoening. Zoals Jourgensen zelf aangaf is het mooi geweest, en is het tijd voor nieuwe dingen.
Ministry heeft op deze zondagavond op waardige wijze afscheid genomen van Nederland.
1. Let's Go
2. The Dick Song
3. Watch Yourself
4. Life is Good
5. The Last Sucker
6. No W
7. Waiting
8. Worthless
9. Wrong
10. Rio Grande Blood
11. Senor Peligro
12. LiesLiesLies
13. Khyber Pass
14. So What
15. N.W.O.
16. Just One Fix
17. Thieves
18. Wonderful World
klik op de foto's voor grotere versies
