Voordat Down het podium betreedt, wordt het geduld van de bezoekers wel op de proef gesteld. Voor velen begint de avond met een lang oponthoud voor de ingang van de zaal. Op last van de band dient iedereen uitgebreid gefouilleerd te worden. Met de moord op hun voormalige Pantera-collega Dimebag Darrell in het achterhoofd, is het wel begrijpelijk dat zanger Phil Anselmo en bassist Rex Brown geen risico's nemen. Wanneer om acht uur het voorprogramma begint, staat er nog altijd een lange rij wachtenden bij de ingang.

Zij missen echter weinig, want Down heeft helaas geen bands meegenomen om het publiek op te warmen. In plaats daarvan krijgen we op een groot scherm wat flauwe fragmenten te zien uit een Down tourdocumentaire die binnenkort op dvd zal verschijnen, afgewisseld met live-opnames en videoclips uit de jaren zeventig van een aantal grondleggers van heavy metal, zoals Ted Nugent, Thin Lizzy, AC/DC, Deep Purple, Scorpions en Black Sabbath.

De bedoeling van het voorprogramma is onduidelijk. Wellicht probeert Down de aanwezigen te overtuigen dat hun eigen songs op hetzelfde niveau staan als de beste muziek uit de jaren zeventig, want tussen de klassiekers door krijgen we tevens de videoclip voorgeschoteld van On March The Saints, de single van het laatste album III: Over The Under. Als je ons wist te vertellen dat dit nummer eer betoont aan de overlevenden en slachtoffers van de orkaan Katrina die in 2005 New Orleans heeft verwoest, dan had je overigens vrijkaarten kunnen winnen voor deze avond.

Na een uur is de filmvoorstelling eindelijk afgelopen en begint het optreden van Down. Inmiddels is de zaal bijna volgelopen en wordt het langzamerhand erg druk vooraan. Bij de openingssongs is het direct duidelijk dat het vijftal vanavond in topvorm is. Vooral Anselmo is op dreef. Hij lijkt op weg naar de zaal nog even bij wat coffeeshops te zijn binnengelopen, maar het be�nvloedt zijn optreden niet negatief. Integendeel, Anselmo is geweldig bij stem en zijn podiumpresentatie is aanstekelijk.

Eind vorig jaar werd een incident breed uitgemeten op internet waarbij de ruige frontman een concertbezoeker kleineerde die hem had geraakt met een glas bier. Als vandaag een bekertje naar Anselmo wordt gegooid, lacht de zanger er echter om. Zijn humeur lijkt niet stuk te kunnen en hij toont zich zeer tevreden met het Nederlandse publiek: "As usual, you're kicking Germany's ass" ("Zoals gewoonlijk, schoppen jullie Duitsland's kont" ).

De overige bandleden leveren eveneens uitstekende prestaties. Geholpen door een goed geluid presenteert de band vette uitvoeringen van een twintigtal songs. Vaak klinken ze nog beter dan op de plaat, zoals Lifer dat aanmerkelijk sneller gespeeld wordt dan in de studioversie. Het levert een flinke moshpit op. Na een kleine anderhalf uur neemt de band een korte pauze. Vervolgens schalt de korte instrumental Doobinterlude uit de luidsprekers en keert het vijftal terug voor een toegift van een half uur, waardoor de totale speelduur van het concert bijna twee volle uren bedraagt.

Aangezien Down alleen eigen nummers speelt, passeert ongeveer de helft van het oeuvre van de band de revue. De heren zouden het zichzelf gemakkelijk kunnen maken door bijvoorbeeld wat populaire Pantera-songs te spelen, maar ze kiezen voor het materiaal dat ze samen geschreven hebben. Bijna het gehele debuutalbum Nola komt voorbij, aangevuld met uitschieters van de beide opvolgers, zoals Learn From This Mistake en Beneath The Tides. Alleen On March The Saints schittert door afwezigheid. Dat nummer staat meestal wel op het programma, maar Down houdt er van om de fans te verrassen door de setlist van show tot show te vari�ren.

Zo krijgen we deze avond In The Thrall Of It All te horen, dat pas voor de vierde keer live wordt gespeeld. Het nummer kan (terecht) op veel bijval rekenen. De andere nieuwe songs van III: Over The Under krijgen eveneens opvallend veel respons van het publiek. Mijn persoonlijke favorieten blijven desalniettemin twee oude krakers die tijdens de toegift voorbijkomen. Op de prachtige ballad Jail vervult drummer Jimmy Bower als percussionist een hoofdrol, terwijl de hitsong Stone The Crow een leuk intro kent waarbij Pepper Keenan van gitaar moet wisselen voordat de openingsriff goed klinkt.

Ongetwijfeld past Keenan dit trucje elke avond toe, maar als je voor de eerste keer een Down concert bezoekt is het een leuke vondst. Hetzelfde geldt voor de momenten waarop Anselmo een nummer even stillegt en voor de aanwijzingen die hij tijdens Jail geeft om te zorgen dat de fans in het juiste, langzame tempo klappen. Met een ingespeelde show en een sterke verzameling songs weet Down het publiek twee uur lang te vermaken. Voor een groep die alleen eigen nummers speelt en slechts drie albums heeft om uit te kiezen, is dat een bijzonder knappe prestatie.

Setlist
1. Underneath Everything
2. The Path
3. Hail The Leaf
4. Lifer
5. Lysergik Funeral Procession
6. Three Suns And One Star
7. Pillars Of Eternity
8. Mourn
9. Ghosts Along The Mississippi
10. Learn From This Mistake
11. N.O.D.
12. Beneath The Tides
13. In The Thrall Of It All
14. Losing All
15. Eyes Of The South
16. Doobinterlude
17. New Orleans Is A Dying Whore
18. Stone The Crow
19. Jail
20. Bury Me In Smoke

klik op de foto's voor grotere versies

Liveopnames van het nummer Three Suns And One Star zijn overigens te zien op de site van Roadrunner Records Nederland. Je kunt ze bekijken via deze link.