Stillborn breekt het ijs met vette metalcore zoals Hatebreed en Killswitch Engage die spelen. Ook flitst Meshuggah voorbij, toch de eerste band waar je aan denkt als je onconventionele ritmes en riffjes langs hoort komen. Af en toe een melodieuze uitspatting (mooie solo's!), maar verder is het vertrouwd raggen.
Of je er nu op zit te wachten of niet, THISWILLKILLYOU komt naar je toe! Letterlijk, de zanger stond meer voor het podium dan erop. Ik vond het wel lollig, maar voor sommigen was het erg confronterend als je rustig van een afstandje met je stoere metalpretbek biertjes wil staan kantelen. Dan zit je niet te wachten op een schreeuwlelijk die in je gezicht brult. Ook weer vette metalcore, hyperactief gebracht en nu met cleane zang in de mix.
Na dat nieuwe geweld valt het meest ervaren voorprogramma Demia toch een beetje tegen. Hun cd Insidious wordt enthousiast gepromoot, maar na de voorgaande bands lijkt het voormalige Cancelled wat gereserveerder. Muzikaal valt er echter genoeg te genieten. De cleane zang werkt live jammer genoeg niet zo goed als op cd.
Laberinto begint in de eerste instantie gewoon met zijn vieren een korte eigen set, waarin we weer fijn herinnerd worden aan de effectiviteit van de combinatie metal en salsa. Vlotte thrashy nummers, maar ook het springerige Come Closer zorgen ervoor dat de zaal razendsnel bloedheet wordt.
Als dan ook Def P en de rest van de Posse opkomen is de chaos compleet. We horen Nederlands, Engels, Spaans, allemaal door elkaar. We verstaan er geen zak van, maar tering, wat een feest. Dansende mensen, moshende kerels en n dame op hakken (op te maken uit de blauwe plek op m'n voet), headbangende metalheads, meebrullende fans, er is niemand die niet op de een of andere manier geniet. In hoog tempo horen we een reeks oude en nieuwe nummers langskomen. De versies van Moordenaar en Weer Geen Clubhit zoals we ze op de nieuwe cd The World Might Suck gaan horen, maar ook oudjes als Schijnheilhitlers en Wat ik Effe Kwijt Wou van de Nembrionic-samenwerking (hiep hoi!).
De setlist houdt natuurlijk ergens op, maar de kliek is dan nog lang niet klaar. Voor het steeds meer slinkende publiek (het is al half twee) wordt nog een langdurige jamsessie gehouden met gastrappers en een grunter. Daarna is het verhaal toch echt afgelopen.
