Terwijl het publiek op het gemakje de zaal binnendruppelt, bijt Carach Angren de spits af. Hoewel de band vlak voor de jaarwisseling nog ene Brynmor als live-bassist heeft aangewezen staan er vanavond slechts drie man op het podium en alle drie zonder de bas.
Afijn, klein detail, voor de rest doet het de band het wel leuk. Ik heb tot vanavond nog nooit van Carach Angren gehoord, nu weet ik dat wij in Nederland ook op gebied van symfonische blackmetal fatsoenlijk zijn vertegenwoordigd. De muziek an sich is niet echt mijn ding (ik hoor er te veel latere Cradle Of Filth in en n Cradle Of Filth is ook wel meer dan genoeg) maar buiten dat kan ik de band gerust van wat positief commentaar voorzien. Met hen die blackmetal liever bombastisch dan rauw horen zal Carach Angren geheid goede zaken doen en ook het optreden van vanavond kan dit enkel bevestigen. De band is toegewijd bezig en brengt de nummers overtuigend en prima uitgevoerd aan de man. De twee demo`s die Carach Angren rijk is worden vanavond vertegenwoordigd door onder meer Paranormal Kinetic Activity, Sepulchral Disequilibrium, The Ghost Of Raynham Hall en After Death Premises. Met de nummers A Strange Presence Near The Woods en Haunting Echoes From The Seventeenth Century vestigt de band alvast de aandacht op het debuutalbum Lammendam dat in april van dit jaar gaat uitkomen.
De volgende band op de bill is Thyrgrim, de band die vanavond het meest oninspirerende optreden neerzet. Deze driekoppige formatie (wederom zonder bassist) heeft werkelijk een uitstraling van een zak kiemende aardappels. Gitarist AblaZ lijkt zijn beste been nog voor te zetten, maar de rest van de band lijkt geen enkele interesse in het publiek, de muziek en het optreden in het algemeen te tonen.
Aanvankelijk speelt Thyrgrim redelijk eentonig, waarbij de drums ook nog eens een rommeltje worden. De nieuwe nummers Hass en Niedergang klinken live lang niet zo goed als op cd, het sfeervolle aspect gaat geheel verloren in het matte geluid. Een magere start, toch weet de band zich gaandeweg te herstellen en worden er opeens hele fijne zaken uit de twee beesten van BC Rich getrokken. Met name tegen het einde van het hele korte en zeer abrupt aflopende optreden lijkt Thyrgrim de juiste muzikale slag eindelijk te grijpen.
Een ferm contrast met het optreden van Thyrgrim is vervolgens de show van Mnegarm. Vol enthousiasme bezet de band het podiumpje van Baroeg en knalt het optreden na de intro vol power in met Genom Vrldar Nio. Vanavond staat het optreden grotendeels in het teken van het vorig jaar uitgebrachte Vargstenen , en naast de opener worden ook nog I Underjorden, de titeltrack Vargstenen en Vedergllningens Tid (die tevens de hekkensluiter van het optreden is) ten gehore gebracht. Ook de voorganger Vredens Tid wordt nog even in het zonnetje gezet, Mnegarm speelt van dit album Sigrblot, Hemfrd en Segervisa in n blok door.
Overigens regent het nergens bassisten vanavond en ook het Mnegarm-kamp lijkt getroffen te zijn door dit gebrek. Dit wordt opgelost door zanger Erik de basgitaar om te hangen, gelukkig kan hij er mee uit de voeten en zo houdt de show stand zonder enig muzikaal verlies.
Hoewel Mnegarm zich vanavond grotendeels tot de latere nummers beperkt (van het debuut Nordstjrnans Tidslder spot ik enkel Fdernas Kall (Under Hjda Nordbaner) en En Fallen Hrskare en van mijn persoonlijke favoriet Havets Vargar helemaal niets) weet de band de hele zaal volledig mee te slepen. Vooral de charismatische violist Janne steelt de show, hoewel de hele band behoorlijk op dreef is. Erik is uitstekend bij stem, het geluid is prima, het bier klettert een ieder rijkelijk om de oren en zo vliegt de tijd onder de meest gemoedelijke omstandigheden naar het punt waarop de laatste noten van de band worden verruild voor een tocht richting de bar. Sk?l!
Na de ombouwpauze is het dan weer zover en drommen de aanwezigen richting het podium, waar de lichten doven en de rookslierten opstijgen. Dit tafereel is, als u het mij vraagt, subliem voor een band als Kampfar, die inmiddels in verschillende zalen en openluchtpodia heeft gestaan, maar nergens zo goed tot haar recht komt als in een knus, donker zaaltje dat doordrenkt is met metalgeschiedenis.
Dat Kampfar haar klassiekers eert blijkt wel uit het feit dat de band het nummer Troll, afkomstig van de geweldige EP Norse als openingsnummer kiest. Een uitstekende zet en de ambiance is meteen als vanouds. De sferen die drie jaar geleden al zijn aangewakkerd herleven vanavond in volle glorie, zowel de band als het publiek genieten een gedenkwaardige avond vol innemende muziek met de ijstoppen van de Noorse bergen op het denkbeeldige achtergrond. Kampfar is voor mij n van de weinige live-bands die dit gevoel moeiteloos over kan brengen, zonder er allerlei poespas bij te halen. Enkel door middel van de vlekkenloze en diligente uitvoering van de nummers plukt de band aan de juiste snaren, de omgeving en het publiek doen de rest.
Omdat het in 2006 uitgekomen Kvass niet meer als het "nieuwe album" wordt beschouwd, is Kampfar voor vanavond tot een zeer diverse setlist overeengekomen. Van iedere full-length worden twee nummers gespeeld, wat neerkomt op Bukkeferd en Hymne van Mellom Skogkledde Aaser, Troll, Dd Og Trolldom en (uiteraard) Norse van Fra Underverdenen en Ravenheart en Gaman Av Drmmer van Kvass. En zo is het genieten geblazen van een rijke reis door de Kampfar-discografie, met bij iedere halte een royale stop.
Als de band na een korte afdaling backstage terug komt voor een toegift, heeft zager Dolk een verrassing in petto. De band werkt aan een nieuw album en een nieuw nummer zal worden gespeeld Als wij de blonde frontman mogen geloven is het vanavond de allereerste keer dat de band een nieuw nummer van de planken laat stuiteren. Daar dit nummer nog verder nergens te beluisteren valt is dit natuurlijk een hele eer, hoewel dit nieuwe nummer in mijn opinie niet helemaal kan tippen aan het oudere werk van Kampfar. Geen negatief commentaar verder, maar op het eerste indruk is het nummer de ijzige rand aan het kwijtraken en is de inhoud ervan gewoonweg niet zo gorgonisch als dat van de nummers die Kampfar voor de eeuwwisseling maakte.
Dat mag de pret vanavond overigens geenszins drukken en word dit nieuwe nummer ook vol enthousiasme onthaald. Deze openbaring wordt vervolgens klassiek afgesloten met Norse en zo kan Kampfar wederom content zijn met een zeer geslaagde Baroeg-visitatie, om over het publiek maar te zwijgen.
Over drie jaar weer, hoewel het ook wel eerder mag!
Kampfar:
Mnegarm:
Thyrgrim:
Carach Angren:
