De lokale MilkMan opent de show. Hoewel ik nog nooit van MilkMan heb gehoord, bestaat de band al 14 jaar. Hoewel een band als MilkMan wat mij betreft misschien beter thuis hoort op de bill van de Persistence Tour dan in het voorprogramma van Carnivore en de muziek mij verder weinig doet en zegt, kan de sympathieke band desalniettemin mijn goedkeuring wegdragen voor datgene wat ze doen. De doorgewinterde muzikanten knallen een half uur vol superfelle, korte en vurige nummers die muzikaal de meeste raakvlakken met hardcore en punk lijken te hebben. Wat opvalt is dat de nummers zowel Nederlandse als Engelse teksten hebben en (genre- verantwoord) over serieuze zaken als de maatschappij, emoties en religie reppen. Een vleug humor kan daarin uiteraard ook niet uitblijven en zo werkt MilkMan zich met een knallende snelheid door een flinke waslijst aan nummers heen.
Net op het moment dat het mij begint te dagen waar deze muziek mij blij vlagen aan doet denken (Undisputed Attitude van Slayer) kondigt MilkMan het nummer Speak English Or Die van S.O.D. te gaan spelen, welke vervolgens wordt onderbroken voor... een Slayer-medley! Even regent het al bloed in Tilburg, ter voorbereiding op al het bloed dat later op de avond hopelijk gaat vloeien.

Na MilkMan pakt Raging Speedhorn de muzikale draad weer op. Hoewel ook deze band muzikaal niet mijn cup of tea is, moet ik ook in het geval van Raging Speedhorn opmerken dat je enkel bewondering kan hebben voor muzikanten die zich totaal binnenstebuiten keren. Vanaf het startschot tot aan het laatste nummer Knives In Faces staat geen muzikant van deze omvangrijke band een seconde stil. Alsof de planken van het podium van stromende lava zijn stuiteren de bandleden over het podium, werpen hun instrumenten alle kanten op en halen acrobatische capriolen uit.

Evenals MilkMan heeft Raging Speedhorn dit jaar een nieuwe cd uitgebracht, de door de media en fans zeer goed ontvangen Before The Sea Was Built. Logischerwijze ligt de nadruk vanavond ook op de nieuwe nummers, hoewel er met onder meer Fuck The Voodooman en The Hate Song ook genoeg nummers van het eerste uur worden gespeeld.
Gebrek aan enthousiasme en inzet kun je Raging Speedhorn in ieder geval niet verwijten. De energie die de band opklopt werkt aanstekelijk waardoor dit optreden in een wervelwind voorbijraast. Plots is het voor deze losgeslagen band uit de UK dan ook afgelopen en ruimt Raging Speedhorn de baan voor de onbetwiste headliner van de avond.

Na een flinke ombouwpauze stijgt de spanning, met name als er wordt aangekondigd dat de band vast staat in het verkeer (?!) en het allemaal nog wel drie kwartier kan duren. Ondertussen wordt de wachtende menigte al een geruime tijd vermaakt door Efteling-muziek (dat op het laatst wijselijk wordt vervangen voor Pantera) en nog eens drie kwartier onder deze omstandigheden zouden waarschijnlijk weinig agreabel kunnen worden. Gelukkig weet men ondertussen dat de mededelingen rond de bands waar Peter Steele deel van uitmaakt nog eens met een korreltje zout genomen kunnen worden en doven de lichten een tiental minuten later.
Dat Carnivore nog niet is uitgegrapt zal spoedig blijken, nadat de band haar opwachting maakt en twee minuten lang akkoorden aanslaat bedankt Steele het publiek en marcheren de muzikanten weer richting backstage, gaan de lichten aan en is het Efteling-deuntje wederom in ons midden...

...

Goed, uiteindelijk hebben we ook dat weer overleefd en komt Carnivore enkele minuten later gewoon terug voor een volwaardige set.
Als de band met Carnivore de spits afbijt gaat het er naar uitzien dat dit nog wel eens een optreden zou kunnen worden waar met recht in positieve tonen over kan worden nagepraat. De band heeft er duidelijk zin in, including mr. Steele, die zijn cynische streken overigens wederom mee het podium op neemt, ware het niet dat ze deze keer minder prominent aanwezig zijn en de kwaliteit van de show niet belasten. Nummer na nummer dondert het optreden stomend voort, met vooral de nadruk op Retaliation heeft de band besloten enkel skullcrushers te serveren. Tijdens Male Supremacy wordt de prachtige pauze dan ook geheel weggelaten. Een gemiste kans voor de dames die op een diepe, cleane noot van Peter hadden gehoopt, de frontman vond zich schreeuwend duidelijk beter op zijn plaats tussen de nummers die vooral erg thrashen en vanavond nog een hele tand harder worden gespeeld. Het publiek vindt het in ieder geval allemaal geweldig. Een pit, fanatiek respons en meebrullende koren getuigen van uitbundige enthousiasme bij in ieder geval het grootste deel van de aanwezigen.

Helaas laat het geluid wel te wensen over. Verwend door de meestal prima sound van de grote zaal voel ik mij genoodzaakt enigszins te beklagen over het feit dat ondanks dat het geluid vrij hard is, de zangers nauwelijks hoorbaar zijn. Hoewel dit soms leek te verbeteren zijn de vocalen gedurende het optreden in de voorste rijen al met al minimaal waarneembaar en dat had natuurlijk wel beter gekund. Omdat ook Carnivore het voor een groot deel ook van de excentrieke stem van Steele en de contoversiele teksten moet hebben is het zaak dat die in ieder geval goed hoorbaar zijn.

Toch weegt ook dit gegeven niet op tegen de beste show. In een sneltreinvaart dreunt de band vol goede moed verder door de klassiekers Race War, Angry Neurotic Catholics, Inner Conflict, Thechnophobia, Predator, Helter Skelter, S.M.D., Jesus Hitler en World Wars III & IV. Deze stortvloed aan bulderend muziekgeweld wordt slechts kort onderbroken voor Jack Daniels & Pizza, een korte drumsolo en een bezoek aan een plaatselijk abbatoir waarna de band besmeurd met bloed en gehuld in slagersschorten het laatste restje van de show wegwerkt.
Na de hekkensluiter Sex And Violence wordt het publiek voorzien van memoralia in vorm van waterflesjes, bloederige tampons (die uiteraard ook weer terug het podium op vliegen), plectrums, emmers en God mag weten wat voor prularia, alvorens de bandleden het podium grinnikend en zichtbaar content verlaten. Later zou nog een signeersessie volgen, maar de show zit er op. All good things come to an end.

Raging Speedhorn:

MilkMan: