Wanneer ik de zaal binnentreed, is opener Serenity net van start gegaan. De Oostenrijkse formatie maakt een sympathieke indruk en krijgt de handen al snel op elkaar. Het songmateriaal, dat afkomstig is van het dit jaar verschenen debuutalbum Words Untold & Dreams Unlived, ligt gemakkelijk in het gehoor. De zang van Georg Neuhauser is sterk, evenals de achtergrondvocalen, wat goed te horen is tijdens het nagenoeg acapella einde van Circle Of My 2nd Life. Ondanks dat het geluid wat schel is, zit aan het einde van de half uur durende set de sfeer in het publiek er al goed in, waarbij zelfs om een toegift gevraagd wordt. Aan dat verzoek kan Serenity geen gehoor geven, want de tweede band staat al klaar.
De drie albums van het Franse Adagio hebben lovende recensies gekregen, dus ik was benieuwd hoe de band het er live van af zou brengen. Muzikaal staat Adagio voor de nodige neoklassieke krachtpatserij, waarbij met name gitarist Stphan Fort en (de apparatuur van) toetsenist Kevin Codfert indruk maken. Persoonlijk hecht ik meer waarde aan goede zang en composities dan aan instrumentale hoogstandjes en de vonk slaat daarom bij mij niet over. De Braziliaanse zanger Gustavo Monsanto komt wat schreeuwerig over en het drumgeluid lijkt niet goed afgesteld. Wat de setlist betreft valt op dat alleen nummers van het debuut Sanctus Ignis en het meest recente album Dominate gespeeld worden, terwijl het veelgeprezen Underworld wordt overgeslagen. Het publiek reageert positief, maar is minder enthousiast dan bij Serenity en vraagt na veertig minuten niet om een encore. Zelfs bij de geslaagde coverversie van de titelsong van de jaren tachtig televisieserie Fame slaat de vlam niet in de pan.
Dat is bij het optreden van Kamelot wel anders. Vanaf het moment dat de Duitse achtergrondvocaliste het podium met een viool in de hand betreedt voor het intro Solitaire, gaat het publiek los. De voorafgaande avond is dit deel van de toernee voor Kamelot nochtans op ongelukkige wijze begonnen. Nadat een stroomstoring voor aanvang van het concert in Londen al voor de nodige problemen had gezorgd, sloeg het noodlot bij het eerste nummer direct toe. Bassist Sean Tibbetts, die al eerder deel uitmaakte van Kamelot en Glenn Barry op deze toernee vervangt, disloceerde zijn knie. Hij is vandaag geholpen in het ziekenhuis van Hardenberg en zit gedurende het gehele optreden in een stoel. Tibbetts verbijt echter de pijn en speelt, net als de rest van de band, uitstekend. Wel is het vervelend voor hem dat Kamelot aan het einde van de show tot twee keer toe terugkeert voor een toegift. Dat betekent dat Tibbetts twee keer het podium af en op mag strompelen, ondersteund door n van zijn (tijdelijke) collegas.
De nadruk ligt bij de setlist op de laatste twee albums. Dan zou ik kunnen gaan klagen dat er zo weinig van Karma en Epica gespeeld wordt en niets van de daaraan voorafgaande albums, maar dat is eigenlijk hetzelfde als zeggen dat ik het jammer vind dat het concert na anderhalf uur is afgelopen. Want de gespeelde songs zijn stuk voor stuk krakers van formaat. Inmiddels heeft Kamelot zoveel goede songs uitgebracht dat het moeilijk wordt om te kiezen en het is logisch dat de heren trots zijn op hun recente werk. Al heeft het dit jaar verschenen Ghost Opera minder lovende recensies geoogst dan de voorgangers, nummers als Rule The World, The Human Stain (waar zojuist een videoclip voor is gemaakt) en de titelsong staan live als een huis. Voor mij is Ghost Opera weer een kandidaat voor het eindejaarslijstje.
Mijn eerste puntje van kritiek op dit optreden van Kamelot is dat de zang naar mijn idee wat zacht staat, maar misschien komt dat doordat ik Roy Khan een fantastische zanger vind en zijn stem graag voorin de mix geplaatst zie. Het tweede kritiekpunt is dat als je de band dit jaar al aan het werk hebt gezien op eerdere delen van de toernee, de show wat voorspelbaar wordt. Een kleine vuurshow aan het begin van de set tijdens When The Lights Are Down, een grotere vuurshow bij het slotnummer March Of Mephisto, de instrumentale intermezzos, de duetten met de achtergrondzangeres, de interactie met het publiek tijdens Forever, het biedt weinig verrassingen. Khan hoeft niet eens meer voor te zingen, een groot deel van het publiek weet al wat er verwacht wordt tijdens de meezingsessie.
Khan kondigt overigens tijdens dit optreden aan dat in april de band alweer naar Nederland zal komen voor een optreden in Paradiso en vraagt het hele publiek van vanavond om bij die show aanwezig te zijn. Dan hoop ik toch wel op wat nieuwe showelementen of een heel andere setlist, anders sla ik een keertje over. Als je Kamelot nog nooit live hebt gezien, raad ik je echter zeker aan om op zondag 6 april naar het concert in Paradiso te gaan.
Setlist Kamelot
1. Solitaire
2. Rule The World
3. When The Lights Are Down
4. Soul Society
5. Mourning Star
6. Descent Of The Archangel
7. Abandoned
8. The Human Stain
9. Instrumentaal intermezzo
10. Center Of The Universe
11. Keyboard solo
12. The Haunting (Somewhere In Time)
13. Forever
14. Ghost Opera
15. Love You To Death
16. Karma
17. March Of Mephisto
Setlist Adagio
1. Arcanas Tenebrae / Dominate
2. Second Sight
3. Fire Forever
4. Terror Jungle
5. Panem Et Circences
6. Fame
7. In Nomine
