Om negen uur trapte Burning Skies af met een korte set van felle, snelle en super agressieve nummers. Aanvankelijk leek deze band mij een vreemde eend in de bijt, gezien de rest van de line-up, maar toen de band eenmaal op de planken stond wisten de heren niet van ophouden. Burning Skies gaf 200% en was duidelijk er erg op gebrand om de aanwezige enthousiastelingen ( en enthousiast waren ze, vanaf de eerste tot de laatste noot werd er voor het podium al flink gestuiterd) eens flink in te peperen dat een openingsband ook onbetwist kan knallen. Helaas heb ik inhoudelijk weinig van het optreden meegekregen omdat de overdosis paracetamol, cafe�ne en ascorbinezuur de nucleaire explosie achter mijn slapen op dat moment nog niet de baas was. Mijn excuses aan de mensen die op een uitgebreid verslag van Burning Skies hadden gehoopt, de band krijgt de volgende keer een verdiende goedmaker. Wel was het duidelijk dat de mensen die deze band hoog in 't vaandel hebben vanavond geen teleurstellingen hoefden te verwerken.

Enigszins bijgekomen keek ik vervolgens halsreikend uit naar het optreden van Origin. Op cd is Origin een niet te stoppen stoomwals aan muziek en de verwachtingen zijn dan ook behoorlijk hooggespannen, want in ruim drie kwartier de tijd moet de zaal tot aan de grond worden afgebroken.
Origin maakt de verwachtingen meer dan waar. Het lange wachten op een optreden van deze band werd vanavond beloond door een onvergetelijk optreden waar veel bands een flinke punt aan kunnen zuigen. De band kwam dolenthousiast het podium op en als een stel hongerige honden die bloed geroken hebben ( een gegeven dat gezien de woeste branding van de pit nog niet eens zo ver van de waarheid verwijderd was) gromden ze de zaal warme woorden vol plezier toe, voorde de opener Disease Called Man de boel scalpeerde. Goede gruwelen, wat deze band wist te presteren was ongekend. Vele optredens heb ik gezien, maar geen band wist tot dusver zo'n indruk te maken middels het compromisloze, lompe en verpulverende geluid. Het stond als een huis en ramde maar door zonder de kwaliteit achter zich te laten. Veelal dreigt zo'n gewelddadige start voor een energie-inzakking te zorgen, maar niets was minder waar. Origin bleef van begin tot het eind in topvorm en gaf alles wat er te geven viel.
Na de opener volgden Reciprocal en Endless Cure, beide afkomstig van het laatste album Echoes Of Decimation. Vocalist James Lee begeleidde zijn uitvoeringen met grimassen van plezier, toewijding en overtuiging, maar de eervolste vermelding gaat naar bassist Mike Flores. Want zo genadeloos als deze muzikant kan bassen, zo doet geen ziel hem na. Zijn vliegensvlugge vingers bedwongen de logge snaren zonder enige moeite, deze tot het uiterste dwingend. Vakmanschap ten top.
Origin kwam, zag en overwon. De band speelde een evenwichtige set met ongeveer evenveel nummers van de drie albums. Onder meer Debased Humanity, Portal, Vomit You Out, Implosion Of Eternity en Mental Torment kwamen aan bod, voordat Lethal Manipulation de hekken sloot en de band het naar adem snakkende publiek weder verliet.

Nu Necrophagist verstek liet gaan werd Misery Index de headliner van deze avond. Na het allesverwoestende optreden van Origin had Misery Index een zware kluif aan het behalen van de overtreffende trap ervan. In mijn ogen heeft Misery Index het optreden van Origin niet de baas kunnen worden, maar dat heeft niets te maken met de speelkwaliteiten van de band, maar met de persoonlijke voorkeur voor Origin boven Misery Index, hoewel de laatst genoemde band mij ook zonder meer kan roeren.
Ook Misery Index leverde vanavond een topprestatie en zorgde voor alles wat de avond behoefde. Deze zeer energieke band wist deze avond zonder meer waardig af te sluiten met een zestien nummers tellende set. Retaliate mocht het podium als eerste verlaten, gevolgd door Conquistadores en Breathing Pestilence. Jammer genoeg liet het geluid de band redelijk in de steek, want de volumeknop en distortion gingen weer voluit open waardoor het te harde ruisgeluid Misery Index een hoop muzikale nuances ontnam. Doodzonde dat een hoop headliners op deze manier redelijk genekt worden, want de moeite die de band in het optreden stak verdiende enkel lof.
Het publiek vond het allemaal wel best. Hoewel men nog enigszins leek bij te komen van het Origin-podiumgeweld, nam de zaal nog onder meer Sheep And Wolves, Exception To The Ruled , Dystopian Nightmares, Pandemican en de afsluiters Blood On Their Hands en Pulling Out The Nails. Na een korte break kwam de band overigens nog wel terug om de die-hard enthousiastelingen de laatste pit te verschaffen middels Defector (Thinning The Herd).

En Necrophagist hebben wij eigenlijk helemaal niet gemist.

Misery Index:

Origin:

Burning Skies: