Aanvankelijk zou het Franse Merrimack ook meekomen, maar tegen de tijd dat de tourkaravan in beweging kwam, werd de bill gereduceerd tot twee bands. Aan Hellsaw de eer om af te trappen en de eerste show van de tour van een inleiding te voorzien.
Tijdens Hellsaw verkoos een hoop publiek bar boven zaal, in mijn ogen onterecht. Over smaak valt niet te twisten, maar mij wist de band in ieder geval aangenaam te verrassen met zowel sfeervol melodieuze als behoorlijk doorrammende black.

Aanvankelijk kreeg ik het idee dat de muziek van Hellsaw het van het midtempoblack moest hebben, maar na het horen van de gruwelijk furieuze Might And Hate heb ik mijn mening drastisch moeten bijstellen. Hellsaw is binnen eigen marges van alle markten thuis, en zo ook live. Bijgestaan door een prima geluid, duistere lichten en een hele hoop rook werkte de band zich door onder meer Selv Hate, Execution, Infernal Power en het prachtige �Me Crying heen. Een prettige set van een goed spelende band die niet onder de extremere black-noemer valt, maar daarom nog niet genegeerd dient te worden. Tussen de bedrijven door presenteerde Hellsaw met Silent Escape een kersvers werkje en na de afsluiter Endless werd het wachten op de opkomst van de geroemde en hard werkende blekkies van Inquisition.

Want wie met twee man sterk het doorgewinterd metalvolk in Baroeg plat wil kunnen walsen moet toch zeker van goede huize komen of zich gruwelijk uit de naad zien te werken. In het geval van Inquisition zijn beide zaken aan de orde. De muziek staat sowieso al als een huis en het fraai geschminkte tweetal weet ook als geen ander hoe muziek op de planken dient te klinken. Wederom slechts met drums en gitaar gewapend, tilde Inquisition black metal vanavond weer naar een hoger niveau. Wat een geluid, wat een prestatie. Elitaire drums en een bommengitaar, en de zaal werd tot in de diepste spleet gevuld met omvangrijke black.
Het optreden werd bij wijze van promotie meteen met een nieuw nummer geopend, intro en eerste track van de nieuwe cd Nefarious Dismal Oration. Deze cd had eigenlijk al op de merchandise-tafel te koop moeten liggen, maar wegens vertragingen is dat niet het geval en moeten we het voorlopig met wat live-uitvoeringen doen. Halverwege de set werd er wederom een nieuw nummer ten gehore gebracht (excuses voor het feit dat de titels mij enigszins ontgaan zijn) waarmee het wachten op het nieuwe album met positieve spanning gepaard gaat, want aan de live-versies van de nummers te oordelen klinken de nieuwe nummers weer uitmuntend.

Om de afwezigheid van de nieuwe cd werd er overigens nauwelijks getreurd, want de diepe grabbelton der Inquisition is reeds met uitstekende nummers gevuld en de band weet de zaal dan ook altijd te behagen. Vanaf het grotendeels sinister, rood belicht podium vuurde Inquisition de ene kraker na de andere af. Onder meer Crush The Jewish Prophet, Empire Of Luciferian Race en mijn persoonlijke hoogtepunt Those Of The Night passeerde de revue. Het mag ook duidelijk zijn iedereen zonder uitzondering vanavond voor Inquisition het weerallarm heft genegeerd. Voor het podium zwiepende haren, in de rijen daarachter enkel goedkeurende blikken en een eenstemmig geroep om meer toen de band na Enshrouded By Cyptic Temples Of The Cult het podium verliet. Het geroep is uiteraard niet onbeantwoord gebleven ook, want na enkele minuten bestegen de twee mannen het podium voor een toegift. Helaas moesten wij tijdens de pittige inzet van Journey To Infernukeorreka weder treinwaards, maar het geweldige optreden van deze fenomenale black metal band kon zelfs de NS ons niet meer ontnemen. Inquisition for president. Black metal ist krieg!

Inquisition:

Hellsaw: