Griekenland is op het moment een land dat goede zaken doet met haar grote collectie uistekende heavy metal bands. Reden te meer voor twee van haar beste groepen van het moment om een kleine Europese tour te doen. In tegenstelling tot bij vele andere bands wordt de Benelux dit keer niet overgeslagen en kan men zowel in Belgie als in Nederland genieten van een avondje heerlijke epiek. Ik bezocht het optreden in Belgie aangezien ik hier ook nog het (helaas) relatief onbekende Desperation mee te pikken.
Met een fantastisch optreden op Ragnarock in mijn geheugen kijk ik al uit naar het openingsoptreden van Desperation. Iets over half 9 gaat de introtape met slagveld geluiden aan, waarna de band meteen heftig van start gaat met het snelle Heaven will die'. Gezegend met een uitstekend geluid en de gouden strot van zanger Andrzej manoeuvreert de band zich met zichtbaar plezier door een setlist die bestaat uit een aantal zeer sterke heavy metal songs. Naast enkele tracks van de demo komen er ook nog een aantal niet op cd staande nummers voorbij die volgens de band wegens geldgebrek helaas voorlopig nog niet op album zullen verschijnen. Jammer, want vooral It's not over', een melancholisch pareltje met een prachtig basintro en enkele oorstrelende zanglijnen, zou veelvuldig in mijn cd-speler te vinden zijn. Aan de overweldigende publieksreacties van het behoorlijk volle Den Auwel te horen ben ik in ieder geval niet de enige die er zo over denkt.
De eerste Griekse band van de avond, Airged L'amh, is voor mij nog vrij onbekend. In eerste instantie kijkt het publiek nog wat afwachtend toe, maar dit is slechts voor enkele minuten. De band heeft namelijk met Steve Venardo een uitstekende zanger die naast krachtige heavy metal vocalen ook enkele goed getimede grunts uit zijn keel tovert. De muziek laat zich het beste omschrijven als epische speed metal met enkele folk tintjes. Gesterkt door de positieve publieksreacties stort de band zich vol overgave op de resterende nummers en vergeet daarbij niet iedere keer blij de menigte te bedanken voor hun enthousiasme. Het zij de band van harte gegund en ik hoop dat men ook in Nederland de dag na Den Auwel heeft genoten van een nummer als Fate of the King. Airged L'amh is voor mij in ieder geval de absolute winnaar van de avond.
De band die het avondje mag afsluiten is Battleroar, die met Age of Chaos een van de beste releases (voor mij althans) van 2005 hebben afgeleverd. Helaas heeft de band last van enkele technische mankementen waardoor men al na 3 nummers het optreden moet onderbreken om aan het geluid te werken. Na 15 minuten is zowel de band als het publiek de pauze zat en begint iedereen naar een voortzetting van de show te snakken; als het euvel eindelijk verholpen is gaat men dan ook zo snel mogelijk weer van start. Helaas is het geluid nog steeds niet optimaal en blijft gitarist Manolis gedurende de rest van het concert bijna onhoorbaar.
Plotsklaps stapt daar Rudy Vercruysse het podium op om samen met de bandleden Full Moon's Eyes van zijn eigen jaren 80 band Ostrogoth ten gehore te brengen. Meteen is iedereen die in de pauze langzaamaan afdwaalde weer bij de les en gaan de fans uit hun dak. Na deze aangename verassing pakt Battleroar de draad vlug weer op met enkele recente krakers als Siegecraft en Tower of the Elephant. Het zijn echter de uitstekende, van het debuut album afkomstige, afsluiters Swordbrothers en Battleroar die het teleurstellende geluid doen vergeten en ervoor zorgen dat de avond op een goede manier tot zijn einde komt. Tevreden verlaat ik met mijn kompanen na een laatste biertje de zaal, hopend deze package ooit nog eens te kunnen aanschouwen.
