Vanwege het interview dat ik had met Ill Nio-drummer Dave Chavarri kom ik pas de goed gevulde zaal binnen lopen als Agresin bezig is met hun n na laatste nummer. In de korte tijd dat ik ze kan aanschouwen maakt de Venezolaans/Nederlandse band, wiens derde langspeler 'Guerra Santa' sinds afgelopen mei in de winkel ligt, een prima indruk en is mijn enige conclusie dat ik het spijtig vind dat ik ze niet langer aan het werk heb kunnen zien.
Ik hoef gelukkig niet lang te treuren want een klein half uur later verschijnen de mannen van Ill Nio op het podium. Om gelijk lekker uit te startblokken te knallen wordt er geopend met 'This Is War' van het laatste album 'One Nation Underground'. Eigenlijk is het jammer dat dit het eerste nummer is, want het geluid is op dat moment verre van optimaal en de gitaren vallen grotendeels weg, waardoor de furie van dit nummer niet helemaal vlekkeloos op het publiek overkomt.
Gelukkig wordt het geluid na een tijdje beter en is het volop genieten van de Latin-metal van deze heren. Percussionist Danny Couto is ook live een ware aanvulling. Waar het bij een optreden van Slipknot vaak rommelig overkomt, kun je bij Ill Nio altijd nog wel door de bomen het bos zien. Gitarist Ahrue Luster neemt de regelmatig voorbijkomende akoestische stukken voor zijn rekening, terwijl de volle Effenaar zichtbar geniet. Er wordt flink gerausd en het toegestroomde publiek laat zich regelmatig luidkeels horen. Naast de uitstekende nieuwe songs als 'What You Deserve', 'Turns To Gray' en 'La Liberacion Of Our Awakening' komen ook oude favorieten als 'What Comes Around', 'How Can I Live', 'Te Amo... I Hate You' en 'If You Still Hate Me' langs.
Tegen het einde van de set krijgt de losbandigheid even de overhand en lijkt het concert als een nachtkaars uit te gaan. Een 'Raining Blood'-riff hier, wat 'Run To The Hills'-drums daar. Het betekent een kleine inzinking. Als zanger Cristian Machado, die overigens goed in vorm was en zeker geen dertien-in-een-dozijn zanger is, het laatste nummer opdraagt aan alle dames in de zaal, en de mannen van wie hun hart ooit door diezelfde dames gebroken is, verwacht ik eigenlijk 'This Time's For Real'. Het wordt echter 'Corazon Of Mine', dat de avond alsnog waardig beindigt.
.jpeg){kind=small}
