20 december ligt inmiddels al ver achter ons, daarom wil ik mijn excuses alvast maken voor de wat late review. Toch wil ik iedereen graag nog een beeld geven van een uitermate gezellige avond in Tilburg met old school heavy metal en gevulde glazen Grolsch.
Als Calibern om 22:00 begint is het in de zaal nog niet echt druk, iets waar naarmate de eerste nummers verstrijken gelukkig vrij snel verandering in komt. Ik had de band 22 oktober al in Delft gezien met Black Knight en Speedchaser waar ze een redelijke indruk op me maakte, maar soms nog wat steekjes liet vallen (waaronder een bijzonder rommelige Iron Maiden cover). Vanavond revancheert men zich gelukkig op bijzonder sterke manier en bewijst de band ook zonder tweede gitarist goed haar mannetje te staan. Het meest in het oog/oor springende punt is het unieke stemgeluid van zanger Federico, die zich uitstekend een weg wurmt tussen nummers van de in 2004 verschenen demo en een handvol nieuwe songs.
Mede dankzij het spelplezier en het uitstekende zaalgeluid (hulde voor de geluidsman!) krijgt Calibern de hoofden al vlug in beweging op nummers als Darkest Night en Blazing through the Sky om na drie kwartier terug geroepen te worden van de zijkant van het erg kleine podium voor een toegift. Bij de aankondiging van the Trooper bereid ik mezelf met Delft nog in het achterhoofd voorzichtig voor op een tweede teleurstelling, die door de ditmaal uitstekende uitvoering gelukkig niet komt. Pluimpje voor de gitarist die met schijnbaar grootst gemak zowel de Adrian Smith als de Dave Murray solo in zijn eentje op zich nam. Een prima start van de avond en ik neem mezelf voor deze band in de gaten te houden.
Tot ieders grote verbazing betreedt Double Diamond al na een kleine 10 minuten het podium om meteen stevig van start te gaan met Ride the Wind. Ondanks dat ik de band nog nooit eerder heb mogen aanschouwen, zijn de verhalen over de uitstekende live performance niet aan mij voorbijgegaan. Al snel concludeer ik met grote genoegdoening dat het geen sprookjes waren. Zanger Filip Lemmens is uitstekend bij stem en krijgt het publiek al snel aan het meezingen op de strijdlustige songs als Metal Rules en Conquer with Steel. Net als bij Calibern is het zaalgeluid uitstekend en krijgt de band de inmiddels behoorlijk volle zaal goed in beweging. Muzikaal gezien klinkt de band dusdanig volwassen dat ik me verbaasd afvraag waarom ze nog steeds niet echt is doorgebroken. Het zal het enthousiaste publiek verder een worst wezen, dat zingt immers uit volle borst mee als de band Battle Hymns van Manowar inzet.
De absolute toegift komt in de vorm van het van Stand up and fight getrokken Father of Time en het van Savatage afkomstige Hall of the Mountain King. Laatstgenoemde nummer klinkt een stuk sneller dan het origineel, waardoor het geheel een tikkeltje rommelig aandoet. Dit is echter een klein vlekje op een verder smetteloos optreden. Hulde voor de programmering, dat er meerdere van dit soort concerten in de toekomst mogen komen.
