De Belgische metalcoreband Do Or Die was enkele dagen voor dit concert van de tour geschopt en als vervanger kregen we de Belgische metalcore act Liar. Deze straightedge groep is afkomstig uit de H8000-scne en timmert al meer dan tien jaar lang in Europa aan een sociaal project. De nadruk ligt op metal en de band moet het hebben van goede afgewerkte songs omdat de podiumpresentatie tegenwoordig niet erg wild is. Laten we hopen dat ze met het nieuwe sterke en progressieve materiaal nieuwe zieltjes winnen want dit optreden was weer overtuigend. De heren hadden trouwens een uitstekend geluid, iets wat van alle bands deze avond gezegd kan worden. Hulde voor de geluidsman en de Mezz!
Diecast is al vrij populair in Amerika en hun videoclip passeert ook wel eens oponze televisiekanalen. Er klinken op schijf nog wel wat hardcore-invloeden door maar live is het (zowel visueel als muzikaal) gewoon een scherpe metalband. De nadruk van de setlist lag op de laatste twee albums 'Tearing Down Your Blue Skies' en 'Day Of Reckoning' en er werd zowaar afgesloten met de Slayer klassieker 'Raining Blood'. Deze versie klonk eigenlijk beter als de versie die Slayer de dag ervoor op Fields Of Rock neerzette.
Na deze twee vermakelijke warm-up bands (die overigens niet door iedereen werden gesmaakt, de helft van de zaal had liever deathmetalbands zien aantreden) was het tijd voor de keizers van de grindcore. Napalm Death kwam, zag en overwon met een overbluffende set. Mark 'Barney' Greenway was zijn Rilatine-pilletje weer eens vergeten en met het vuur aan de schoenen fokte hij zichzelf en het publiek op. Naast meer toegankelijke toontjes als 'Silence Is Deafening', 'Breed to Breathe' en de covers 'Lowlife' en 'Nazi Punks Fuck Off' was het vooral heel erg beuken geblazen. Je moet een waar genie zijn om hun gehele Napalm Death setlist te kunnen opsommen maar ik heb nog 'Instinct Of Survival', 'Suffer The Children', 'The Great And The Good' (Barney in duet met zichzelf), 'Scum', 'The Kill' en afsluiter 'Siege Of Hate' uit de brok perfect gestuurde herrie kunnen ontwarren. En van de beste prestaties die ik Napalm Death ooit zag verrichten en het bewijs dat de heren het best presteren in een kleine zaal. Een tweede gitarist werd helemaal niet gemist en Barney's keelklanken klonken een keertje perfect. Een memorabele avond en de programmeur van de Mezz mag wel weer van dit soort avondjes organiseren.
