Vorig jaar zag ik Morbid Angel drie keer in het teken van het album �Heretic�. Deze drie uitstekende optredens werden echter teveel op de automatische piloot afgewerkt. Het belangrijkste wat ik onthouden heb uit deze concerten is dat een ietwat vervelend gezind Morbid Angel zelfs zonder echte inspanning nog vijfennegentig procent van alle bestaande deathmetalbands omverblaast. Oude zanger/bassist David Vincent liet weten dat hij graag nog eens zou optreden met zijn oude succesband en dat leidde tot de �Masters Of Chaos� tour die vier keer halt hield in de Benelux. Ik besloot een kijkje te gaan nemen in de Effenaar omdat daar altijd een goede sfeer hangt en omdat deze ideale metalzaal binnenkort zal worden gesloopt.

Ik had graag Necrophagist aan het werk gezien, maar wegens gezondheidsproblemen van gitarist Muhammed Suicmez konden de heren niet door Europa reizen. Jammer, want de technische deathmetal met ballen is op Compact Disc erg te pruimen. Gelukkig hebben de thrashers van Hatesphere de tour met Kreator zonder kleerscheuren doorstaan en hebben ze deze rondreis de �The second killing of Europe� gedoopt. Hatesphere bracht deze avond een lekkere portie moderne thrash dat door iedereen wel werd gesmaakt. Er passeerde van elk album wel iets en de vaart zat er lekker in. Gitarist Peter Hansen (qua uiterlijk lijkend op Joey DeMaio) had ook enkele amusante poserbewegingen in huis en bassist Mikael Elhert bracht wat extra pit in de muziek. Hatesphere zal nooit een grote band worden, daarvoor is hun muziek niet speciaal of geweldig genoeg, maar vermakelijke gedreven optredens geven ze wel weg. Zanger Jacob ziet er nog altijd uit als een hardcorezanger, maar met zijn feilloze schreeuwstem en sympathieke prestatie is hij ��n van de belangrijkste leden. Dat de Denen hun klassiekers kennen bewijzen ze met de afsluitende cover �Caught In A Mosh�. Een nummer dat binnenkort vertolkt zal worden op het Dynamo festival door Joey Belladonna himself. Wat heb ik daar al zin in!

Zoals op voorhand aangekondigd, speelt Morbid Angel geen nummers van �Formulas Fatal To The Flesh� (gelukkig maar, dat blijft een saaie plaat), �Gateways To Annihilation� (erg jammer want ik krijg nog steeds kippenvel van nummers als �Summoning Redemption� en �Secured Limitations�) en het door veel mensen onderschatte �Heretic�. Er passeert dus enkel werk van album A, B, C en D. De trip die Trey Azagtoth (die er trouwens nog altijd erg 80�s uitziet) en co ons bezorgden mocht er zeker wezen. �Pain Divine� en �Day Of Suffering� zijn nog steeds vermakelijk en doen het bloed sneller stromen. Tijdens �Maze Of Torment� en �Blasphemy� ging het bloed koken, maar toen ze nog venijnige versies van �Immortal Rites� en vooral het sublieme �Evil Spells� de zaal in gooiden, was het hek van de dam. De bloedstromen waren niet meer te stoppen, de organen waren aan het samendrukken en zenuwen aan het doorbranden. Ik was niet meer op planeet aarde. En vertolkingen van �Where The Slime Live� en het geniale �God Of Emptiness� brachten mij, eerlijk gezegd, zelfs zieke visioenen van lichaamsappen, vleesmolens, promiscu�teit en totale ontreddering.

Een gevoel dat enkele minuten na het concert gelukkig over was zodat ik toch nog eventjes iets nuttig over dit concert kan vertellen. Dit was zeker een van de betere Morbid Angel prestaties van de laatste jaren en het was fijn om meneer Vincent eens live aan het werk te zien. Zijn vocalen zijn minder extreem maar tijdens de nagebootste koorzang in �God Of Emptiness� besef je toch dat hij de enige echte Morbid Angel zanger is. Langs de andere kant miste ik af en toe ook wel de diepere grunt van Steve Tucker die een �Where The Slime Live� beter tot zijn recht laat komen.

Azagtoth speelde zoals altijd de sterren van de hemel (in zijn eigen wereldje) en op de drumkwaliteiten van Pete Sandoval kan je nooit kritiek leveren. Hopelijk laat David nu trieste projecten als Genitortures achter zich, en gaat hij verder met het maken van deathmetal. Een re�nietour van Terrorizer zou trouwens ook fantastisch zijn.

Morbid Angel:

Hatesphere: