We waren 20.00 uur stipt aangekomen bij Iduna te Drachten (Friesland) en werden tenauwernood binnengelaten (ok, was 19.55 uur), omdat het zulk pokke-weer was. Daar aangekomen merkten we op dat de soundcheck nog bezig was, dat is gek als je bedenkt dat men al vanaf 12.00 uur aan het opbouwen is, dan neemt men de muziek instrumenten e.d. toch ook meteen mee? We (zo'n 10 man) moeten wachten in de "lobby" van Iduna. Gelukkig duurt dit alles een kwartiertje en dan mogen we de zaal in. Wat mij en me vriendin opvalt is dat de zaal wel degelijk is aangekleed met allerlei schilderijen, er hangt een kroonluchter, een heel mooie witte jurk met een wit gewaad opgelicht door lampen (is het mooiste wat ik op dat moment zie), maar dat het minder indruk op me maakt dan ik verwacht had. Papier-mach associeer ik vaak met de kleuterschool eerlijk gezegd.
Om 21.00 uur begint er een regionaal bandje, waar ik eerlijk gezegd de naam van vergeten ben, door het nogal verlegen zangeresje. De band is nog jong, maar spelen een genre die zeker gedurfd is. Ik noem het voor het gemak progressieve metal, ik ben niet zo goed in het omschrijven van zulke muziek, omdat mijn hart toch meer bij donkerdere muziek ligt. Maar in ieder geval speelt de band te moeilijke muziek en komt het rommelig over, de rustigere stukken worden wel beter gespeeld. Kortom leuk initiatief van deze jongem mensen, maar wat extra tijd in de oefenruimte kan geen kwaad.
Dan om 22.00 uur begint de rockshow van Cirrha Niva. Zelf noemen ze het "Live combined in a fabulous rockshow with spere matched art, decor, costumes, video and more!" en het podium heeft een hoop aanvulling aan decoratie gekregen, zo staan er wel 6 hele mooie "handen-kandelaars" met Phillips-kaartslichtjes en mooie sculpturen die van beneden zijn belicht (jammer dat me foto's nog niet klaar zijn). Dan betreden eerst de twee gitaristen en drummer van Cirrha Niva het podium tijdens het intro. Ze zijn hetzelfde gekleed, maar niet bijzonder opgemaakt. Vervolgens komt bassiste Liselotte Hegt (Aardschok redactrice) het podium op. Gekleed en geschminkt zoals op de foto hierboven. En vervolgens zanger Arnold ook hij ziet eruit zoals de foto hierboven. Dat is natuurlijk al bijzonder. Na het intro vervolgt zich de muziek, precies zoals op het album te horen is. Alleen leeft de muziek veel meer als op het album. En dat komt nog niet eens door de show. De productie klonk nogal tam vond ik en live klinkt alles veel voller en bombastiser. De zware riffs doen me denken aal het Elegy album van Amorphis en er heerst een hoog Maiden gehalte in de muziek. Maar de muziek is toegankelijk voor meer mensen dan alleen metalfans.
De show erom heen kan ik allemaal wel gaan uitleggen, maar zoiets MOET je gewoon zelf zien. Wij kunnen je alleen maar zeggen, dat het mede door de muziek en mede door de show het hele optreden lang aan het podium gekluisterd bent. Cirrha Niva neemt geen ruimte voor applaus en speelt de rockopera aan elkaar door, zodat ze aan het einde van het optreden bijna een ovatie (iedereen stond natuurlijk al) kreeg aangeboden door het, tijdens het optreden, tamme publiek. Er waren zo'n 100 mensen op af gekomen en die stonden allemaal bijna met de tong uit hun mond naar het theaterstuk te kijken.
Zorg dat je Cirrha Nive ziet, als ze in de buurt komen. Dit maak je niet vaak mee. Om 23.00 uur ging Cirrha Niva zich omkleden en klaar maken voor de "normale" set met oudere nummers. Maar dat hebben we niet meer afgewacht, aangezien we nog twee uur terug moesten rijden in dat takkeweer.
