Op het vroege tijdstip van acht uur mocht de Apeldoornse metalcore-formatie Pharmacon openen voor een vrijwel lege zaal. Of het aan de vrij hoge entreeprijs van 14 euro lag of wellicht aan het feit dat de zaal voor deze line-up te groot is, weet ik niet, maar het zou de hele avond niet echt vol worden. Erg bevorderlijk voor de sfeer was dat natuurlijk niet. Ondanks de magere response sloeg Pharmacon zich vrij enthousiast door het korte optreden heen. De metalcore van de heren klinkt energiek, maar mist mijns inziens toch nt dat beetje om gedurende het hele optreden te blijven boeien. Grootste pluspunt is de krachtige strot en energieke presentatie van zanger Wilbert Pannekoek, waardoor de muziek aan intensiteit wint. Jammer genoeg liet de drummer een paar steekjes vallen (het was ook pas een van zijn eerste optredens bij de band), maar over het algemeen was Pharmacon zeker een aardige opener. Afsluiter Failing Justice steekt mijns inziens met kop en schouders boven de rest van het materiaal uit.
Hierna was het de beurt aan Ginos Eyeball. Hoe de heren in godsnaam aan deze bandnaam zijn gekomen, is mij een raadsel, maar de snelle pretpunk (denk aan bands als Green Day en Blink 182) was in ieder geval vrij vermakelijk. Hoewel de sfeer er bij het schaarse publiek nog altijd niet echt in zat, deed de band er in ieder geval alles aan om er een gezellig half uurtje van te maken. Veel grappen en grollen tussendoor en vooral de geweldige Enrique Iglesias-cover Hero zorgen ervoor dat Ginos Eyeball, ondanks de aanvankelijke reserves van de publiekszijde, een sterke en energieke show neerzette.
Tegen half 10 mocht Blacklist voor de eerste maal in haar carrire het podium betreden. Verwacht echter geen amateurisme: de leden hebben allemaal al ruimschoots ervaring opgedaan in andere regionale bands (waaronder Massacre of Mankind, Fatlip, TBL en Amnesia). De mengeling tussen death en thrash metal kwam heerlijk bruut uit de speakers blazen en zit vernuftig in elkaar. Denk ter vergelijking aan een band als Flesh Made Sin, alleen met meer death metal-georienteerde zang. Met name nummers als Crucified and Denied, Under Horns en het uitstekend opgebouwde Youth Buried in Bloodred Soil wisten indruk te maken. Tel daarbij een goede podiumpresentatie en een professionele uitstraling op en het moge duidelijk zijn dat dit optreden, zker voor een eerste keer, bijzonder geslaagd was.
Na een veel te lange ombouwperiode (waarbij de bezoekers van het ene op het andere moment moesten omschakelen van death/thrash naar Hip-Hop) betrad headliner Osdorp Posse het podium. Hoewel de no-nonsense attitude en dito teksten van de band mij zeker aanstaan, zal een genre als Hip-Hop wel nooit echt aan mij besteed zijn. Ondanks het verdeelde publiek wist de groep de zaal echter vrij snel in te palmen en wat men ook over de deze groep mag denken, de podiumpresentatie en communicatie met het publiek mag er zeker zijn. Daardoor wist Osdorp Posse ook nog heel wat aanwezige metalfans te boeien. Met een combinatie van oud werk (waarvan Moordenaars het best klonk) en nieuwere nummers kreeg de groep moeiteloos een klein anderhalf uur gevuld. De meeste indruk maakte echter de gemproviseerde rap van Def P (met slechts drie woorden die uit het publiek geopperd werden, waaronder Schnappi). Ik zou er geen cd van kopen, maar de fans van de band hebben zeker waar voor hun geld gekregen met dit goedgebekte optreden.
