Het Argentijnse In Element mag de avond openen. Het is een groep die mij volstrekt onbekend is, maar die blijkbaar al bijna twintig jaar actief is en dit jaar zijn vijfde full-length Victory Or Defeat heeft uitgebracht. Het blijkt een nogal curieus ogend gezelschap. De zanger staat met een soort zijden bivakmuts op het podium en ook de andere bandleden komen met een soort honden- en clownsmaskers het podium op. Het is aan de kwaliteit van de muziek echter niet af te horen dat deze band al twee decennia bezig is, want het is een nogal treurige bedoening die we vanavond voor de kiezen krijgen. In Element maakt inspiratieloze, rommelig uitgevoerde death metal met wat groove-elementen van het type dertien in een dozijn. Frontman Charlie B beschikt bovendien over een ronduit matige grunt, waarvan mijn zesjarige buurmeisje nog niet zou schrikken. Meer dan een zeer mat applausje kan er dan ook niet af bij het publiek.

Vermakelijker wordt het wanneer de frontman een hele tirade begint af te steken over hoe niemand, zijn moeder en vriendin inclusief, ook maar iets geeft om zijn muziek, maar dat hij hier toch maar mooi staat. Het vermaak slaat om in plaatsvervangende schaamte als de band op het podium merchandise in allerlei soorten en maten gratis begint uit te delen, waarschijnlijk omdat ze deze aan de straatstenen niet kwijt raken. Het muzikale dieptepunt is de cover van het Phil Collins-nummer In The Air Tonight. Er zijn veel dingen mis in de wereld. Een daarvan is de gedachte dat deze band dit gedrocht van een cover iedere avond uitstort over een nietsvermoedend publiek. De rillingen lopen nog over mijn rug als ik eraan terugdenk. Het zou verboden moeten worden.

Het verschil met het machtige Krisiun kan niet groter zijn. Dit Braziliaanse trio timmert al sinds 1990 aan de weg met zijn zeer intense, direct herkenbare death metal, die zowel technisch is als met chirurgische precisie wordt uitgevoerd. Te extreem om ooit echt bij het grote publiek door te breken, maar kwalitatief zo goed dat de groep ondanks zijn niet direct toegankelijke sound een grote fanschare heeft opgebouwd door hard te werken en nooit te verzaken. Ook het eerder dit jaar verschenen, twaalfde album Mortem Solis laat weer een band in topvorm horen: compromisloze death metal vol sinistere, dodelijk effectieve riffs en absurd strak uitgevoerde, militaristische drumsalvo’s.

Vanavond verdeelt het drietal de aandacht vooral over het nieuwe album en de klassieker Apocalyptic Revelation (1998), waarvan per plaat drie nummers worden gespeeld. Met Kings Of Killing duiken we direct in het verleden van de band, tot groot genoegen van het massaal juichende, headbangende en pittende publiek. Het gloednieuwe Swords Into Flesh doet echter nauwelijks onder voor het oude werk, wat eens te meer een bewijs is van het constant hoge niveau waarop Krisiun opereert. Ieder nummer is een ware sloopkogel, waarin de band strooit met sinistere riffs, stoere baspartijen en machtig drumwerk, op uiterst imponerende wijze aan elkaar gebulderd door frontman/bassist Alex Camargo. Een enkele keer bouwt de groep een moment van relatieve rust in, zoals in het begin van het trage, slepende Descending Abomination, maar meestal blijft het gaspedaal volledig ingetrapt. Toch verveelt de muziek geen seconde en worden de nummers nooit te eenvormig.

Krisiun mag bovendien met recht een van de meest sympathieke bands ter wereld genoemd worden. Dat bewijst de groep ook vanavond weer. Nooit zul je een onvertogen woord uit de mond van Camargo horen. Hij maakt tussen de nummers keer op keer van de gelegenheid gebruik om het aanwezige publiek oprecht te bedanken. Als ik dan één minpuntje moet bedenken: het is spijtig dat de mannen mijn favoriete albums - Black Force Domain (1995) en Ageless Venomous (2001) - ditmaal overslaan. Gezien het imposante oeuvre dat Krisiun heeft opgebouwd, zijn dergelijke keuzes echter onvermijdelijk. Kortom: Krisiun komt, ziet en overwint – zoals altijd eigenlijk.

Het lijkt op voorhand een lastig verhaal voor Nile om dezelfde kwaliteit op de mat te leggen, maar laat dat maar aan Karl Sanders en zijn bandmaten over. Met twee nieuwe gezichten in de gelederen - gitarist/zanger Scott Eames van onder andere Thy Antichrist vervangt Brian Kingsland (die tijd doorbrengt met zijn pasgeboren zoon) en Julian David Guillen verzorgt live de baspartijen – duiken de Amerikanen direct het verleden in. Alsof Baroeg nog niet wakker was, zorgen strakke uitvoeringen van de korte kanonskogeltjes Sacrifice Unto Sebek en Defiling The Gates Of Ishtar vanaf de aftrap voor krakende nekwervels.

De muziek is wat ontoegankelijker (donkerder, technischer, modderiger) dan die van Krisiun, maar vanavond speelt Nile een thuiswedstrijd. Vanaf het uitstekende Kafir! en Call To Destruction – de fantastische openingstracks van respectievelijk Those Whom The Gods Detest (2009) en What Should Not Be Unearthed (2015) - blaast Nile de ene na de andere klassieker door de speakers. In een kleine vijf kwartier krijgt de tot aan de nok gevulde Baroeg een redelijk gelijkmatig verdeelde bloemlezing uit het materiaal van Nile voor zijn kiezen, waarbij het klassieke Annihilation Of The Wicked het best vertegenwoordigd is met drie nummers. De enige albums die overgeslagen worden, zijn Ithyphallic (2007) en At The Gate Of Sethu (2012), maar ook voor de Amerikanen geldt dat keuzes onvermijdelijk zijn.

Uiteraard sluiten de mannen af met Black Seeds Of Vengeance, dat nog het dichtst in de buurt komt van een ‘meezinger’ in het universum van Nile. Nog één keer gaat de zaal uit zijn dak en verschijnt in het middengedeelte een zwart gat aan moshende fanatici, tot goedkeuring van Sanders en co. Een memorabele avond en goed om te zien dat zoveel mensen hun weg richting Baroeg weten te vinden. Adel verplicht – en die verplichtingen worden door zowel Krisiun als Nile vanavond ingelost. Het tevreden naar buiten stromende publiek vindt op weg naar de uitgang overigens de nog steeds in zijn hondenmasker gestoken bassist van In Element bij de deur, die de rest van de merchandise uitdeelt. Wat een hondenleven!

Setlist Nile:
1. Sacrifice Unto Sebek
2. Defiling The Gates Of Ishtar
3. Kafir!
4. Call To Destruction
5. Long Shadows Of Dread
6. In The Name Of Amun
7. Lashed To The Slave Stick
8. The Howling Of The Jinn
9. Vile Nilotic Rites
10. Annihilation Of The Wicked
11. Sarcophagus
12. 4th Arra Of Dagon
13. Black Seeds Of Vengeance

Setlist Krisiun:
1. Kings Of Killing
2. Swords Into Flesh
3. Combustion Inferno
4. Scourge Of The Enthroned
5. Descending Abomination
6. Vengeance's Revelation
7. Necronomical
8. Apocalyptic Victory
9. Serpent Messiah
10. Hatred Inherit