Voordat het zover is, mag A.A. Williams de avond openen. Aanvankelijk is de zaal wat aan de lege kant, maar gaandeweg druppelt het volk naar binnen. Het zijn vooral liefhebbers die keurig stil zijn en genieten van de death gospel van de Engelse zangeres/multi-instrumentaliste. Ze spreekt haar dank uit voor het bijna eerbiedig luisteren. Veel woorden tussen de songs door zijn er echter niet, al grapt ze nog wel dat de bassist bij de merchandisetafel zal staan na de show to answer all your questions. Verder is ze bloedserieus en geconcentreerd en raakt ze ieders ziel. Het is de ingetogen muziek die tot de harten van de aanwezigen spreekt.
Williams overtuigt in een set die een mooie dwarsdoorsnee van haar discografie laat horen. Dat doet ze samen met drie heren: bassist Thomas Williams, drummer Wayne Proctor en gitarist/toetsenist/achtergrondzanger Matthew de Burgh Daly. Van het binnenkort te verschijnen album As The Moon Rests komen Evaporate, For Nothing en Golden aan bod. De laatste twee sluiten aan bij wat we van Williams gewend zijn, maar eerstgenoemde is met zijn gothic rock in een hoger tempo dan de rest een wat vreemde eend in de bijt. Het is in deze setting optimaal genieten van de intieme klanken, met af en toe een wat stevigere passage, die de impact nog wat groter maakt. Het mooie, indrukwekkende optreden eindigt met het hoogtepunt Melt.
Ook Mono laat een dwarsdoorsnee horen van de discografie, al is het begrijpelijk dat niet alle elf albums aan bod komen. Het publiek krijgt een mix van klassiekers, enkele verrassingen en drie nieuwe tracks. Daarmee verschilt de setlist behoorlijk van die van drie jaar geleden in Doornroosje te Nijmegen, toen het twintigjarig jubileum werd gevierd. Het meest recente, elfde album Pilgrimage Of The Soul is vertegenwoordigd met Imperfect Things, Innocence en Riptide, die al vroeg in de set aan bod komen. Net als bij A.A. Williams staat het geluid uitstekend afgesteld en mede daardoor is het optimaal genieten van de post-rock.
De show biedt nauwelijks verrassingen. Gitaristen Takaakira "Taka" Goto en Hideki "Yoda" Suematsu zitten op een krukje. Drummer Dahm Majuri Cipolla zit achteraan het podium en bassiste Tamaki Kunishi staat vlak daarvoor mee te bewegen op de muziek. Omdat het niet heel druk is, kun je de verrichtingen van de bandleden goed volgen. In het begin van de set moeten ze nog even warmdraaien, maar gaandeweg komen ze los en krijgen we een geoliede machine. Het meest opmerkelijk is de toegift, die met Exit In Darkness begint. De hele tijd staat het keyboard van A.A. Williams al op het podium. Niet voor niets, want zij komt het podium op om samen met de hoofdrolspelers van vanavond dit nummer van de gelijknamige ep uit 2019 ten gehore te brengen; een aangename verrassing.
Het optreden komt helaas ten einde met Com(?). Die klassieker is samen Halcyon (Beautiful Days) en Ashes In The Snow (met Dahm Majuri Cipolla en bassiste Tamaki Kunishi op xylofoon) het hoogtepunt voor velen, al doet de uitvoering van de andere tracks er niet veel voor onder. De bandleden verlaten een voor een het podium en laten tevreden liefhebbers achter. Zowel A.A. Williams als Mono lieten op geheel eigen wijze intense muziek horen die indruk maakte op een zeer respectvol publiek.
Setlist Mono:
1. Riptide
2. Imperfect Things
3. Nowhere, Now Here
4. Innocence
5. Sorrow
6. Halcyon (Beautiful Days)
7. Ashes In The Snow
8. Exit In Darkness
9. Com(?)
Setlist A.A. Williams:
1. For Nothing
2. Love And Pain
3. Evaporate
4. Belong
5. Golden
6. Control
7. Wait
8. Melt
Dank aan Gerben Duijster van darkster.nl voor de foto's.
