Het is het afgelopen jaar vrij snel gegaan met Burst. Na een aantal ep's en een album kwam daar die prestigieuze deal met Relapse, dat hun uitstekende tweede album uitbracht en daarmee de band op de kaart zette. Vanavond kwamen Jesper Liverd (ex-Nasum) en consorten dan ook erg zelfverzekerd over. De nadruk lag op materiaal van de meest recente langspeler Prey on Life, maar er werd voldoende ouder werk gespeeld om de wat meer gerijpte fans tevreden te stellen. Ik vond de reactie van het publiek echter wat aan de lauwe kant, aangezien de progressieve concoctie van metal en hardcore live uitstekend uit de verf kwam en de band een enthousiaste indruk maakte.
Hetzelfde gold voor Poison the Well. Vanavond werd ik voor het eerst blootgesteld aan de zware metalcore van de Floridaanse band, en die eerste indruk was redelijk goed. De podiumpresentatie was dik in orde en de meeste nummers klonken solide, maar na een paar tracks begon ik door de naar verhouding vrij lage complexiteitsgraad een beetje verveeld te raken. Ook stoorde ik me af en toe wat aan de zuivere zang, die verwoed doch tevergeefs naar een plekje in het brute geluid zocht en uiteindelijk wat halfbakken gepresenteerd werd. Niettemin een fraai optreden.
Na een lange pauze waren dan eindelijk onze vrinden van Dillinger Escape Plan aan de beurt. Tijdens het wachten voor de ingang ving ik van sommige aanwezigen wat kritische signalen op wat betreft de zogenaamd 'commercile' trekjes van het recente album Miss Machine (en dan Cryptopsy domme brute herrie vinden, ja je hebt er runderen bij), maar toen de band uiteindelijk op de planken stond was daar niks meer van te merken. Setting Fire to Sleeping Giants werd lustig meegezongen en ook Phone Home kon op een warme ontvangst rekenen. Uiteraard werd er veel materiaal van Miss Machine uitgevoerd, maar ook aan oudjes was geen gebrek. Het meest interessant vond ik het om te ontdekken hoe zanger Greg Puciato de oude nummers ten gehore bracht. Bij het horen van When Good Dogs do Bad Things viel mij weer op hoe dicht Pucatio het stemgeluid van Patton benadert.
Gitarist Brian Benoit was afwezig vanwege een operatie, maar zijn vervanger leverde goed werk. Dillinger deed vanavond z'n reputatie eer aan, en zodoende was het optreden zowel een feest voor het oor als het oog. Lieden die de band al eens aan het werk hebben gezien weten hoe wild het er op het podium aan toe kan gaan. Mocht het er nog niet van gekomen zijn: ga ze zien, want het is echt een memorabele ervaring.
