Helaas is er geen verslaggever van Metalfan.nl op die extra festivaldag aanwezig en wordt er alleen verslag gedaan van de zaterdag. Het is de uit Nederland afkomstige black/thrash-formatie Destructo die het spits afbijt. Het trio speelt nummers van het eind vorig jaar uitgebrachte debuutalbum Demonic Possesion. De levendige gitarist en vocalist G.G. Motrphallus maakt er een show van en valt daarmee in positieve zin op. Hetzelfde geldt voor bassist J.J Soulcrusher, die tevens vocalen voor zijn rekening neemt. De band krijgt het publiek nog niet echt mee, al ligt dat meer aan het vroege tijdstip dan aan de energieke muziek. Tussen de nummers door is er nog wat geouwhoer met een hoop gescheld, maar dat neemt niet weg dat Destructo een goede indruk achterlaat en een prima opwarmer voor de rest van de dag is.
Harrowed uit Zweden is een relatief nieuwe band. Zo ver na te gaan heeft de band voor vandaag nog maar twee andere optredens gedaan en heel veel muziek heeft de groep ook nog niet uitgebracht. Daarbij is er ook nog een formatie actief onder dezelfde naam, waardoor de kans op verwarring groot is. De drie tracks die Harrowed onlangs gereleased heeft, worden vandaag allemaal gespeeld. Opener Poison Death laat smeuge death metal horen volgens typische Zweedse school. Weinig opzienbarend, maar wel vermakelijk. Het is drummer A. Lindemark die ook de vocalen voor zijn rekening neemt. Hij weet dit prima te combineren met zijn agressieve drumwerk. Positief is het gitaarspel. De riffs zijn zwaar en snel aangezet, maar klinken ook groovend en opzwepend. Helaas krijgt n van de twee gitaristen tijdens afsluiter Wendigo problemen met zijn gitaar. Hierdoor komt dit nummer niet goed uit de verf en eindigt het optreden met een domper. Dit beseft ook Lindemark die tegen het einde zijn drumstokjes gerriteerd weggooit, alvorens hij van het podium weg stuift. Jammer dat het zo moet eindigen.
Vandaag zijn Nederlandse bands goed vertegenwoordigt op het festival. Na Destructo is het nu de beurt aan Verwoed. Erik. B is de dragende kracht achter deze eenmans-blackmetalformatie uit Utrecht. Met sterke releases als De Val (2019) en de ep's Bodemloos (2016) en Woudloper (2020) heeft Verwoed een prima indruk achtergelaten en is de band n van de stuwende krachten van de Nederlandse blackmetalscene geworden. Qua imago geen corpsepaint of andere stilistische fratsen, maar het is een keurige man met een fles wijn en een zwart shirt en dito jasje die het podium komt oplopen. Voorzien van een ijzige blik en met een diepe grunt verovert Erik B. het veld. De atmosferische gitaarklanken hebben een hypnotiserend effect en Verwoed krijgt het publiek snel mee.
Het slepende geheel is overtuigend, al is de vocalist in het begin nog wat gereserveerd. Desondanks worden songs als De Kwelling Van Het Bestaan en De Val prima gebracht. Dit komt mede door de prima muzikanten die meegekomen zijn. Drummer David Schermann (die even later met Bodyfarm wederom mag aantreden) beukt er goed op los en gitaristen Michael Bertoldini en Jeroen Vrielink verliezen zichzelf in de ijzige klanken. Daarnaast staat Georgios Maxouris voor de tweede keer vandaag op het podium. Eerder als gitarist/vocalist bij Destructo en hij mag nu de bassist-taak vervullen. Na Bodemloos verlaten de heren het podium. De formatie krijgt nog een luid applaus mee en dat is meer dan terecht. En van de beste optredens van de dag is een feit.
De uit Amersfoort afkomstige deathmetalband Bodyfarm kreeg het in 2019 zwaar voor de kiezen. Veel te vroeg en erg tragisch was het overlijden van vocalist Thomas Wouters. Een aderlating voor de Nederlandse scene en voor alle mensen dicht om hem heen. De groep is gelukkig doorgegaan en bassist/vocalist Ralph de Boer is een meer dan waardige opvolger van Thomas. Het optreden van de groep loopt gesmeerd. Al vroeg in de set is tijdens Prince Of Wallachia een pit te zien en Slaves Of War zaagt er heerlijk op los met sterke gitaarriffs. Het zorgt ervoor dat bij veel mensen de nekspieren getriggerd worden. Alvorens Woods Of Dismay ingezet wordt, staat de groep stil bij het overlijden van Wouters om hem vervolgens te eren op een manier zoals de band dat het beste past en dat is met harde muziek. Met de titelsong van het album Dreadlord nemen de mannen afscheid en kan zowel de formatie als het publiek terugkijken op een energiek en prima optreden.
Na het energieke optreden van Bodyfarm is het terugschakelen met het uit Spanje en Duitsland afkomstige Sijjin. Het muziek van het drietal is hevig genspireerd door de vroegere death metal uit de jaren tachtig en negentig, maar wordt nogal statisch gebracht. De gortdroge en zware grunts van vocalist en bassist Malte Gericke komen overtuigend over, maar zijn wel even wennen. Zijn smerige uithalen vinden echter gretig aftrek bij het publiek. De formatie bracht in 2021 het goed ontvangen album Sumerian Promises uit en daar komen vandaag veel tracks van voorbij. Het is hierbij vooral Angel Of The Eastern Gate die positief opvalt. Naast death metal bevat de track de nodigde thrash-riffs en vele tempowisselingen. Daarnaast zijn er alleraardigste riffs en solo's te bespeuren. Ook Daemon Blessex krijgt een prima vertolking, alsmede Remnants Of Cambrian Evil. Muzikaal allemaal erg degelijk dus. Helaas gebeurt er op het podium te weinig om het gehele optreden de aandacht vast te houden.
Voor de drie mannen van Cryptosis is dit niet het eerste optreden op Graveland. Het trio stond in 2017 ook op de planken, maar toen nog onder de noemer Distillator. Inmiddels is van die naam afscheid genomen en vaart de band onder de noemer Cryptosis een andere koers. De pure thrash heeft plaatsgemaakt voor een progressieve vorm van thrash metal. Dat Distillator verleden tijd is blijkt ook uit de setlist. Deze beslaat namelijk alleen maar materiaal van het vorig jaar uitgebrachte album Bionic Swarm. Met Decypher en Death Technology trapt de band fel af. Het geluid staat prima en de zang en het gitaarwerk van Lourens Houvast zijn subliem. Groot verschil met Distillator is dat zijn vocalen veel diverser en zwaarder aangezet klinken. Ook het drumwerk van Marco Prij valt op. Voor de Hoogeveense drummer is het vandaag sowieso al een gewonnen thuiswedstrijd. Met groots gemak speelt de formatie zijn set om afscheid te nemen met Flux Divergence. Wederom is het weer een Nederlandse band die memorabele indruk achterlaat.
Na Blzer onfortuinlijk te hebben moet missen is Tribulation de volgende band op het programma. Helaas laat de band geen memorabele indruk achter. Het is wellicht zelfs het optreden dat het meest teleurstelt vandaag. Dat kan te maken hebben met dat dit het eerste optreden sinds de corona-epidemie is, maar ook met het vertrek van gitarist Jonathan Hultn. Hij was namelijk op het podium de grote blikvanger bij de occulte rockgroep. Met zijn spookachtige en dansende manier van gitaarspelen was hij een onmisbare spil in het geheel en het gaf de band een extra sinister karakter mee. Helaas is hij niet meer aanwezig en zijn plaats is vervangen door Joseph Tholl. Ook hij is niet meegekomen vandaag en zit momenteel thuis bij zijn zwangere vrouw. Zijn invaller is echter vooral een anonieme gitaarspeler die statisch en kleurloos speelt en weinig indruk achterlaat.
De setlist bestaat uit tracks uit de gehele discografie van de band, al wordt het geniale debuutalbum The Formulas Of Death (2013) helaas overgeslagen. Echt gedenkwaardig wil het vandaag maar niet worden. Het kabbelt een beetje voort, al zijn het tracks als Strange Gateways Beckon en Melancholia die voor een opleving zorgen. Wellicht dat de groep ook beter tot zijn recht komt in het donker om zo zijn sfeervolle sound te verspreiden. Tribulation doet echter wat het moet doen. Het spel van de muzikanten is gewoon goed en ook Johannes Andersson is prima bij stem. Het mist alleen net dat beetje extra dat het optreden memorabel maakt. Het is zien hoe de groep zich herpakt wanneer deze in zijn nieuwe bezetting speelt.
Primordial laat vervolgens dat tandje extra dubbel en dwars zien. Wat een heerlijk optreden geeft de Ierse celtic folk/blackmetalformatie. Met het intro Dark Horse On The Wind neemt de groep de tijd om om de spanning op te voeren. Het is daarna frontman Alan Averill (A.A. Nemtheanga) die volledig de regie overneemt. Met zijn krachtige en zelfverzekerde houding dirigeert hij het publiek en geeft een wervelende performance. Hij jut de toeschouwers op en imponeert met uitmuntende zang. Tracks als Where Greater Men Have Fallen en No Grave Deep Enough worden dan ook enthousiast onthaald, net als het opzwepende To Hell Or The Hangman. Tijdens het sfeervolle The Coffin Ships wordt het tempo weer omlaag geschroefd om daarna met Empire Falls krachtig af te sluiten. Primordial zag, kwam en overwon.
Dan is het de beurt aan de onbetwiste headliner van de dag. Het Zweedse Watain. Eerder dit jaar bracht de black metalformatie het zeer goed ontvangen album The Agony & Ecstasy Of Watain uit en komt deze plaat vandaag in Hollandscheveld voorstellen aan het Nederlandse publiek. Het decor is sfeervol ingericht en meteen tijdens opener Death's Cold Dark zet frontman Erik Danielsson het podium in vuur en vlam met een fakkel, waarna hij deze wegsmijt. Het vuur blijft vervolgens het hele optreden lang branden en zo ook het vuur in de bandleden. Het gaspedaal wordt vol ingetrapt en Watain jaagt zich als een bezetene door de setlist heen. Alles lijkt te kloppen aan het optreden en de groep laat duidelijk merken waarom deze de headlinerspositie meer dan waardig is. Het nieuwe materiaal mengt zich prima tussen de klassiekers en zodoende is zelfs het verse The Howling al een vroeg hoogtepunt. Ook de kracht van Ecstasies In Night Fire is niet te missen. De speeltijd die de groep toebedeeld heeft gekregen, wordt dan ook maximaal gebruikt. Er is weinig ruimte voor geklets en veel ruimte voor genadeloze muziek. Wanneer de band het podium verlaat mag deze ook rekenen op terechte waardering van het publiek.
Helaas zit dan het festival er ook weer op. Door de organisatie wordt het publiek bedankt en ook is de datum bekend wanneer Graveland volgend jaar terugkeert. Op 26 en 27 mei 2023 kan Hollandscheveld zich weer gereed maken voor een leger aan zwart geklede muziekliefhebbers. Dit jaar wist de organisatie een prima festival neer te zetten. Het terrein is compact en de bosrijke omgeving is een unieke aankleding. Ook de horeca was goed geregeld. Helaas zijn de prijzen voor consumpties hedendaags absurd en kan Graveland ook niet ontkomen aan dure verkoopprijzen. Muzikaal was de zaterdag een top-editie met als hoogtepunten; Verwoed, Cryptosis, Primordial en afsluiter Watain. Hopelijk volgend jaar weer!
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!
