Iets later dan aangekondigd begint Schizophrenia aan zijn set en het is duidelijk dat na corona ook de geluidstechnici er weer even in moeten komen. Pas tijdens het derde nummer van de korte set van deze Belgen zijn plots de gitaren en backingvocals veel beter te horen. Jammer natuurlijk dat het zo lang moet duren.

Schizophrenia warmt de spieren van het spaarzaam aanwezige publiek al aardig op, ondanks dat de set niet supergevarieerd is.

Muzikaal zijn er ook een paar hikjes, maar het enthousiasme van de mannen op het podium en hun gevoel voor show maken dat meer dan goed. Mensen druppelden binnen tijdens de set van Schizophrenia, waardoor de zaal zich bijna tot een kwart vult.

Na een vlotte change-over klimt Cryptosis het podium op. De combinatie van Cryptosis - voorheen Distillator - en Evil Invaders is er een die ik al vaker heb gezien en mij altijd wel bevalt. Het nieuwe werk van Cryptosis is dan weliswaar geëvolueerd ten opzichte van Distillator, maar de thrash van dit trio sluit in mijn optiek altijd lekker aan bij die van Evil Invaders.

Nog voor het starten van de intro gaat het mis; alle versterkers zitten zonder stroom. Dat zorgt voor wat heen en weer rennen van technici. Eenmaal opgelost kan het intro starten, maar halverwege dat intro valt de stroom van de versterkers nogmaals uit. Het vervangen van een verlengsnoer blijkt de oplossing te zijn en Cryptosis kan los!

De rookmachine had geen last van de stroomstoring en de lichttechnici hadden blijkbaar moeite om de bediening van het licht te vinden in de rook en in het donker, want een aardige tijd kwam het meeste licht op het podium van de lampen van de merch stand. Toen ook dat opgelost was, was het genieten van Cryptosis live. De nieuwe nummers klinken live erg strak live en de videobeelden die de nummers begeleiden, lopen perfect synchroon met wat de band op het podium doet. De rauwe thrash van Distillater kon mij altijd wel bekoren, maar de gelikte thrash van Cryptosis is ook bijzonder lekker. De show is veel professioneler geworden en het enige nadeel van de videoprojecties achter de band is dat de band zelf niet altijd even goed te zien is. Wel dragen ze bij aan de hele setting van de weg die deze band is ingeslagen.

Het publiek komt voorzichtig naar voren tijdens de set van Cryptosis en de zaal is nu ongeveer half gevuld. Helaas komt er de rest van de avond niet veel meer bij. Hoe goed de nieuwe langspeler van Cryptosis ook is en hoe goed de nieuwe weg bij deze band past, hoop ik stiekem toch nog een keer op een messcherpe toegift van ouder werk zoals Megalomania.

Voordat de hoofdact van de avond kan beginnen, moeten er heel wat technische problemen opgelost worden. Het (podium)geluid was niet naar de zin van de Belgische hoofdact en het kostte aardig wat moeite van de aanwezige technici om het voor elkaar te krijgen. Vooral bassist Joeri kampt met problemen met zijn in-ear system. Na een klein half uurtje besluit de band te beginnen en ik kreeg de indruk dat de problemen nog niet helemaal opgelost waren, maar dat de band had besloten het er maar mee te doen om het publiek niet langer te laten wachten.

Ik heb Evil Invaders al vele malen gezien en elke keer weet deze band mij te verbazen met zijn muzikaal agressieve optredens. De agressie wordt vooral nog verder opgevoerd door zanger Joe, die dit keer naast vervaarlijk ogende messen aan zijn microfoonstandaard ook messen aan zijn bovenarmen heeft bevestigd.

Deze tour van Evil Invaders is ter promotie van het nieuwe album en bijna de helft van de nummers komt van de nieuwe plaat. Het openingsnummer, Hissing in Crescendo, zou zo maar van een Judas Priest-cover kunnen zijn, ware het niet dat er een Evil Invaders-twist aan zit. Ook het geluid van David Bower van Hell is af en toe te herkennen in het stemgeluid van Joe, zoals Walter al schreef in zijn review van de cd. De verschillende invloeden maken het erg afwisselend.

Ondanks dat er nieuwe wegen zijn ingeslagen door Evil Invaders, blijft het allemaal retestrakke thrash; zeker live! Het nieuwe werk van Evil Invaders is vernieuwend, maar niet minder herkenbaar. Live is het een heel stuk rauwer dan op de cd en dat maakt het nóg interessanter. Evil Invaders en een ballad (voor zover dat kan) is iets wat ik niet gauw zou bedenken, maar toch is die er met Deepest Black en live is die nog indrukwekkender. De cleane zang van Joe klinkt verbijsterend goed live, maar het rauwe randje is nooit ver en dat boeit!

De intro van Eternal Darkness, Realm of Shadows, komt vrij onverwacht na Die For Me en even is het podium leeg. Het rustpuntje duurt relatief lang voordat het tempo weer omhoog gaat in Eternal Darkness. Tegen het einde van de show trekt Joe plots twee messen van zijn microfoonstandaard af en klimt op de vrijgekomen dwarsliggers. Hoog torent hij boven de band en het publiek uit en zweept de aanwezigen op tot grotere hoogten.

Met Raising Hell als toegift gaat De Groene Engel nog één keer helemaal op zijn kop. De rookmachines draaien overuren en als de laatste tonen van Evil Invaders uitsterven, gaat het rookalarm in de zaal af. Eigenlijk wel een passend einde van een geweldige avond thrash.