Zaterdag
De tweede festivaldag begint om twee uur met TerraDown. De Nederlandse winnaar van de Wacken Metal Battle in 2019 maakt zoals altijd een zeer verzorgde indruk met een mix van elementen van grofweg Amon Amarth, Gojira, Lamb Of God en Metallica. Over de presentatie is goed nagedacht. Zo doet frontman Nick Brouwer graag een stapje naar achteren om de gitaristen Jasper Verhorst en Mark Link centraal te laten staan tijdens een passage met twinleads. Die passages behoren tot de sterkste elementen van de nummers. TerraDown is een fijne openingsact van de tweede festivaldag.
Het Italiaanse Temperance heeft een druk programma. De double-fronted (dan tellen we de zingende gitarist maar even niet mee) formatie speelt eerst op het hoofdpodium, doet later vanmiddag een interviewsessie in het theater, verzorgt vanavond een akoestische show en verwelkomt genteresseerden daarna ook nog eens tijdens een meet and greet. Ze hebben in ieder geval heel vroeg op de dag de prijs voor de meest enthousiaste en gepassioneerde performance te pakken. Wat een energie straalt er van deze bandleden af zeg. Er is onderling veel contact en ook tussen de muzikanten en het publiek ontstaat al snel een band.
De Zuid-Europeanen hebben wel pech dat de geluidsman de ideale mix maar niet kan vinden. De drums staan te hard in de mix en het volume van de zangpartijen varieert. Soms vallen de vocale bijdragen zelfs even helemaal weg. Erg jammer, want het draait bij Temperance juist om het vocale duo plus gitarist Marco Pastorino, van wie de zang nog het beste doorkomt. Zangeres Alessia Scoletti heeft meermaals moeite om boven de anderen uit te komen en komt wat schreeuwerig over in fases, maar compenseert dat met een bevlogen presentatie. Al met al een heel wisselvallig, maar zeer gepassioneerd optreden van Temperance.
Tussen alle opzwepende klanken in is Hamfer een vreemde eend in de bijt. De progressieve doom van de keurig in het pak gehesen heren kan niet iedereen bekoren. Een aantal festivalgangers gaat dan ook even eten in het nabijgelegen centrum van Apeldoorn. Dat doet niets af aan de kwaliteit van de muzikanten die op de Faerer wonen, een eilandengroep in de driehoek Schotland-Noorwegen-IJsland. Het zestal staat uitstekend te spelen en profiteert bovendien van een vakkundige geluidsman die de verschillende elementen keurig mixt en op de juiste momenten het gitaarspel, de keyboardpartijen of de ritmesectie uitlicht.
Waar iedereen het meest (en terecht) van onder de indruk is, is de theatrale performance van frontman Jn Aldar. Klein van stuk, maar groots in zijn extreme vocalen en episch in zijn cleane en operazang. Deze man is in staat om een gemiddeld krantenartikel als pozie te brengen. Zonder meer n van de beste vocalisten die je in metalland tegenkomt. Het blijft boeiend om naar zijn indrukwekkende stem te luisteren en mee te lijden met de teksten, al kun je er geen woord van verstaan. Liefhebbers krijgen er kippenvel van en veel genteresseerden ontdekken vandaag de exceptionele klasse van Hamfer.
Bonuspunten voor Leaves Eyes vooraf, want de vikingmetalformatie cancelde weliswaar de Europese tour ter promotie van The Last Viking, maar verschijnt deze wel op Brainstorm. Gitarist Thorsten Bauer wordt vandaag vervangen door Ferry Duijsens en daarmee bestaat de internationale band vandaag uit twee Nederlanders, twee Duitsers, een Italiaan en een Finse. Duijsens kwijt zich net als alle andere muzikanten op het podium prima van zijn taak en maakt net als de frontvrouw en de andere heren om hem heen veelvuldig contact met het publiek.
Het is voor velen voor het eerst dat ze nummers van het eerder dit jaar uitgebrachte The Last Viking kunnen horen. Daarvan vallen vooral Chain Of The Golden Horn, Dark Love Empress en uitschieter Black Butterfly (met gemaskerde en in een zwarte jurk geklede frontvrouw) in positieve zin op. Tussendoor komen het feestelijke Across The Sea (met arm in arm springende fans), de krachtige stamper Hell To The Heavens en Blazing Waters overtuigend uit de boxen. Elina Siirala zingt zoals altijd prima en moedigt het publiek, dat enthousiast reageert, samen met grunter Alexander Krull veelvuldig aan. Meermaals komen er vikingen met een schild en zwaard het podium op (Edge Of Steel) en ook Krull komt tijdens het afsluitende Blazing Waters als strijder ten tonele. Een headlinewaardige show van Leaves Eyes.
De enthousiaste Italianen van Temperance spelen vervolgens hun tweede set van de dag. De kampvuurversies komen prima uit de verf in het theater. De muziek leent zich uitstekend voor een akoestische setting. Eerder dit jaar brachten de heren en dame de akoestische ep Melodies Of Green And Blue uit en die komt vandaag dan ook ruimschoots aan bod. De primeur van Paint The World en Evelyn is voor Apeldoorn. De oude hit Of Jupiter And Moons sluit een heel prettige set af, waarin de samenzang veel beter uit de verf komt dan enkele uren geleden.
25 jaar Narnia betekent naast de nieuwe single A Crack In The Sky veel hits in de set van de christelijke rockers. Long Live The King, The Mission en I Still Belive komen uiteraard voorbij. Het hoge praise-gehalte is voor de n een no-go, maar voor de ander een zegen. Zo zingt een groep fans die speciaal voor de Zweedse formatie gekomen lijkt te zijn hartstochtelijk Hallelujah mee tijdens The War That Tore The Land en ontstaat tijdens Reaching For The Top zelfs een pit. Bijzonder is het moment dat Eric Clayton het podium opkomt voor de Saviour Machine-klassieker Behold A Pale Horse. Het energieke Narnia krijgt veel bijval voor een set vol hits.
Daarna haast Eric Clayton zich naar het theater alwaar hij samen met gitarist Bas Albersen en toetsenist Rob Dokter Saviour Machine-klassiekers ten gehore brengt. De knusse ruimte zit binnen no-time vol met genteresseerden. Geboeid luisteren ze naar de intieme versies van onder andere Love Never Dies, Legion en het prachtige Child In Silence. De setting werkt uitstekend voor deze minimalistische uitvoeringen. Clayton is openhartig over de afgelopen periode, waarin hij het heel zwaar had. Hij is een aantal keer geopereerd en hij verloor op 21 augustus een goede vriend William Ashton Knight (Will Watters van The Jesus Syndicate). Een bezoeker uit Colombia is helemaal naar Apeldoorn gekomen om deze show te zien en krijgt een knuffel van de frontman, wiens diepe stem een diepe indruk achterlaat in het theater.
Headliner op zaterdag is Orden Ogan. De powermetalformatie presteert live heel wisselvallig. Hoe is dat vandaag, met niet Dirk Meyer-Berhorn (in het ziekenhuis, inmiddels gaat het beter), maar Felix Born (Fragmental, ex-Leaves Eyes) op de drumkruk? Boven verwachting staat het optreden als een huis, en dat terwijl Born slechts vijf dagen heeft gehad om de hele set in te studeren. Een geweldige prestatie, die hem veel bijval oplevert. Seabastian Seeb Levermann grapt nog dat als het niet zou gaan, een nummer helemaal opnieuw gespeeld zou worden.
De frontman heeft er enorm veel zin in. Tussen de songs door vermaakt hij het publiek met anekdotes en vocaal maakt hij een heel stabiele indruk. Voor de heren om hem heen geldt hetzelfde. Daarbij valt vooral het fraaie gitaarspel een aantal keer op, zoals in We Are Pirates. De meezingers doen het uitstekend, waaronder Inferno (waarbij iedereen burn meeschreeuwt) en uiteraard The Things We Believe In. Orden Ogan stijgt vandaag boven zichzelf uit met een goede mix van oud (Lord Of The Flies en New Shores Of Sadness) en nieuw en is een uitstekende afsluiter van een buitengewoon geslaagd en heel goed bezocht Brainstorm Festival.
