Female Metal Voices Tour 2019 in Zaandam | Metalfan.nl Concertreview

Het is aanvankelijk nog niet zo druk als Lost In Grey aan zijn set begint. Het is dan ook nog vroeg in de avond. Sommigen zijn wellicht verkeerd gereden (de doodlopende straat in langs het water, of ze staan bij de verkeerde De Flux verderop in Zaandam). De Finse formatie speelt symfonische metal met een folktouch, waarbij het theatrale aspect opvalt. De teksten zijn soms dialogen tussen verschillende karakters. Eerder dit jaar bracht het vijftal muzikanten samen met sessiedrummer Waltteri Väyrynen (Paradise Lost, Abhorrence) The Waste Land uit. Dat is de tweede full-length van het sextet, waarvan toetsenist Harri Koskela de belangrijkste songwriter is.

De bombastische metal komt live goed over. Met name het bijna circus-achtige Wolves Amongst Men doet het vanavond prima. Ook het epische Far Beyond And Further is een prima visitekaartje. Het is fijn dat er tijdens een concert van een symfonische metalband een toetsenist op het podium staat. De show komt vooral van de twee zangeressen, waarbij de zang van Anne Lill wat te zacht in de mix staat. Het is de laatste avond dat Jarno Suodenjoki de gitaarpartijen voor zijn rekening neemt. Vanaf morgen is vaste gitarist Miika Haavisto weer van de partij. Drummer tijdens deze tour is Teppo Ristola (Paara, Archaios Ophis, The Crescent). De muzikanten brengen het er prima vanaf en krijgen terecht een waarderend applaus.

Het schema is wat omgegooid. Kassogtha zou beginnen, maar speelt nu als laatste. Dit om iedereen in de gelegenheid te stellen om headliner Leaves’ Eyes aan het werk te kunnen zien. Forever Still speelt als tweede. De Deense formatie treedt vandaag aan als drietal, zonder bassist Mikkel Haastrup, die een tijd uit de running is vanwege een ernstige rugblessure. Zijn partijen klinken dus van backingtrack. De mix van rock en metal van het trio (drummer Rune Frisch, gitarist Inuuteq Kleemann en zangeres Maja Shining), komt live overtuigender over dan op de twee albums. Dat komt ten eerste door het prima geluid in de fabriekshal (krachtig en helder) en ten tweede door de overtuigingskracht van de performance.

De bandleden zijn constant in beweging en aan het headbangen. Awake The Fire stampt lekker door en Scars is een emotioneel hoogtepunt van de set. Hierin gaat Maja helemaal los met haar screams, die ze ook in andere tracks gebruikt. De frontvrouw toont vervolgens haar diversiteit door in Say Your Goodbyes juist ingetogen te zingen. Slechts in de hoogste regionen is ze een enkele keer wat onzuiverder. Verder niets dan lof over de uitvoering van de compacte songs, die lekker in het gehoor liggen en die je na een paar keer beluisteren mee kunt zingen, zoals Breathe In Colours, Miss Madness en Rew1nd. De breakdowns in onder meer Survive komen live sterk uit de verf en er is dan ook veel beweging bij het optreden. Forever Still toont zich een uitstekende liveband.

Vervolgens is het aan de gevestigde orde om de ongeveer honderd bezoekers te vermaken. En dat kun je gerust aan Sirenia overlaten. De symfonische metalformatie is inmiddels een geoliede machine en Emmanuelle Zoldan is een vertrouwd gezicht. De fraai in een bordeauxrode gothicjurk geklede Française voelt zich als frontvrouw thuis op het podium. Ze loopt van links naar rechts en weer terug om individueel contact met de fans te maken en ze aan te moedigen om mee te klappen en de vuist in de lucht te gooien op de maat van de muziek.

Ook gitarist Nils Courbaron doet zijn uiterste best om het publiek te vermaken. Emmanuelle zoekt hem regelmatig op om rug aan rug te gaan staan. Opmerkelijk is dat componist Morten Veland beweeglijker dan ooit te voren is. Hij heeft er veel zin in blijkbaar. De bandleider speelt vandaag gitaar, omdat de bassist, die drie weken geleden nog wel op het podium stond tijdens Brainstorm Festival in Apeldoorn, vandaag verhinderd is. Ook met z’n vieren gaat het prima. Dim Days Of Dolor is een vroeg hoogtepunt. The Other Side en The Path To Decay vormen een ijzersterk slotakkoord van een overtuigend optreden van Sirenia, dat volgend jaar met een nieuw album komt.

Het grootste feest vindt echter plaats bij Leaves’ Eyes. Onder constante aanmoedigingen van de inmiddels goed ingeburgerde zangeres Elina Siirala en de immer enthousiaste frontman Alexander Krull ontstaat al snel een prima sfeer. Dat gaat ook makkelijk met catchy en vrolijke folksongs als Across The Sea, waarbij bandleden en publiek staan te springen, en Swords In Rock, waarbij sommige bezoekers arm in arm dansen. De nieuwe live-bassist Andrea Nasso (speelt tevens in de Italiaanse band Sadist) deelt in de feestvreugde en maakt een prima indruk. Het is een vrolijke boel op het podium. Af en toe verschijnen er twee Jomsborg-strijders ten tonele; één met een vlag en één met een schild. Ze doen niet veel, maar dit showelement past prima bij het karakter van de muziek en bij de teksten.

Van de nieuwe ep Black Butterfly komen drie tracks aan bod. Daarvan maakt Serkland in het begin van de set een ijzersterke indruk. Black Butterfly wordt aan Jarno Suodenjoki van Lost In Grey opgedragen, die morgen terugvliegt naar huis en bedankt wordt voor de gezellige tijd. Elina zingt zoals gewoonlijk foutloos en zeer overtuigend. De Finse haalt moeiteloos en knap de hoge noten in My Destiny, een van de hoogtepunten op de setlist. Tot die highlights behoort beslist ook Hell To The Heavens. Krull verdwijnt een tijdje van het podium, maar keert terug als viking voor de toegift met Blazing Waters. Leaves’ Eyes kwam, zag en overwon.

Het is geen eer om nog om 23.20 uur te beginnen aan je set nadat de headliner al heeft gespeeld. Van de honderd aanwezigen zijn er bij aanvang van de set van Kassogtha (tussen 2013 en 2018 bekend actief als Deus Ex Machina) nog zo’n zestig over. De Zwitsers formatie weet het grootste gedeelte daarvan echter wel te overtuigen. Dit dankzij een energieke show en een interessante mix van metalcore, melodeath en technische metal. Denk aan een mix van Gojira en The Agonist. Liefhebbers van onder meer Spoil Engine kunnen hier wel wat mee. Verrassend is dan ook de cover van Pink Floyd’s Welcome To The Machine.

Het vijftal muzikanten speelt technisch zeer verzorgd. Zangeres Stephany Hugnin wisselt tussen screams, grunts en cleane vocalen en krijgt daarbij hulp van gitarist Mortimer Baud. Meest opvallende verschijning is echter Dylan Watson, die met een big smile achter zijn drumstel zit te rammen. Enerzijds is het jammer dat er niet zo veel contact met het publiekscontact is, anderzijds is dat gezien de technische complexiteit van de composities (zeker Pale Horizon) wel begrijpelijk. Het jonge en enthousiaste Kassogtha is vanavond op muzikaal gebied de meest interessante act en sluit een gezellige concertavond overtuigend af met Born.

Setlist Leaves’ Eyes:
1. Intro
2. Sign Of The Dragonhead
3. Serkland
4. Across The Sea
5. My Destiny
6. Swords In Rock
7. Black Butterfly
8. Jomsborg
9. Edge Of Steel
10. Hell To The Heavens
11. Night Of The Ravens

Toegift:
12. Blazing Waters
13. Outro (Haraldskvaedi)

Setlist Sirenia:
1. In Styx Embrace
2. Dim Days Of Dolor
3. Treasure N' Treason
4. Queen Of Lies
5. The Twilight Hour
6. Into The Night
7. Meridian
8. My Mind’s Eye
9. The Other Side

Toegift:
10. The Path To Decay