Vervolgens maakt de inmiddels volle zaal zich op voor de instrumentale, progressieve show van Plini. Met een uur aan speeltijd weet de Australische band vanavond de aandacht vol erbij te houden. Dat gebeurt niet alleen met hoogstaand muzikaal vakmanschap, maar ook met fantastisch, visueel speelplezier en oprechte dankbaarheid. Gitarist Plini Roessler-Holgate mag zichzelf ook dankbaar prijzen met zulke kundige muzikanten om hem heen. Van de meest recente ep Sunhead horen we Flaneur en Kind. Het overweldigende Cascade zorgt op deze avond voor een binnenkomer van jewelste. Het instrumentale aspect krijgt mede door het heldere geluid tijdens het optreden, een betoverende en krachtige impact. Dat Plini daarnaast op eigen wijze een twist geeft aan het geheel blijkt als bassist Simon Grove, die een indrukwekkende show speelt, tussen het spelen door een zak stroopwafels aanbreekt. De beste man is zo vriendelijk om ook zijn bandleden een lekkernij te overhandigen. Het gezelschap geniet van deze avond, het publiek en uiteraard de Hollandse versnapering. De sympathieke frontman bedankt het publiek en vertelt tevens dat het Nederlandse publiek het beste is ter wereld. Vervolgens vult hij aan: 'In tegenstelling tot alle andere landen waar ik dit ook zeg, meen ik het hier wel oprecht'. Met vernuftige tracks als Handmade Cities en Electric Sunrise weet Plini respect af te dwingen in de toebedeelde speeltijd. Eerlijk is eerlijk; voor de niet doorgewinterde progliefhebber is dat ook lang genoeg. De zaal geeft een overweldigend en welverdiend applaus als Plini en consorten het podium verlaten.
Periphery komt exact op het aangegeven tijdstip het podium op. De Amerikanen openen met het vijftien minuten klokkende Reptile. De energieke frontman Spencer Sotelo onderstreept meteen zijn positie door wild over het podium te rennen. Waar opener Astronoid te veel bas in de geluidsmix kreeg toebedeeld, moet Periphery het vanavond met het tegenovergestelde doen. Niet gek aangezien er geen bassist op het podium staat. Desondanks is het geluid verder dik in orde en schittert het gezelschap tijdens het veelzijdige openingsnummer. De gitarist van Plini (Jakub Zytecki) verschijnt nog even kort op het podium om de solo tegen het einde van het nummer vakkundig uit te voeren. Na dit krachtige startschot knalt Periphery het mathcore-achtige CHVRCH BVRNER erachteraan. Het is een heerlijk gestructureerde chaos waarbij alle muzikanten laten zien en horen dat de lat hoog ligt. Het is echter weer de kleine frontman die alle credits opeist. Spencer Sotelo wisselt loepzuivere zanglijnen af met (ingetogen) screams en grunts. De prestaties die op het recent uitgebrachte All Hail Stan te horen zijn, maakt hij ook live meer dan waar.
Met Remain Indoors en Marigold worden de bezoekers vanavond ook getrakteerd op materiaal van het album Periphery III: Select Difficulty. De koppen deinzen goed op en neer tijdens het hakkende slotoffensief van Remain Indoors. Op de setlist is een goede balans tussen het hardere en rustigere werk. Met het in 2012 uitgebrachte Scarlet en het recentere, meezingbare It's Only Smiles horen we dan ook de bescheidenere kant van Periphery. Tegelijkertijd valt juist tijdens die nummers op dat het vanavond ontbreekt aan wat echte ballen. Er heerst continu een ietwat gezapige, te gelikte indruk tijdens het optreden. Net iets te Amerikaans zullen we maar zeggen. De oproep tot wat beweging tijdens Psychosphere krijgt ook maar een matige respons. De conclusie die daaruit voortvloeit, is dat het merendeel van het publiek gewoon lekker lijkt te genieten van de strakke performance, het swingende drumwerk en de indrukwekkende zangprestaties. Gelukkig ontbreekt de echte knaller niet op de setlist. Blood Eagle mag dan minder agressief klinken dan op de plaat, het nummer staat nog steeds als een huis. De bezoekers zijn deze avond getuige geweest van een prima optreden.
Tracklist Periphery:
1. Reptile
2. CHVRCH BVRNER
3. Remain Indoors
4. Follow Your Ghost
5. Scarlet
6. Marigold
7. It’s Only Smiles
8. Psychosphere
9. Blood Eagle
10. Lune
