Als voorafgaand aan de show het licht dimt en op de achtergrond natuurgeluiden, zoals de wind en het gefluit van vogels, te horen zijn, stijgen vanuit het publiek oergeluiden op en ... het (dingdong-)signaal dat aangeeft dat de show gaat beginnen. Na dit moment, dat flink op de lachspieren werkt, is het ernst. Een sjamaan verschijnt ten tonele om wapperend met een grote veer smeulende salie uit een potje te verspreiden en zodoende de bezoekers en het podium te 'bewieroken'. Voor de rest van het openingsritueel sluit hij zich vervolgens aan bij de kort daarvoor op het podium verschenen, met geweien getooide groep muzikanten die hand in hand in een kring staan en de volgende tekst uitspreken:
"Remember that we all are brothers
All people
And beasts and trees
And stone and wind
We all descend from the one great being
That was always there
Before people lived and named it
Before the first seed sprouted.
Het is deze vaste ceremonie die al direct indruk maakt en je in de sferen brengt van de bijzondere liveshow van Heilung. Een show die daarna vertrouwd vervolgt met In Maidjan. De repetitieve slagen op de pauken, troms en andere percussieinstrumenten brengen je samen met de hypnotiserende teksten over het runenalfabet terug in de tijd. Naast de vaste bandleden Kai Uwe Faust, Christopher Juul en Maria Franz zijn er twee zangeressen (waaronder de Nederlandse Annicke Shireen) en twee percussionisten. Samen zorgen ze voor een volle sound zorgen en spelen ze vooral op gemproviseerde en traditionele instrumenten (waaronder de nyckelharpa) en attributen.
Waar Kai vooral indruk maakt met zijn warme en lage stem (soms gruntend, soms met keelzang), imponeert Maria juist met haar heldere, melodieuze vocalen, zoals in Alfadhirhaiti, waarin ze overtuigend de hoogte ingaat en in Krigsgaldr, waarin de harmonie tussen de vocalen van Maria en Christopher, tezamen met de ambient klanken uit een MacBook, de luisteraar verder doen wegdromen. Sluit echter niet de ogen, want dan mis je het interessante percussiespel op onder meer menselijke botten en een zwaard.
Je komt ogen tekort tijdens de show. Zo zijn de bandleden niet alleen zeer fraai en karakteristiek uitgedost, maar ook vormt het in nevel gehulde podium met daarop een grote, hangende pauk een mooi decor. Daarnaast staan de zangeressen en bandleden te dansen tijdens het tweede deel van In Maidjan. Daarna verschijnen er tien krijgers uit verschillende landen op het podium voor Alfadhirhaiti (ingeleid met wolvengeluiden van Kai, gevolgd door het publiek, dat daartoe door hem wordt aangemoedigd) en Hakkerskaldyr, waarin ze met hun speren ritmisch op het podium slaan.
Tot zover voorlopig de reeds bekende tracks van Lifa. Vanaf halverwege de set komt het recentere werk aan bod, met allereerst Norupo, waarvoor de twee zangeressen en Maria op een verhoging gaan staan. Zo heeft elke compositie een eigen opstelling. Het is een komen en gaan van figuranten en muzikanten. Het prachtig gezongen Othan, met wederom Maria in een hoofdrol, wordt ingeleid door de frontvrouw, die tussen de krijgers staat, die hun schilden omhoog houden en daarna hun plek achter haar innemen. Bij aanvang van Traust wordt een zegening uitgesproken (het Oud-IJslandse Leysigaldr) om de door Kai aan een speer vastgebonden vrouwelijke krijger te bevrijden, hetgeen uiteindelijk door Maria gebeurt.
De voordracht van de nummers heeft veelal een ritualistisch en/of thematisch karakter en tracht de toeschouwers te betrekken. Dat levert gemengde reacties op. Sommigen vinden de show wel mooi, maar worden onvoldoende meegezogen in de magie om er helemaal in op te gaan. Anderen zie je in hun eigen wereld genieten. Dichtbij het podium is er een groep fans die heel beweeglijk is en staat mee te zingen en te dansen. Hoe je het ook beleeft, het applaus en het gejuich na afloop van elke compositie spreekt boekdelen. Ook is het respectvol stil tijdens de nummers.
Opvallend aan de nieuwe tracks is dat ze in vergelijking met de studioversies meer impact hebben. Niet alleen vanwege de show, maar ook vanwege het goed afgestelde geluid. Dat is niet klinisch helder waardoor een deel van het karakter verdwijnt, maar juist rauwer. Dat past beter bij de thematiek, zoals die van vernietiging en wedergeboorte in Galgaldr, en het slotstuk Hamrer Hippyer, dat gepaard gaat met een uitbundige presentatie, waarbij de krijgers zich flink in het zweet werken en er zelfs een paar door het publiek rennen. Wat een fantastisch einde van een onvergetelijk concert. Het ontzag voor de intensiteit van de uitvoering is voelbaar.
De energie van het podium voel je namelijk ook in het publiek. Overal door de zaal zie je mensen op hun eigen manier genieten, dansend of headbangend. Heilung is voor iedereen. Je ziet dan ook mensen met veel verschillende achtergronden en muzikale voorkeuren. De band verenigt deze groepen op een ongekende manier. Een concert van dit pagangezelschap bijwonen is een onvergetelijke ervaring. Heilung houdt niet op bij muziek. Het is een magische ervaring die je dichter bij de kern van jezelf en het bestaan brengt. Men wil dan ook niet weg uit de zaal, want voor het gevoel duurt het optreden te kort. Na afloop is er minutenlang hoop op meer, maar het is echt voorbij. Dit zou iedereen eens meegemaakt moeten hebben. Je voelt je als het ware herboren door de oerkracht.
Setlist:
1. Opening Ceremony
2. In Maidjan
3. Alfadhirhaiti
4. Krigsgaldr
5. Hakkerskaldyr
6. Norupo
7. Othan
8. Traust
9. Galgaldr
10. Hamrer Hippyer
Met dank aan Marielle Groot Obbink van Marielle Groot Obbink Music Photography voor de foto's.
